به مناسبت نمايش آثار سلمان خوشرو در گالري ايرانشهر
نمايشي از رنگ‌ها، مواد و هنر معاصر
فاروق مظلومي
نقاشي‌ها و مجسمه‌هاي سلمان خوشرو از يازدهم تيرماه روي ديوارهاي گالري ايرانشهر است. خوشرو متولد سال 1362 است و سال‌هاي ابتدايي زندگي خود را در نيويورك گذرانده است. در رشته هنر ديجيتال در دانشگاه ملي استراليا درس خوانده و شروعش با هنر ديجيتال و انيميشن بوده و بعد از سال‌ها فعاليت در رشته عكاسي و هنر ديجيتال، در سال 1388 به نقاشي رو آورده است. بعد از تجربه‌هاي رئاليستي به تجربه‌هاي انتزاعي گرايش پيدا مي‌كند و چندين نمايشگاه انفرادي در گالري‌هاي تهران در سابقه‌اش دارد. نمايشگاه فعلي ايرانشهر توجه دقيق او را به فيگور و فيزيك انسان نشان مي‌دهد.
در بيانيه نمايشگاه مي‌خوانيم: «تفسيري تازه از شمايل انسان معاصر دغدغه اصلي سلمان خوشرو در اين مجموعه آثار است. از آنجا كه هر تجسم تازه، امكانِ خودش را مي‌طلبد، او براي دست‌يافتن به اين امر دست به بازخواني دوباره در مفهوم متريال كار هنري‌اش زده است. كار او بيرون كشيدن زندگي از متريالي است كه در نگاه اول سخت بي‌جانند و غريبه. آنچه اين بداهگي در انباشت رنگ و مواد را سامان مي‌دهد بن‌مايه‌هاي فيگوراتيوي است كه او در پيش‌انگاشته‌هايش ذخيره دارد. دست آخر فرجام اين جست‌وجوي بداهه در تركيب حسي مواد دست‌يافتن به آثاري در مرز ميان نقاشي و مجسمه است.» در اين نمايشگاه از چهار ماده فوم پلي يورتان، پشم، سيليكون و رنگ روغن استفاده كرده است و به گفته خودش كار با پشم را با آزمايش‌هايي كه داشته در يك سال اخير شروع كرده و كارش در همين تجربه يك سال گذشته به سمت مجسمه پيش رفته است. براي رسيدن به ريتم سريع با رجوع به مواد جديد مانند سيليكون از رنگ روغن تقدس‌زدايي كرده و رئاليسمِ ريز ريز را كنار گذاشته است.
آنچه در اولين نگاه به آثار اين نمايشگاه توجه مخاطب را جلب مي‌كند ماده است حتي در آثار نقاشي كه در كنار مجسمه‌ها ارايه شده‌اند هنرمند با كمك كاردك تقريبا پهن و تاش‌هاي بلند توانسته است رنگ و روغن را در پرتره‌هايي انتزاعي و ريتم سريع خودش به كار گيرد.
عنصر بعدي موثر در اين آثار رنگ است. به‌رغم استفاده از رنگ‌هاي متنوع و اغلب درخشان، مجموعه آثار با پاپ آرت نسبت پيدا نمي‌كنند. همين گريزان بودن آثار از هر طبقه‌بندي مشخص از مشخصات خوب آثار خوشرو است. اين آثار با خودشان توجيه مي‌شوند و درنهايت مخاطب با يك فرم مستقل روبه‌رو مي‌شود.
تشابهي كه موهاي انسان با الياف مصنوعي دارد هنرمند را به سمت جزيي‌نگري در پرتره‌هاي مجسمه با پشم كشانده است و در اين مجسمه‌ها خصوصا سلف پرتره هنرمند، اين پرداخت به جزييات ديده مي‌شود. در مجسمه ايستاده از انسان به دليل انعطاف مواد شيميايي و امكان شبيه‌سازي عضلات انسان با اين مواد شاهد فيگور كاملي از انسان هستيم كه با فرم‌هاي عضله‌اي ساخته شده است. در اينجا به فاعليت مواد برمي‌خوريم كه هر ماده به خصوص مي‌تواند در روند آفرينش اثر هنري تاثير بگذارد. همان‌طوركه بستر فيزيكي كه اثر را در بر مي‌گيرد تاثير ويژه خودش را دارد و به هنرمند اجازه جولان يا فرمان توقف مي‌دهد، خوشرو در پرتره‌هاي انتزاعي با انتخاب درست بوم‌هاي بزرگ عرصه را براي حركت‌هاي دلخواه خود ايجاد كرده است.
مجسمه‌ها و نقاشي‌هاي فعال و محرك سلمان خوشرو تا بيست و هشتم تيرماه روي ديوارهاي گالري ايرانشهر است.