گفت‌وگوي اختصاصي «اعتماد» با امباپه فوتبال زنان ايران
بازيكنان تيم ملي مستحق دريافت اين پاداش نبودند
اميدوارم شرايط طوري پيش برود كه دوباره فوتبال دغدغه مردم شود
فاطمه ابراهيمي
هاجر دباغي، مهاجم طلايي‌پوشان سپاهان تاكنون ۱۰۴ بار پيراهن اين باشگاه را به تن كرده است و طي اين ۱۰۴ بازي، ۱۲۴ بار دروازه حريفان سپاهان را باز كرده است.
به گزارش روزنامه اعتماد، از هفته هفتم رقابت‌هاي ليگ برتر فوتبال زنان، سپاهان درحالي رقيب نيشابوري خود را با ۱۰ گل در هم كوبيد كه هاجر دباغي، مهاجم ملي‌پوش با تجربه سپاهاني‌ها در اين ديدار هت تريك كرد. دباغي كه در پايان فصل گذشته، دو عمل جراحي انجام داده بود و در شروع فصل آن طور كه بايد آماده نبود، به مرور زمان روند رو به رشدي پيدا كرده است و تا اينجاي فصل كه هفت هفته از نيم فصل نخست مسابقات گذشته است، شش بار دروازه حريفان سپاهان را باز كرده است. او در مسابقه هفته سوم سپاهان براي صدمين بار پيراهن سپاهان را به تن كرد و تاكنون موفق شده ۱۲۴ بار دروازه حريفان طلايي‌پوشان را باز كند، به همين بهانه به سراغ مهاجم ۲۳ ساله سپاهان رفتيم تا در خصوص ركوردشكني‌هاي پي در پي او در فوتبال زنان به گفت‌وگو بنشينيم؛ ركوردشكني‌هايي كه سبب شده رسانه‌هاي ورزشي او را امباپه فوتبال زنان ايران بنامند.
قبل از اينكه برويم سراغ سوالات متداول، ابتدا در خصوص هت‌تريك ديروزت در برابر كيان نيشابور براي ما بگو.
خدا را شاكرم، با توجه به دو عمل جراحي كه در پايان فصل قبل داشتم، در شروع فصل چندان آماده نبودم اما حالا فكر مي‌كنم با اين هت تريك به روزهاي اوج خودم باز گردم.
ركورد پوشيدن پيراهن سپاهان براي بيش از ۱۰۰ بازي را هم شكستي
بله، به‌رغم اينكه ۲۳ سال دارم اما سال‌هاي زيادي است كه افتخار پوشيدن پيراهن تيم ملي و سپاهان را دارم و از اين بابت خدا را شكر مي‌كنم، اميدوارم اين روند ادامه داشته باشد و همچنان موفق به شكستن ركوردهاي بيشتري هم در سپاهان و هم در تيم ملي باشم.
فوتبال را چطور شروع كردي و اصلا چرا انتخابت فوتبال بوده؟
من از بچگي فوتبال را دوست داشتم و با دوستان و فاميل در پارك و كوچه و خيابان فوتبال بازي مي‌كردم، اما مسير ورزشي من طوري پيش رفت كه در ابتدا با فوتسال شروع كردم. زماني كه در مدرسه ما تيم فوتسال تشكيل شد من ۱۴ سال داشتم و عضو اين تيم شدم، همان سال خاطرم است كه خانم گل مسابقات در ناحيه پنج مسابقات شدم و بعد از آن براي حضور در مسابقات كشوري از من دعوت به عمل آمد، بعد از آن هم راهي مسابقات در سطح ليگ يك شدم.
و بعد از آن چه شد كه سر از فوتبال در آوردي؟
يكسال بعد، يعني زماني كه ۱۶ ساله شده بودم، تيم فوتبال آينده‌سازان ميهن نجف‌آباد تشكيل شد كه من راهي اين تيم شدم، در آن سال با اين تيم قهرمان ليگ برتر ايران شديم و سال بعد سپاهان در ليگ برتر فوتبال زنان تيم‌داري كرد كه راهي اين تيم شدم. اينكه چرا انتخابم در ورزش فوتبال بوده، بايد بگويم از كودكي استعدادش را داشتم و علاقه‌مند به اين ورزش نيز بودم كه با متوجه شدن اين استعداد، مسير خودم را پيدا كردم.
