آمال انتخاباتي

هنوز چندماهي تا خرداد 1400 و برگزاري سيزدهمين دوره انتخابات رياست‌جمهوري ايران فرصت باقي است ولي از هم‌اكنون اصلاح‌طلبان و اصولگرايان به عنوان دو جريان سياسي اصلي ايران در تدارك اقدامات لازم براي حضور در انتخابات هستند با اين تفاوت كه اصلاح‌طلبان اگرچه با خداحافظي احتمالي دونالد ترامپ از كاخ سفيد به‌نسبت وضعيتي بهتر در قياس با گذشته خواهند يافت ولي هنوز با معضل قهر مردم با صندوق‌هاي راي و ردصلاحيت گسترده شوراي نگهبان دست به گريبانند؛ حال آنكه اصولگرايان عملا نگراني ويژه و واهمه‌اي از اين دو مساله ندارند و با اتكا به همسويي اعضاي شوراي نگهبان با خود و پايگاه راي به‌نسبت ثابتي كه در اختيار دارند، با اميدي دوچندان به انتخابات 1400 نگاه مي‌كنند. در اين ميان كانديداهاي احتمالي دو جريان سياسي نيز خود يا نزديكان‌شان با اظهاراتي تلاش مي‌كنند براي اندكي هم كه شده برنامه‌هاي انتخاباتي‌شان را به مردم ارايه داده و وعده‌هايي متفاوت، دست‌كم در قياس با گذشته پيش بكشند. محمدرضا عارف يكي از اين كانديداهاي احتمالي است كه چندي پيش در واكنش به گمانه‌زني‌ها در اين رابطه، گفته بود اگر لازم باشد، «راحت» مي‌آيد. در همين راستا عليرضا خامسيان، يكي از چهره‌هاي نزديك به او درجريان اظهاراتي كه خبرگزاري برنا آن را منتشر كرده، حضور يا عدم حضور او در انتخابات را رد نكرده، بلكه صرفا گفته كه «مطمئنا هر زمان كه تصميم عارف درباره حضور يا عدم حضور در انتخابات رياست‌جمهوري به قطعيت رسيد، خود او اعلام خواهد كرد.» جالب آنكه اين چهره نزديك به عارف، به‌كارگيري جوانان و زنان را يكي از لازمه‌هاي دولت بعدي ايران توصيف كرده و همزمان با اشاره به خصوصيت‌هاي عارف، گفته است: «قاطعانه بگويم كه او در هر سمتي كه حضور داشت، اولويتش، به‌كارگيري جوانان و زنان در مسووليت‌هاي مختلف بوده است»، از اين‌رو به نظر مي‌رسد جوانان و زنان درصورت حضور عارف در ميدان رقابت، دو گروه مهم جامعه هدف عارف براي حضور در كاخ رياست‌جمهوري‌خواهند بود.
سوي ديگر ميدان اما محسن رضايي از قرار معلوم برنامه‌هايش را بر محور معضلات اقتصادي استوار كرده است. دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام كه اين روزها تحت لواي برنامه هفتم توسعه سفرهاي استاني را در دستوركار خود قرار داده، در جريان اظهاراتي كه اعتمادآنلاين آن را منتشر كرده، به گام دوم انقلاب و لزوم حضور جوانان در عرصه اشاره كرده ولي همزمان با استفاده از كليدواژه «اقتصاد ملي»، راهكاري براي بهبود اوضاع اقتصادي ايران ارايه داده از اين قرار كه «اگر اقتصاد و توليد ملي ما راه بيفتد، هيچ ايراني نيست كه درآمد سرانه آن زير ۵۰ هزار دلار باشد. همه‌چيز براي اين جهش و تحول آماده است. هر تحول در ايران، بر زندگي ۵۰۰ ميليون نفر در اطراف ايران تاثير مي‌گذارد؛ به شرط آنكه بازارهاي منطقه و حوزه نفوذ فرهنگي را در اهداف خود داشته باشيم. ۱۵۰ سال پيش در شبه‌قاره هند و كشمير زبان فارسي رونق داشت. هنوز هم مي‌توانيم اين حوزه فرهنگي را بازيابي كنيم.» بدين‌ترتيب به نظر مي‌رسد كه رفته‌رفته كانديداهاي احتمالي 1400 بيش از پيش از برنامه‌هاي خود گفته و تلاش مي‌كنند با وعده وعيد، در شرايطي نظر مخاطبان‌شان را جلب كنند كه دست‌كم آنچه در حال حاضر از شرايط حاكم بر جامعه ايراني پيداست، آن‌چه غايب است، نه وعده و شعار انتخاباتي، كه اميد به باور اين وعده و وعيدهاست و عزمي براي اجرايي كردن‌شان در ميان مسوولان؛ از اين‌رو به نظر مي‌رسد نخست بايد درماني براي اين نااميدي يافت و نسخه‌اي براي جزم كردن عزم اجراي وعده‌ها و شعارهاي اميدبخش!