سخن
دارم سخني با تو و گفتن نتوانم وين درد نهان‌سوز نهفتن نتوانم
تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت من مست چنانم كه شنفتن نتوانم
شادم به خيال تو چو مهتاب شبانگاه گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم
با پرتو ماه آيم و چون سايه ديوار گامي ز سر كوي تو رفتن نتوانم
دور از تو، من سوخته در دامن شب‌ها چون شمع سحر يك مژه خفتن نتوانم
فرياد ز بي‌مهري‌ات اي گل كه درين باغ چون غنچه پاييز شكفتن نتوانم
اي چشم سخن گوي تو بشنو ز نگاهم دارم سخني با تو و گفتن نتوانم
محمدرضا شفيعي‌كدكني