حفاظت از ريه‌هاي شهر
متاسفانه به دليل بي‌ثباتي مديريتي در شهرداري تهران طي سال نود و هفت، اين امر به تعويق افتاد و البته پس از ارسال لايحه به شورا، در پي حساسيت‌هاي ويژه كميسيون‌هاي تخصصي، بررسي لايحه و تدوين متن اصلاحي، فرآيندي طولاني را سپري كرد تا بالاخره در دو جلسه متوالي شورا، در روزهاي پنجم و هفتم اسفند نود و هفت، لايحه جايگزين «دستورالعمل ماده چهارده قانون زمين شهري تهران» به منظور پيشنهاد و ارسال به شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران تصويب شود. آنچه امروز در شورا به تصويب رسيد، محصول رويكرد شوراي پنجم به منظور حفظ باغات تهران است. در اين راستا بايد چند نكته را مدنظر قرار داد؛ اول اينكه، مقام معظم رهبري در سال‌هاي اخير، به مناسبت هفته منابع طبيعي و روز درختكاري، نكات روشن و مباني مشخصي را در رابطه با باغ‌ها و باغستان‌هاي درون شهر تهران مطرح كرده‌اند. آنچه در فرمايشات ايشان مورد توجه قرار گرفته است، از زواياي مختلف قابل بررسي و تبيين است كه مجالي درخور مي‌طلبد. دوم اينكه، باغ‌هاي تهران و به ويژه باغ‌هاي تاريخي، حامل داستان‌ها و روايت‌هاي اين شهرند. همان‌گونه كه از ميراث فرهنگي حفاظت مي‌كنيم، باغ‌هاي تهران و به ويژه باغ‌هاي تاريخي نيز، بايد از زاويه حفاظت از ميراث طبيعي مورد توجه قرار گيرند. سوم اينكه، تهران به عنوان شهري متراكم و خاكستري، ريه‌هاي تنفسي كافي ندارد؛ گويي ظرفيت ريه‌هاي تنفسي اين شهر، پاسخگوي كالبد شهر نيست. حقوق عمومي شهر و شهروندان ايجاب مي‌كند ما در مقام سياست‌گذاران نحوه اداره شهر، زمينه از ميان رفتن باغ‌هاي تهران را بيش از اين فراهم نكنيم و نكته چهارم اينكه، بايد در ميان‌مدت، از طريق سياست‌هاي حمايتي و تشويقي براي مالكين، به گونه‌اي عمل كنيم تا بخشي از اين باغات، بتواند به عنوان عرصه عمومي و فضاي همگاني در اختيار شهر و شهروندان قرار گيرد.