خاطرات سفر و حضر (73)

سياست كشور انگلستان بر آن است كه تمام شهرهاي اين كشور توسط پارك‌هايي، فضاي سبز در شهرها را سراسري خواهند كرد؛ به‌طوري كه پياده‌ها مي‌توانند سراسر شهر را زير سايه درختان طي كنند. براي اجراي اين مصوبات بايد قوانيني اجرا شوند كه پارك‌هاي موجود نه تنها دست‌نخورده باقي بمانند بلكه بر وسعت آنها افزوده شود. بنده دبيرستان دارالفنون، يادگار اميركبير بزرگ، درس خواندم. 6 سال تمام، زمستان و تابستان به ميدان توپخانه تهران و خيابان ناصرخسرو مي‌رفتم. آن روزها نزديك پارك شهر كه مي‌رفتيم، هوا عوض مي‌شد، حداقل 5 درجه سانتيگراد خنك‌تر! چندي قبل با يكي از دوستان آن روزها به ناصر خسرو و پارك شهر رفتيم! هوا چندان خنك نشد كه نشد. به پارك شهر رسيديم. از آن رايحه مطبوع خبري نبود. وارد پارك شهر شديم. عجب، اين پارك، پارك 40 سال پيش ما نبود. چمن قسمت‌هاي بسيار زيادي آسفالت شده بودند يا موزاييك. قهوه‌خانه، ايستگاه پليس، دفتر پارك، محل نگهداري كودكان، محل بازي كودكان، دفتر بهداري.... همه اين مراكز با از دست دادن فضاي سبز و به خصوص درخت‌ها به دست آمده است. به اين ترتيب در واقع وسعت پارك‌هاي ما در شهرها در حال كاهش است و قطعا كاهش فضاي سبز در ايران مسائل فراواني را براي ملت ما فراهم خواهد كرد.