خيره چون ماه
مي‌بيني! اين حقيقت ماست
نزديك و دور واهمه در واهمه
و مثل اين ماه ناگزير كه گرديده است
گرد جهان و باز همچنان درست همانجا كه بوده مانده است
و هر شب انگار در غيابت بايد خيره ماند همچون ماه
در حلقه عزايي كه كم‌كم عادي شده‌ست.
اين يأس مخملينه ماست
يا توده غبارگون وهمي برانگيخته؟
محمد مختاري