اسم اعظم

گر چه بر واعظِ شهر اين سخن آسان نشود                    تا  ريا  ورزد و  سالوس مسلمان نشود
رندي آموز و كرم كن كه نه چندان هنر است                    حيواني كه ننوشد مي ‌و انسان نشود
گوهرِ پاك بِبايد كه شود قابلِ فيض                       ور نه هر سنگ و گِلي لولو  و مرجان نشود
اسمِ اعظم بِكند كارِ خود ‌اي دل، خوش                               باشكه به تلبيس و حيل، ديو مسلمان نشود
حافظ