رسيدن به قله
اولين‌بار سال 1385 بود كه تيم فوتبالي مثل هزاران تيم محله‌اي ديگر در فرحزاد شكل گرفت. تفاوت اين تيم با باقي تيم‌هاي پسرانه فوتبال اين بود كه اعضايش از بچه‌هاي تحت پوشش جمعيت امام علي بودند. آن سال تيم پرشين در مسابقات ليگ شهرداري تهران شركت كرد و بعد قرارشان شد همه روزهاي زوج، تمرين در زمين ورزشي محله. درس سال‌هاي گذشته آن نام پرشين پسوندهاي بسيار به خود گرفته است و سر از محله‌ها و شهرهاي بسيار درآورده: كوره محمودآباد، سرباز، بوشهر، دروازه‌غار، خاك‌سفيد، آمل، لب خط، زنجان و ... اين پسوندهايي كه به نام پرشين چسبيدند هركدام نماينده يك تيم فوتبال شدند كه حالا سالي يك بار در ليگ پرشين باهم مسابقه مي‌دهند؛ همايش هنرمندي‌هاي فوتبالي بچه‌هاي كار و حاشيه. از همان ابتداي كار يكي از شروط پيوستن بچه‌ها به تيم‌ها، تحصيل بود. ليگ پرشين كم‌كم پايش را از فوتبال فراتر گذاشت، به شنا و ورزش‌هاي رزمي و واليبال هم رسيد و البته به سراغ جذب دختران هم رفت. اين سومين سال برگزاري مسابقات دوميداني ليگ پرشين بود كه با نام «نان‌آوران كوچك، قهرمانان بزرگ» برگزار شد. 17 و 18 بهمن مسابقات پسران برگزار شد و 24 و 25 بهمن مسابقات دختران. اعضاي جمعيت امام علي مي‌گويند تعداد كودكان كار در ميان پسران قابل توجه است و هرچند برخي از دختران شركت‌كننده در اين مسابقات هم مشغول كارهايي مانند دستفروشي هستند يا همراه مادران‌شان براي نظافت منزل مي‌روند و برخي هم به تكدي‌گري وادار مي‌شوند اما آنچه در مسابقات دختران بيشتر اهميت دارد، نگه داشتن آنها در مدرسه است و شايد در مواردي هم كم كردن خطر كودك همسري. دختراني كه در مسابقات پرشين دويدند به جز محدوديت‌ها و چالش‌هاي زندگي روزمره‌شان، بخشي هستند از يك كليت بزرگ‌تر به نام ورزش زنان، ميداني كه هنوز فاصله زيادي براي رسيدن به قابليت‌هايش دارد. شايد براي همين بود كه برخي چهره‌هاي ورزش حرفه‌اي زنان در اين رشته با حضورشان در اين مسابقات سعي كردند از ورزشكاران تازه‌كار حمايت كنند. مهشيد اره‌چي، پيشكسوت دوميداني كشور و مربي تيم دووميداني نابينايان و كم‌بينايان استان تهران از مبارزه و اميد گفت كه وجه مشترك تمام زنان ايراني است: «متاسفانه محدوديت براي بانوان خيلي زياد است. اما وقتي بچه‌ها قله‌اي داشته باشند براي رسيدن به آن تلاش مي‌كنند، اين وجه مشترك تمام زنان ايراني است. اميد تنها چيزي است كه بين همه ما مشترك است. نبايد اين اميد از ميان برود.»