به وزير آموزش و پرورش آينده
غزل لطفي
گزينه‌هاي بسياري در مورد كابينه سيزدهم و به طبع وزارت آموزش و پرورش مطرح مي‌شوند اما چون هنوز وزرا مشخص نشده‌اند من شما را آقاي وزير خطاب مي‌كنم. آقاي وزير! تقريبا يك‌سال و نيم آموزش مجازي را تجربه كرده‌ايم و در اين بين پيك‌‌ها و سويه‌هاي متعدد كرونا هم در كشورمان رخنه كرد و هموطنان عزيزمان را از ما گرفت. در اين روزها كه با ترس و اضطراب فراوان مي‌گذرد تصميم‌گيري سخت شده است و شما بايد به‌جاي همه فرهنگيان، اوليا و دانش‌آموزان تصميم بگيريد. تصميمي كه اولين و شايد مهم‌ترين آنها باشد. شما بايد مادران كارمندي كه مجبور بودند فرزند خود را در خانه بگذارند و هر روز با نگراني به محل كارشان بروند در نظر بگيريد. پزشكان، پرستاران و كادر درماني كه شيفت‌هاي طولاني را پشت سر مي‌گذارند و از ترس اينكه ناقل كروناويروس باشند ماه‌هاست فرزندان خود را در آغوش نگرفته‌اند را مد نظر داشته باشيد. آنها آنقدر خسته هستند كه حتي توان همراهي كودك خود در تحصيل مجازي را ندارند. شما بايد به‌جاي كارگراني كه با شرايط معيشتي سختي كه در جامعه حاكم است و بيش از هرچيزي نگران خوراك و پوشاك فرزندان خود هستند نيز تصميم بگيريد. كروناويروس با سويه‌هاي جديد و سرايت بسيار بالا در حال خودنمايي است و همه متخصصان نيز اعلام كرده‌اند واكسيناسيون ايمني بخشي نسبي خواهد داشت. تو را به خدا واقع‌بين باشيد، كدام كلاس درس و مدرسه ما امكانات تهويه و حضور حداقلي دانش‌آموزان را دارد؟ منظور من به جز آن چند درصد مدارس حداقلي لاكچري است. با شروع تعطيلات تابستان ارتباط دانش‌آموزان و سيستم آموزشي كشور كاملا قطع شده است. تعطيلاتي كه مي‌توانست بهترين زمان براي آگاه‌سازي و آموزش دانش‌آموزان باشد. من يك مادرم و هر بار كه آمار ابتلا و مرگ كودكان در سويه‌هاي جديد كروناويروس را شنيدم و سخنان وزير آموزش و پرورش وقت، كه جهان بر آموزش حضوري به جمع‌بندي رسيده است و بعد آمار واكسيناسيون كودكان در كشورهاي ديگر را مرور مي‌كردم و برنامه‌هاي آموزشي براي بازگشايي مدارس را مي‌ديدم و پروتكل‌هاي سخت‌گيرانه حضور در كلاس و مدرسه را مي‌خواندم؛ فقط بر وحشتم مي‌افزود كه چطور بدون هيچ‌كدام از اين موارد و فقط با واكسيناسيون معلمان، وزير نسخه بازگشايي پيچيده است. سردرگمي و كلافگي براي كودكان‌مان كه ماه‌هاست در خانه هستند طبيعي است چون حتي يك برنامه جانبي آموزشي هم براي‌شان تدارك ديده نشده است. خستگي مادران و پدران كه تمام سال تحصيلي گذشته مجبور بودند همراه فرزندشان درس بخوانند تا نواقص آموزش مجازي را بپوشانند نيز كاملا مشهود است. فرهنگيان نيز سالي سخت را پشت‌سر گذاشته‌اند و روز و شب دغدغه اينترنت و آماده‌سازي محتواي آموزشي و اطمينان از يادگيري دانش‌آموزان، آنها را رها نكرد. در اين ميان بار سخت‌ترين تصميم امروز بر دوش شماست. آقاي وزير من نيز معتقدم هيچ آموزشي جايگزين كلاس و مدرسه نيست اما در شرايط فعلي اول مي‌خواهم فرزندم سالم بماند تا بعد به تحصيل وي با فكري آسوده بينديشم. كشورهاي بسياري بازگشايي مدارس را تجربه كرده‌اند يا در حال آماده‌سازي هستند تا در ماه‌هاي آينده كودكان به مدرسه بازگردند. استفاده از تجربيات آنها مي‌تواند كمك بزرگي به تصميم‌گيري منطقي و اصولي باشد. لطفا در تصميمات خود آمار ابتلا، واكسيناسيون، جايگاه ايران در رده‌بندي جهاني مبتلايان به كرونا و مرگ ناشي از آن و مهم‌ترين مساله يعني شرايط واقعي واحد‌هاي آموزشي كشور را در نظر بگيريد.
سخن آخر! چند كلاس درس ما اكنون امكان تهويه مناسب در سرماي زمستان كه بايد درها و پنجره‌ها تماما بسته شود تا انرژي به هدر نرود و گرماي لازم تامين شود را دارد؟ كودكان ما چقدر در زمينه خودمراقبتي در برابر كرونا آموزش ديده‌اند؟ موج‌هاي پياپي كروناويروس كشورمان را در توفاني سهمگين گرفتار كرده است و كودكان نيز با توجه به ميزان بالاي درگيري آنها با جهش‌هاي جديد اين ويروس و ناقلين بي‌علامت بودن در سويه‌هاي قبلي، هم خود در خطر هستند و خانواده‌هاي‌شان، اكنون نوبت چاره‌انديشي شماست.