برج شرف

سبوكشان كه به ظلمات عشق خضر رهند                         ز جوي آب بقا هم به چابكي بجهند
جلا و جوهر اين بوالعجب گدايان بين                           كه جلوه گاه جلال و جمال پادشهند
برون رو از خود و آنگه درون ميكده آي                            كه خرقه‌ها همه اينجا به رهن باده نهند
كلاه بفكن و بر خاك نه سر نخوت                                كه مهر و ماه بر اين در سران بي‌كلهند
چه چاره ده مه برج شرف به خانه ماست                              كه از شعاع و شفق رشگ ماه چاردهند

شهريار