آيا بايد در ماهيت اسكار شك كرد؟

اين مجسمه طلاي 13 اينچي با 7پوند و 14.5 اونس وزن- كه در حقيقت به پرافتخارترين جايزه سينمايي جهان شهرت  دارد -  در طول بيش از 90 سال عمر خود مرتكب خطاهاي بي‌شماري شده است. سناريونويس بزگ هاليوود دالتون ترومبو كه در دوران مك كارتي در ليست سياه  بود آن را يك واقعه غم‌انگيز سينمايي توصيف كرد كرد وگفته است:«وقتي بزرگاني چون هيچكاك، ولز، چاپلين و هاكس اسكار نگرفته‌اند آيا نبايد در ماهيت آن شك داشت؟»  در اينجا دهه به دهه فيلم‌ها را مورد بررسي قرار داده تا ببيند آكادمي چگونه در بسياري موارد  حق «بهترين‌ها» را پايمال كرده و درواقع ارزش‌هاي يگانه هنري آنها را  ناديده گرفته  است.
دهه1930
آكادمي دو فيلم پرارزش چارلي چاپلين  يكي «روشنايي‌هاي شهر» (1931) و ديگري «عصر جديد» (1936) را ناديده گرفت همچنين كمترين توجهي به فيلم‌هاي «دردسر در بهشت » 1932 و «طرحي براي زندگي» 1933 ساخته ارنست لوبيچ نكرد. فيلم‌هاي «چاي تلخ ژنرال ين» 1933 اثر فرانك كاپرا و «خائن» 1935 اثر جان فورد و البته فيلم كلاسيك ژآن نوآر توهم بزرگ(پخش در امريكا به سال 1938) هيچ‌گونه موفقيتي نيافتند؛ از همه بدتر كارتون زيباي والت‌ديزني، سفيد برفي و هفت‌كوتوله 1937 اصلا به حساب نيامدند و نيز اثر جاودانه  ويكتور فلمينگ «جادوگر شهر زمرد»  1939 مورد كم‌لطفي آكادمي واقع  شد. 
دهه 1940
طنز بي‌مانند چاپلين ديكتاتور بزرگ (1940) در سكوت باقي ماند. اثر شاعرانه پرستون استرجس با نام سفرهاي ساليوان 1941 و كمدي يگانه ارنست لوبيچ  بودن يا نبودن 1942 با بي‌اعتنايي روبه‌رو شد. فيلم شگفت‌انگيز اورسن ولز همشهري كين 1941- كه  امروز جزو بهترين آثار تاريخ سينماست-  فقط اسكار سناريو را برد.  همين‌طور فيلم نوآر ژآك تورنر«از درون گذشته» 1947 ناديده گرفته شد. در همين دهه اثر اجتماعي درخشان جان فورد «خوشه‌هاي خشم»، وسترن سياه ويليام ولمن «حادثه آكس- بو» 1943، كمدي تلخ فرانك كاپرا «زندگي شگفت‌انگيز است» و وسترن بزرگ هاوارد هاكس «رودخانه سرخ» هيچ  جايزه‌اي  نگرفتند.
دهه 1950 
آكادمي از دو پديده مهم در ميان قرن بيستم چشم‌پوشي كرد؛ يكي فيلم نوآر و ديگري آلفرد هيچكاك ... در دهه 50 هيچكاك بزرگ‌ترين آثار خودش را به وجود آورد: «پنجره رو به حيات»، «سرگيجه »، «شمال از شمال غربي» و «مرد عوضي»  اما هيچ كدام از آنها جدي گرفته نشد. فيلم نوآرهاي ماندگاري چون «جيب بر خيابان جنوب» 1953 اثر ساموئل فولر و «مرا مرگبار ببوس » 1955 اثر رابرت آلدريچ كنار گذاشته شد به غير از آن كلاسيك‌هايي مانند «سانست بلوار » از بيلي وايلدر، «مكاني در آفتاب» از جورج استيونسن، «آواز در باران» از استنلي دانن «تعطيلات رمي» (شبي در زم) از ويليام وايلر «جويندگان»  از جان فورد و «غول»  از جورج  استيونسن در ليست  شكست‌خورده‌ها  بود.
دهه 1960
فيلم ترسناك بي‌نظير هيچكاك «رواني»1960 به دليل تم جنايت و صحنه قتل در حمام اصلا موفقيتي پيدا نكرد همين‌طور اثر انتقادي اجتماعي فدريكو فليني «زندگي شيرين». فيلم‌هاي ديگري كه آكادمي رد كرد، عبارت بودند از: «بيلياردباز» 1961ساخته رابرت راسن كه تنها نامزد اسكار شد، « لوليتا» 1962و «دكتر استرنج لاو» 1964 و «2001: اوديسه فضايي» 1968 ساخته استلني كوبريك، «رومئو ژوليت» 1968 فرانكو زفيرلي و «بوچ كسيدي و ساندنس كيد»  1969 ساخته جورج روي هيل ... ضمن آنكه به ارزش‌هاي «باني و كلايد»  1967 اثر آرتورپن هيچ توجهي  نشد.
