تحميل ماسك به مردم كار بسيار غلطي است
اظهارات عجيب و شاذ بهروز افخمي
گروه هنر و ادبيات
اظهارات و صحبت‌هاي عجيب و شاذ بهروز افخمي، هرچند ديگر تازگي ندارد اما طرح صريح و مجدد آن، در حاشيه حضور در كاخ جشنواره فيلم فجر درست در فاصله چند روز از درگذشت مهرداد ميناوند و علي انصاريان آن هم به خاطر كرونا بازتاب بسياري در رسانه‌ها پيدا كرد: «نه‌تنها نفس برگزاري جشنواره بد نبوده بلكه اساسا تعطيل كردن سينماي ايران كار بسيار غلطي بوده است. تحميل ماسك به مردم كار بسيار غلطي است. تعطيلي مدارس و تبديل كردن بچه‌ها به زنداني در خانه‌ها كار غلطي است. اين برنامه جهاني وحشت كه احتمالا با اهداف سياسي در امريكا و انگليس طراحي شده، در ايران به گونه‌اي اجرا شده است كه گويي كاسه داغ‌تر از آش شده‌ايم.»
به اين نكته توجه كنيد كه يكي از اصلي‌ترين چالش‌هاي جشنواره سي‌ونهم فيلم فجر از نخستين روز برگزاري تا امروز كه به نيمه راه رسيده است، كيفيت اجراي پروتكل‌هاي ابلاغي از سوي وزارت بهداشت بوده و آنچه واضح است، الزام پايبندي كليه مدعوين و مهمانان اين رويداد به قوانين برگزاري و احترام به برگزاركنندگان و البته ساير مهمانان است. اينكه بهروز افخمي بدون ماسك در فضاي جشنواره حاضر و در مقابل دوربين يك رسانه به طرح ديدگاه‌هاي خود عليه لزوم استفاده از ماسك مي‌پردازد، في‌نفسه رفتاري غلط و غيرقابل دفاع است. كردار پرخطري كه براي مخاطبان و دوستداران سينما مي‌تواند بدآموزي داشته باشد. بهروز افخمي نزديك به دو ماه پيش، با انتشار نامه‌اي سرگشاده خطاب به مسوولان وزارت بهداشت، ايده خود درباره «سياسي بودن كرونا» را تشريح و تاكيد كرده و به تلويح، پايبندي به محدوديت‌هاي بهداشتي را بازي در زمين طراحان اين پروژه سياسي توصيف كرده بود. به گزارش مهر افخمي در نامه سرگشاده خود با استناد به آمار جهاني ابتلا به ويروس كرونا اين پرسش را مطرح كرده بود: «در همين دوران كرونايي نزديك به يك ميليون نفر در دنيا خودكشي كرده‌اند، يعني در اين يازده ماه به ازاي هر صد نفر كه به دليل كرونا مرده‌اند هشتاد نفر خودكشي كرده‌اند. راستي هيچ پرسيده‌ايد و آمار خواسته‌ايد كه در هفت ماه اول سال ۹۹ در ايران چند نفر خودكشي كرده‌اند؟ آيا آمار خودكشي‌ها را با آمار هفت ماه اول سال ۹۸ كه كرونا نبوده مقايسه كرده‌ايد؟ من آمار ندارم اما اگر خودكشي در هفت ماه اول امسال خيلي بيشتر از هفت ماه اول سال ۹۸ باشد آيا مي‌شود احتمال داد كه رشد خودكشي تا حدودي مال كرونا و افسردگي ناشي از تعطيلي كار و كاسبي و خانه‌نشيني و بدهكاري و ورشكستگي و نااميدي از آينده بوده؟ مي‌توانيد حدس بزنيد خودكشي‌هايي كه شايد به حرمان و بيچارگي ناشي از سياست‌هاي شما مربوط باشد به معني از بين رفتن جان‌هاي احتمالا جوان‌تر از كشته‌هاي احتمالي كروناست كه مي‌خواهيد زنده نگه داريد؟» نامه جنجالي افخمي كه در بخشي از آن تلويحا آمار روزانه كشته‌شدگان كرونا در ايران را نيز آماري غيرقابل‌توجه توصيف كرده بود، بازتاب رسانه‌اي بسياري پيدا كرد و با واكنش‌هاي تند و تيزي هم مواجه شد تا جايي كه افخمي در يك گفت‌وگوي راديويي به دفاع از نامه‌اي پرداخت و يكي از مقامات وزارت بهداشت هم نسبت به اظهارات او توضيحاتي ارايه كرد. فارغ از اينكه مباحث طرح‌شده از سوي بهروز افخمي تا چه اندازه مي‌تواند پايه و اساس علمي داشته باشد و آيا مي‌توان نفس طرح عمومي آن را محل ايراد و انتقاد دانست، آنچه در حاشيه حضور اين فيلمساز در جشنواره فيلم فجر شاهد بوديم، ابعاد ديگري هم دارد. آسيب‌شناسي، نقد و حتي رد اظهارات شاذ بهروز افخمي درباره كرونا را طبيعتا بايد به كارشناسان اين حوزه واگذاشت اما نمي‌توان بر رفتار غيراصولي اين فيلمساز در حين حضور در مهم‌ترين رويداد سينمايي كشور، چشم‌پوشي كرد. هر فردي فارغ از ديدگاه شخصي، زمان حضور در يك رويداد عمومي، بايد پايبند كليه قوانين و قواعد وضع‌شده از سوي برگزاركنندگان باشد.
حضور افخمي بدون ماسك و رعايت ملاحظات بهداشتي در محل برگزاري جشنواره فيلم فجر، علاوه‌بر به خطر انداختن سلامت اطرافيان، كليت برگزاري اين رويداد را هم به‌واسطه حساس شدن مسوولان و دلسوزان حوزه بهداشت با تهديد جدي مواجه خواهد كرد و بعيد است به‌راحتي بتوان اين تهديد را هم به طراحي امريكا و انگليس نسبت داد! آقاي افخمي كاش به احترام ديگران، ماسك مي‌زديد!