مينو بديعي: روزنامهنگاري بحران بحرانزده است
شيروان ياري| پيشكسوت روزنامهنگاري، از فقدان روزنامهنگاري بحران در رسانههاي جمعي كشور ابراز تاسف كرد. مينو بديعي در لايو «آموزش مولفههاي روزنامهنگاري بحران با محوريت كرونا» به صراحت گفت: «در تحليل درونمايه رسانهها به ويژه روزنامهها، نمونهاي فاخر و حرفهاي از گزارشنويسي پديده كرونا وجود ندارد و اين ادلهاي براي مرگ عيان روزنامهنگاري بحران در صفحات روزنامهها و خبرگزاريهاست. اين روزنامهنگار باسابقه از جاي خالي روزنامهنگاري بحران در دوران شيوع كرونا متاسف شد و از اينكه گزارشنويسان تنها به اخبار پوششي ستاد ملي مقابله با كرونا با توجه به عنصر «فراواني» اكتفا ميكنند؛ تاسف خورد. بديعي، روزنامهنگاري بحران را از پارادايمهاي جريانساز با تاكيد بر اسناد و دادههاي معتبر در فرآيند گزارشنگاري دانست و از اينكه روزنامهنگاران، تنها به برجستهسازي چهره سلبريتيها در ابتلا و مرگ كرونا ميپردازند انتقاد كرد. او به جزيرهاي عمل كردن رسانه ملي در پوشش اخبار كرونا در يك سال گذشته گريزي زد و توصيه كرد كه روزنامهنگاران براي خلق گزارشهاي جريانساز به ميدان سوژهها بيايند. بديعي گزارشگري اجتماعي را مبتني بر مشاهده عيني، لمس و حس جهان زيسته مردمان بحران زده عنوان كرد و با تلخندي گفت: «من نميفهم در اين روزهاي بحرانزده كرونايي چرا بايد بيمارستان مسيح دانشوري خالي از گزارشنويسان اجتماعي باشد و اين يك درد مشترك و دركنشدني است.» بديعي گزارشنويسي بحران را رسالت ذاتي و اجتماعي همه روزنامهنگاران ايران برشمرد و از خبرنگاران رسانهها خواست در فرآيند پوشش و توليد خبر، گزارش و مصاحبه با محوريت بحران به دو عنصر چرايي و چگونگي سوژهها دقت كنند. بديعي تحليل تاثيرات اجتماعي، اقتصادي، سياسي و فرهنگي كرونا در جامعه با توجه به ارزش فراگيري منفي در حال و آينده اين بيماري را مهم عنوان كرد و از روزنامهنگاران خواست با تشكيل خودجوش اتاق روزنامهنگاري بحران از تحميل صرف آمارهاي مسوولان ستاد كرونا دوري كنند. او روزنامهنگاري بحران را جزو لاينفك زندگي انسانها با توجه به بلاياي طبيعي و غيرطبيعي دانست و بر احياي گزارشنويسي آنكت (تحقيقي) يا ميداني در بحران شيوع كرونا تاكيد كرد. مينو بديعي با اشاره به سابقه تجربه روزنامهنگاري بحران جنگ، زلزله و سيل در سه دهه ۶۰، ۷۰ و ۸۰ در ايران به قلم روزنامهنگاران قديمي افزود: اصول و تكنيكهاي روزنامهنگاري بحران مشاهده عيني، داشتن اطلاعات وسيع پيرامون سوژه، تحليل آمار درست، انتخاب درست مصاحبهشوندهها پيرامون سوژه بحران است. اين گزارشنويس حرفهاي، پشت ميزنشيني گزارشگران نسل جوان را نكوهش و بر توجه روزنامهنگاران به اركان مشاهده، مصاحبه و تحقيق پيرامون سوژههاي بحران تاكيد كرد. بديعي، عادت به كپينويسي روزنامهنگاران را سرطان رسانهاي توصيف كرد و با تاكيد بر اين شعر فروغ فرخزاد كه «هيچ صيادي در جوي حقيري كه به مرداب ميريزد، مرواريدي صيد نخواهد كرد» اطمينان داد كه قصه امروز گزارشنويسان روزنامهنگاري بحران مصداق همين شعر است. مينو بديعي بر اخلاقمداري در فرآيند روزنامهنگاري بحران نيز از منظر نظريهپردازان رسانهاي پرداخت و اطمينان داد كه احيا و شكلگيري روزنامهنگاري بحران منوط به داشتن سردبيران، دبيران سرويس قوي و حرفهاي بدون گرايشهاي سياسي است كه متاسفانه شمار زيادي از سردبيران رسانهها بدون سابقه روزنامهنگاري تنها به واسطه گرايش سياسي و حزبي بر صندلي رسانهها به ناحق تكيه زدهاند. اين گزارشنويس قديمي به صراحت اعلام كرد كه امروز صفحه ويژه گزارشنويسي به واسطه اعمال نظر همين سردبيران از روزنامهها حذف شده و اين يك آسيب جدي در رسانهها براي خلق گزارشهاي جريانساز با قلم روزنامهنگاران مشتاق و حرفهاي به شمار ميرود. مينو بديعي شبكههاي اجتماعي كه بدون سه ركن درستي، روشني و جامعيت، گوي سبقت جامعه هدف را از رسانههاي مرجع ربودهاند را تاسفبرانگيز خواند و اذعان داشت: خبرهاي زرد شمار زيادي از شبكههاي اجتماعي مورد نقد كارشناسان حرفهاي رسانه است؛ اما با وجود هشدارهاي زياد اين شبكهها بدون محابا با افكار عمومي بازي ميكنند.