جنگ پرستاران با كرونا

فرشته كه باشي زيبا مي‌شوي. فرشته نجات آدم‌ها كه باشي به كمال رسيده‌اي. پرستار كه باشي فرشته خداوند شده‌اي. پرستاري يكي از شغل‌هاي حساس و پرهيجان است كه در عين حال صبوري زيادي را از شخص مي‌طلبد. در اين شغل به مقام والاي فرشتگي نمي‌رسي مگر آنكه با عشق و انگيزه وارد اين عرصه شده باشي. آن وقت است كه تو هر نفسي كه مي‌كشي شكر خداي را به جاي مي‌آوري از اينكه خداوند اين مسووليت سنگين و در عين حال شيرين را در اختيار تو نهاده است. اين حرفه يا اين عشق از جمله كارهاي متفاوت اين عالم است. حساسيت آن بسيار فوق‌العاده است به حدي كه تو مسوول جان افراد هستي. انساني را به تو سپرده‌اند و جانش در دستان تو است. يك لحظه غفلت مي‌تواند آثار شوم و زيان‌هاي زيادي به جا بگذارد يا حتي به راحتي جان شخصي را بگيرد. اما در عوض مراقبت صحيح يك پرستار به بيمار جان مي‌بخشد و حتي او را از مرگ حتمي نجات مي‌دهد. بيمار دوباره سر پا مي‌شود، به زندگي برمي‌گردد، به جامعه و در ميان آدم‌ها مي‌رود و زندگاني را از سر مي‌گيرد.
اگر خوب به پرستاران بنگريم اكثر آنها از روحيه خوبي برخوردار هستند. مگر مي‌شود تو اينچنين خالصانه در خدمت انسان‌ها باشي و حالت بد باشد؟! پرستار به صورت مستقيم با آدم‌ها در ارتباط است و بدون هيچ‌گونه واسطه‌اي به آنها خدمت و كمك مي‌كند. به اين نحو خداوند روحيه بالايي به او عطا كرده كه به جرات مي‌توان گفت كه به هر كس نداده است. مهر او بيش از آدميان ديگر است چون به مرور در حرفه خويش قدر و ارزش مهر و مهرباني را دريافته است.
يك پرستار خوب وقتي بالا سر بيمار مي‌رسد تمام مشكلات خود را فراموش مي‌كند و فارغ از مشغله‌هايش به مريضش لبخند مي‌زند. به آرامي احوالش را مي‌پرسد. برخوردش به گونه‌اي است كه بيمار او را مانند نزديك‌ترينِ خويش مي‌پندارد؛ حتي نزديك‌تر از خويشان خود. 
شغل شريف پرستاري سختي‌هاي زيادي دارد؛ مثل شيفت‌هاي مشكل آن، روبه‌رو شدن با بيمارهاي ناتوان و بدحال، گاهي شنيدن حرف‌هاي تند و سنگين از سوي بيماران و تحمل و هضم آن حرف‌ها، صبوري فراوان و تحمل ساعت‌هاي متمادي در محيط بيمارستان و اينكه ششدانگ حواسش به بيمارها باشد.
درباره پرستاران شريف كشور عزيزمان هر قدر نوشته شود، كم است و گاهي اين مطالب كوتاه با توجه به بضاعت كم ما اداي دين بسيار اندكي است كه دولت و مردم عزيزمان در اين روزها كه ويروس منحوس كرونا هنوز رخت از دنيا بر نبسته و دست از سر آدم‌ها برنداشته بيشتر و بيشتر قدر پرستاران گرامي را بدانند و اجازه ندهند كه حتي ذره‌اي اجر مادي و معنوي آنان ضايع شود. فكر كنيم به روزهاي مشكلي كه همه ما در دو سال اخير داشته‌ايم و به ياد آوريم كه چگونه پرستاران فداكار در كنار همه ما بودند. آنان همچون سربازان جنگجو كه جان‌نثارانه به ميدان جنگ مي‌روند تا از ميهن خود دفاع كنند در بيمارستان‌ها جان‌شان را كف دست‌شان گذاشتند و خطر سرايت ويروس كرونا را به جان خريدند و از همنوعان خود دفاع كردند. 
براي آنان كه در اين راه جان‌شان را از دست دادند غفران و رحمت الهي را خواستاريم و از خداوند مي‌خواهيم كه با شهدا مشهور شوند تا بلندترين درجات بهشت نصيب‌شان شود و همواره در آن عالم شاد و رستگار باشند. آن پرستاراني هم كه وجود نازنين‌شان در اين جهان حاضر است و پشت‌گرمي‌مان به آنهاست خود همه‌ چيز دارند و نيازي به چيزي ندارند. آن هم شخصيت والا و باارزشي است كه در راه انجام وظيفه خود به دست آورده‌اند اما ما براي آنكه دست‌مان از دعا در حق اين عزيزان خالي نباشد از خداوند مي‌خواهيم كه همواره شاد باشند و بهترين زندگي و عاقبت‌ها نصيب‌شان شود.