انتخاباتِ فردا

انتخابات از قديم براي من مهم بود. از بچگي. يادم مي‌آيد از ستونِ برق بالا مي‌رفتم تا عكس نامزد مورد علاقه‌ام را بالاي ستون بچسبانم. اهل بحث و نظرسنجي و اين حرف‌ها بوده‌ام. از وقتي معلم شدم انتخابات شوراي دانش‌آموزي مدرسه را با جديت برگزار مي‌كنم. بچه‌ها را به مشاركت تشويق مي‌كنم و قواعد انتخابات را يادشان مي‌دهم. نامزدي و ائتلاف و تبليغ و سخنراني و شعار و برنامه داشتن را. يك سال در مدرسه‌اي حدود 130 دانش‌آموز نامزد شدند. همه را تاييد كرديم. شمارش آرا چهار روز طول كشيد. در آخر نتيجه و تعداد راي هر 130 نفر را روي تابلو چسبانديم. يك سال به نامزدها كه زياد بودند كدِ نامزدي داديم و آرا را با نرم‌افزار شمرديم. پس از انتخابات، جلسه‌هاي شوراي دانش‌آموزي را مرتب تشكيل داده‌ام و پيگير اجراي مصوبات شورا بوده‌ام و سعي كرده‌ام به لوازم انتخابات پايبند باشم. انتخابات، راه خوبي براي تسهيل امور مدرسه است. شوراي دانش‌آموزي در كنار شوراي معلمان، انجمن اوليا و مربيان و شوراي مدرسه پشتوانه‌هاي خوبي براي اداره مدرسه‌اند. تجربه‌ام به من مي‌گويد وقتي نامزدها زيادند و سليقه‌ها و افكار مختلف دانش‌آموزان را نمايندگي مي‌كنند، انتخاباتِ موفق‌تري برگزار مي‌شود و كارها بهتر سامان مي‌يابد. در مدرسه سعي كرده‌ام انتخاباتْ برگزار كردن را يادبگيرم و ياد دانش‌آموزان بدهم. حالا دلم را با اميد به همين دانش‌آموزانم روشن مي‌دارم. دانش‌آموزاني كه اميد دارم آموزش‌ها را به خاطر بسپارند و فردا درست انتخابات برگزار كنند.