دهه 1970
به فيلم‌هاي قابل اهميتي چون «مش» 1970 ساخته رابرت آلتمن، «آخرين نمايش فيلم» 1971 اثر پيتر باگدانوويچ، «ديوار نوشته‌هاي امريكايي» 1973 ساخته جورج لوكاس  و«زني تحت نفوذ» 1974 اثر جان كاساوتي هيچ جايزه‌اي تعلق نگرفت.  در سال 1976 دو  فيلم «راننده تاكسي» از مارتين اسكورسيزي و « شبكه» از سيدني لومت توفيق نيافتند. فيلم ديگر اسكورسيزي هم به نام «خيابان‌هاي پايين شهر» 1973 قبلا شكست خورده بود. يكي از بهترين آثار رومن پولانسكي «محله چيني ها» 1974 تنها اسكار سناريو را ربود.
دهه 1980
در اولين سال اين دهه يكي از بهترين فيلم‌ها درباره دنياي بكس اثر مارتين اسكورسيزي «گاو خشمگين»  در مقابل فيلم ساده و كوچك رابرت ردفورد«آدم‌هاي معمولي» از پاي درآمد. در همين سال چند فيلم عمده ديگر مثل «تلالو» اثر كوبريك، «پستچي هميشه دوبار زنگ مي‌زند»  اثر باب رافلسون و «تس» اثر پولانسكي ناكام ماند. اثر فوق‌العاده لويي مال «آتلانتيك سيتي» 1981 ناديده گرفته شد. «ارابه‌هاي آتش» 1981كه تصور مي‌رفت بهترين فيلم سال شود در برابر «سرخ‌ها»ي وارن بيتي رنگ باخت. «رگتايم» 1981 اثر ميلوش فرومن گم‌وگور شد.  در سال 1982 فيلم مشهور استيون اسپيلبرگ «اي‌تي»  همچنين «سال زندگي خطرناك» اثر پيتر وير اسكارهاي فرعي  را گرفتند. «فاني و الكساندر» اثر اينگمار برگمن با سردي مواجه شد و البته مهم‌تر از همه آخرين فيلم استاد ديويد لين« گذرگاهي به هند» مغلوب «آمادئوس» ميلوش فورمن  شد. 
دهه 1990
 در همان ابتداي اين دهه فيلم تند سياسي انتقادي آليور استون «جي اف كي» در برابر يك اثر ترسناك از جاناتان دمي «سكوت بره‌ها»  شكست خورد. از فيلم‌هاي ديگري كه در دهه 90 بي‌اهميت تلقي شدند، مي‌توان از فيلم «آخرين موهيكان» اثر مايكل مان، «نمايش ترومن» اثر پيتر وير و «مردي روي ماه» اثر ميلوش فورمن نام برد. آيا اسكار بهترين بازيگر در طول چند سال متوالي حق جيم كري  در اين فيلم‌ها  نبود؟ 
دهه 2000
به نظر مي‌رسد در اوايل قرن 21 آكادمي اسكار همچنان دچار خطاهاي گذشته است. بسياري از آثار قابل تامل در اين دوره از ديدگاه آكادمي به دور مانده است.« رودخانه راز» 2003 اثر كلينت ايستوود و خاصه «21 گرم» از الخاندرو گونسالساينياريتو در همان سال به حساب نيامدند. فيلم «استاد و فرمانده» 2003 اثر پيتر وير هم كنار گذاشته شدند. در سال  2004 فيلم عاشقانه «دفترچه  خاطرات» و اثر ساده  اما تكان‌دهنده «بي‌حفاظ» در سكوت باقي ماندند. «تاريخچه خشونت»  2005 از ديويد گراننبرگ به همراه 2046 اثر وانگ كار- واي به سليقه آكادمي خوش نيامد. همچنين دو فيلم گيراي «گل‌هاي شكسته» و «باغبان هميشگي» در همان سال فراموش شدند. مستند قوي مايكل مور «سيكو»  هم باب طبع واقع نشد. فيلم‌هاي ديگر در سال 20 20  از جمله «داستان ازدواج»  اثر نوآبامباك، «مرد ايرلندي»  اثر مارتين اسكورسيزي به خاطر فيلم كره‌اي «انگل»  ناديده گرفته شدند.