ميزباني‌هاي از دست رفته و سوالات پرشمار
كامبوج و هنگ‌كنگ را دريابيم
سامان سعادت
واقعيت اين است كه شرايط براي فوتبال ايران بسيار سخت شده است. كنفدراسيون فوتبال آسيا تمام ميزباني‌هاي ممكن را از كشور ما گرفته و به نظر مي‌رسد كاري هم نمي‌شود كرد.
تيم ملي كشورمان در حالي كه بايد همه چهار بازي باقي‌مانده‌اش در مقدماتي جام جهاني را ببرد، از سه ميزباني محروم شده و در بحرين به مصاف رقبا خواهد رفت و تيم‌هاي باشگاهي هم در كشورهاي عربستان و امارات و هند. در اين راه AFC رسما به فوتبال ما زورگويي مي‌كند و گويا فعلا كاري از دست كسي برنمي‌آيد.
وضعيت حال حاضر سوالات بسيار زيادي براي اهالي فوتبال ايجاد كرده است. اينكه مديران سابق فدراسيون فوتبال از جمله حيدر بهاروند كه تقريبا يك سال سرپرستي فدراسيون را برعهده داشت در ايامي كه زمزمه‌هاي برگزاري مسابقات به صورت متمركز مطرح شد براي گرفتن ميزباني چه كار كرد؟ حالا معلوم شده آن زماني كه ايشان و دوستانش مشغول سفر به استان‌ها براي مهندسي انتخابات هيات‌هاي استاني بودند تا همچنان در فدراسيون بمانند، كشورهايي نظير بحرين و عربستان جاي پاي خودشان را سفت مي‌كردند. سوال بعدي اين است كه مهدي تاج به عنوان نايب‌رييس كنفدراسيون فوتبال آسيا دقيقا چه كار مي‌كند؟ او مي‌گويد بحث ميزباني در هيات رييسه AFC مطرح نمي‌شود. او از كارهايي كه نمي‌توانسته بكند حرف مي‌زند و از كارهايي كه مي‌توانسته سخني به ميان نمي‌آورد. ما هم كه احتمالا يادمان رفته همين آقا براي فرار از قانون منع به‌كارگيري بازنشستگان رييس فيفا را هم تا تهران آورد تا با تهديد تعليق فوتبال، صندلي‌اش را حفظ كند.
اينكه حالا چه كار مي‌توانيم بكنيم هم سوال ديگري است كه مطرح شده است. مديران جديد فدراسيون كه تقريبا دو هفته است كار را دست گرفته‌اند و هنوز قدر و سهم‌شان در اتفاقي كه رقم خورده مشخص نيست، مي‌گويند همه تلاش‌هاي لازم را انجام مي‌دهند و حتي ممكن است كار را به دادگاه حكميت ورزش CAS بكشانند. اقدامي كه از همين حالا معلوم است نتيجه‌اي در بر نخواهد داشت و بعيد است CAS به اين موضوع ورود كند.
وزير ورزش و جوانان هم تهديد كرده ممكن است در ليگ قهرمانان آسيا تيم‌هاي ايراني حاضر نشوند در عربستان به ميدان بروند، اين يعني تهديد به كناره‌گيري. روز گذشته AFC به صورت كلي اعلام كرد هر تيمي انصراف بدهد بازنده اعلام مي‌شود و جريمه خواهد شد. ديگر چه مي‌توان كرد؟ آن‌طور كه رسانه‌هاي عربي‌زبان اعلام كردند، كنفدراسيون فوتبال آسيا تنها در يك صورت حاضر است ميزبان مسابقات يك گروه را تغيير دهد، آن‌هم اعتراض همه تيم‌هاي حاضر در آن گروه است.
اگر بحث ليگ قهرمانان آسيا را كنار بگذاريم، در انتخابي جام جهاني فعلا دو تيم ايران و عراق به ميزباني بحرين اعتراض كرده‌اند. اگر دو تيم هنگ‌كنگ و كامبوج هم به ميزباني بحرين اعتراض كنند امكان تغيير ميزبان بازي‌ها وجود دارد. ما مي‌توانيم از طريق رايزني و لابي دو كشور كامبوج و هنگ‌كنگ را مجاب كنيم نسبت به ميزباني بحرين معترض شوند آن وقت AFC احتمالا چاره‌اي جز تغيير بحرين ندارد. به دست آوردن دل كامبوج و هنگ‌كنگ هم نبايد كار سختي باشد، كما اينكه آنها مشكل خاصي با ما ندارند و در مجموع ارتباط ما با كشورهاي شرق آسيا بهتر از كشورهاي حوزه خليج‌فارس است. در غير اين صورت چه؟ واقعا هيچي!
كنفدراسيون فوتبال آسيا به عنوان نهادي كه سياست يك بام و دو هوا را در پيش گرفته و با دلايل غيركافي ميزباني را از ايران سلب كرده به هيچ صراط ديگري مستقيم نيست. نهادي كه عربستان، كشوري كه در جنگ مستقيم است و همين هفته پيش چند بار مورد حمله موشكي قرار گرفت را لايق ميزباني مي‌داند و ايران را به بهانه تحريم از ميزباني محروم مي‌كند قطعا نمي‌تواند جايي باشد كه تصميمات در آن عادلانه اتخاذ شود.
با اين حال دست روي دست گذاشتن و تماشاي رفتارهاي AFC هم دردي دوا نمي‌كند. به قول برخي از كاربران فضاي مجازي اگر با همين فرمان جلو برويم ممكن است سال بعد AFC بگويد بايد ليگ‌تان را هم در عربستان يا قطر يا امارات برگزار كنيد. اين اغراق بزرگي است اما همين كه نهاد فوتبال آسيا اعلام كرده ايران هيچ‌گونه ميزباني در سطح آسيا در هيچ رده و شكلي نمي‌تواند داشته باشد دست‌كمي از آن ندارد كه ليگ‌مان را هم ببريم در يك كشور ديگر. فدراسيون فوتبال با كمك ساير نهادهاي غيرفوتبالي بايد از همين امروز علاوه بر كار روي برگرداندن ميزباني، مخصوصا ميزباني مقدماتي جام جهاني، برنامه مشخصي را براي مقابله با تهديدهاي آينده AFC تدوين كنند.