پاگشاي 5 درصدي
ميعاد نيك
بي‌ترديد اگر بخواهيم به مهم‌ترين اتفاق در سطح فوتبال باشگاهي و حتي ملي ايران در دوران اخير بپردازيم، بازگشت تماشاگران به ورزشگاه آزادي تنها مورد قابل اعتنا خواهد بود. البته كه در اين بين اتفاقات بسيار مهمي هم رخ داده و تيم ملي فوتبال كشورمان هم در يك‌قدمي كسب بليت پرواز به سوي جام جهاني 2022 قطر قرار گرفته اما آشتي هواداران پس از 22 ماه دوري اجباري با سكوهاي سرد استاديومي، چيزي نيست كه بتوان به آساني از كنارش عبور كرد.
تعجيل در واردات و تزريق واكسن كرونا كه منجر به كاهش آمار مرگ‌ومير ناشي از شيوع ويروس كوويد19 شد، با فشارهاي مديران عامل باشگاه‌هاي ليگ برتري همراه بود تا پس از حدود 2 سال بالاخره نوبت به پاگشاي تيفوسي‌هاي دوآتشه آبي در استاديوم آزادي برسد. حتي همين قريب به 5000 نفر هم به محض طنين‌انداز كردن صداي ماه‌ها در گلو خفه‌شده‌شان نقشي غيرقابل انكار در افزايش كيفيت بازي داشتند. شايد به گواه كارشناسان و منتقدين بتوان اين ادعا را صراحتا اعلام كرد كه جدال تيم‌هاي فوتبال استقلال و نساجي از باكيفيت‌ترين و جذاب‌ترين تساوي‌هاي بدون گل طي ليگ جاري و ليگ اخير بود و حتما اگر روز خوب سنگربانان دو تيم را شاهد نبوديم، تنور بازي با چند گل داغ‌تر هم مي‌شد.
چه بخواهيم و چه نخواهيم؛ حضور تماشاگران در استاديوم‌ها بر تعيين روند و نتيجه بازي تاثير بسزايي دارد. مخالفيني كه علي‌رغم تاييد همه نهادهاي مربوطه با استفاده از قدرت‌هاي فرامتني خود نگذاشتند ديدار تيم ملي فوتبال كشورمان با كره‌جنوبي در استاديوم آزادي با حضور تماشاگران برگزار شود، حداقل به اندازه 2 امتياز حساس خانگي در حق فوتبال ايران خيانت كردند. تداوم اين خيانت در ديدار آتي ملي‌پوشان با رقيب سرسخت عراقي شايد به تاخير در قطعي شدن صعود تيم ملي كشورمان ختم شود؛ هيچ اتفاقي نخواهد افتاد اگر تماشاگران به سكوها برگردند و با رعايت موازين بهداشتي و چه بسا در كنار خانواده، به تماشاي درخشش يوزهاي پارسي بنشينند.
هزينه رعايت برخي محدوديت‌ها براي كشور از خطر احتمالي رفع آنها بسيار شديدتر است. محدوديت‌هايي كه دست‌وپاي فوتبال ايران را بسته، هرگز در تامين امنيت نقش‌آفرين نبوده و چه بسا به رشد خطرات در خفا دامن زده. حضور تماشاگران در ليگ برتر ترس نداشت و تابوي پوشالي فروريخت، وقت آن است كه تيم ملي از فرياد حمايت تماشاگرانش بهره ببرد.