خرقِ عاداتِ زندان
در تجربه زندان عمومي كنوني هم كشف كردم كه به چيزهايي از جمله لااقل چند ساعت خلوت و تنهايي روزانه و حريم شخصي (كه در زندان عمومي وجود ندارد)، محبت و ابراز عاطفه عاشقانه روزي چند بار به همسرم سمانه، جست‌وجوي گوگل و امكان اتصال فوري و روزي ده‌ها بار به گنجينه آنلاين دانش و اطلاعات بشري به زبان‌هاي فارسي و انگليسي، گفت‌وگو با دوستان و همكارانِ فرهيخته و هم‌علاقه در جلسات منظم، تنيس با دوستم اميرحسين، تايپ روزانه پشتِ لپ‌تاپ يا گوشي هوشمند (به جاي خودكار و كاغذ)، امكان داشتنِ حافظه ديجيتال اكسترنال از طريق ثبت ويديو و عكس و يادداشت در نوت‌پد و ضبط صدا با گوشي هوشمند، خبرخواني از منابع متكثر، شنيدن روزانه چند ساعت كتاب صوتي با كيفيت و پادكستِ غني حينِ ورزش، تردد و كارهاي روزمره، داشتن وسايل بهداشتي شخصي، امكان انتخاب زمان خواب، مراقبه و تماشگري غرقگي در طبيعت، ديدار منظم خواهرزاده و برادرزاده‌هاي دوست‌داشتني‌ام، ديدن ماه و آسمان شب (هواخوري روبازِ زندان صرفا روزها باز است)، امكان اظهار نظر درباره مسائل عمومي و فعاليت داوطلبانه جمعي براي بهبود زندگي جمعي، ديدن بازخوردِ فوري محتوايي كه آنلاين منتشر مي‌كني، امكان انتخاب موسيقي با كيفيتِ دلخواه و شنيدنش در زمان دلخواه و غيره … عادت و تا حدي وابستگي داشته‌ام و بعد از آزادي بيش از قبل براي‌شان شاكر خواهم بود و از امكان تجربه‌شان لذت بيشتري مي‌برم.
در كنار چنين عادات دلپذيري كه با زندان مي‌شكنند و مهم‌ترين هزينه زنداني شدن‌اند، عادات نامطلوبي هم هستند كه زندان مي‌شكند. در تجربه كنوني خواستني‌ترين خرقِ عادتي كه با زندان تجربه كردم قطع همهمه بلاوقفه و مدام آنلاين و هياهوي ديجيتال و ارتباطات و رسانه‌هاي الكترونيك است و آرامش و تمركز بيشتري كه مي‌آورد. به خصوص وقتي مثل چند روز گذشته توالي تعطيلاتِ رسمي حتي روزنامه كاغذي را هم از منابع خبري زندان حذف مي‌كند، سطحي از سكوت و كنترل ذهن ممكن مي‌شود كه چنان دلپذير است كه حس مي‌كني براي تداومش حتي بعد از آزادي هم بهتر است ساعت اتصال به اينترنت و در معرضِ هياهوي خبر و اطلاعات و در دسترس تماس ديگران بودن را محدود و كنترل شده نگه داري. مقايسه اكنون و قبل از زندان را برايم ملموس‌تر مي‌كند.
همهمه آنلاين و هياهوي رسانه‌هاي اجتماعي و ماهواره‌اي، اگر كنترل نشود، واقعا براي بهداشت رواني و بهباشي معنوي مضر است و براي دريافت خبر به ميزان لازم، محدود‌سازي ساعاتِ مجاز روزانه براي خبرخواني و اكتفا به دو، سه منبع با كيفيتِ معتبرِ كم هياهوي خبر، هم تا‌ثير ملموسي بر افزايش رضايت و تمركز و آرامش ذهني‌مان دارد و هم قدرت ذهني و زمان بيشتري را براي متمركز شدن بر آنچه به خود و ديگران خير و لذت بيشتري مي‌رساند، آزاد مي‌كند. مگر نه اين است كه زندگي خوب‌تر محصول شناسايي و ساختنِ عادات خوب و بالنده بيشتر و شناسايي و شكستن عادات مخرب است؟
زندان اوين-15/7/1401