از همان سال به‌رغم پيشنهادهاي متعدد از تيم‌هاي ديگر همچنان در سپاهان ماندي، علت اين وفاداري چيست؟
من و تمام خانواده‌ام سپاهاني هستيم و سپاهان باشگاه بسيار بزرگي است كه در شهر ما وجود دارد، فكر مي‌كنم آرزوي هر فوتباليستي است كه در باشگاه محبوب خودش بازي كند. به نظر من اگر باشگاه‌هاي بزرگ ديگر، مانند استقلال، پرسپوليس و تراكتور در فوتبال زنان تيم‌داري كنند، بسياري از دختران ديگر نيز مثل من به آرزوي خودشان مي‌رسند و پيراهن باشگاه محبوب‌شان را به تن خواهند كرد. اين را هم بايد اضافه كنم كه تيم‌داري باشگاه‌هاي بزرگ در فوتبال زنان، سبب افزايش سطح كيفي مسابقات نيز خواهد شد و ساير بازيكنان هم مزه عضويت در تيم‌هاي بزرگ و حرفه‌اي را خواهند چشيد. البته ذكر اين نكته هم ضروري است كه از نظر من سپاهان حرفه‌اي‌ترين باشگاه ايران است اما ساير تيم‌هاي بزرگ نيز اصول اوليه را به درستي رعايت مي‌كنند و بسيار بهتر است كه باشگاه‌هاي ديگر نيز به بخش زنان ورود كنند تا بازيكنان در اين تيم‌هاي حرفه‌اي بازي كنند و پيشرفت داشته باشند.
در مورد تيم ملي براي ما بگو، از چه سالي به عضويت تيم ملي درآمدي؟
از همان ابتدا يعني ۱۵ سالگي ملي‌پوش شدم و در تمام رده‌هاي ملي افتخار پوشيدن پيراهن تيم ملي را داشتم و اتفاقا در تمام رده‌ها، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان براي تيم ملي گلزني كرده‌ام. به همراه تيم ملي موفق شدم براي اولين‌بار در تاريخ فوتبال زنان ايران به جام ملت‌هاي آسيا صعود كنم و اين خاطره بسيار شيريني براي من به عنوان يك ملي‌پوش بود و البته حضور در اين مسابقات نيز تجربه بسيار ارزشمند و بزرگي براي تمام بازيكنان تيم ملي بود.
نظرت در مورد شرايط حال حاضر فوتبال زنان در ايران چيست؟
شرايط رو به پيشرفت است اما نياز به حمايت بسيار بيشتري است، نياز است كه باشگاه‌ها به اين بخش ورود كنند و براي مثال اينكه باشگاه بزرگي مثل ذوب‌آهن بعد از سال‌ها حضور در سطح اول فوتبال زنان از اين ليگ انصراف مي‌دهد اصلا اتفاق خوبي نيست. انتظارمان از فدراسيون اين است كه باشگاه‌ها به ويژه آنهايي كه در بخش فوتبال آقايان تيم داري مي‌كنند، در بخش زنان هم ملزم به تيم‌داري باشند و از فوتبال زنان حمايت كنند.
چندي پيش و در جريان جام جهاني ۲۰۲۲ قطر، پاداشي به فوتباليست‌هاي آقا داده شد، نظرت در مورد اين پاداش چيست؟ آيا در دوراني كه ملي‌پوش بودي، هرگز پاداشي حتي نزديك به اين ارقام براي شما در نظر گرفته شد؟
بايد بگويم كه بازيكنان ملي‌پوش تيم ملي مردان، حداقل در اين دوره مستحق دريافت اين پاداش نبودند، با توجه به نحوه گروه‌بندي جام جهاني و گروهي كه آنها در آن حضور داشتند، انتظار همه اين بود كه اين تيم از گروه خودشان صعود كند. پاداش‌هاي ما به هيچ عنوان قابل قياس با اين پاداش‌هايي كه آقايان مي‌گيرند، نيست. بيشترين پاداشي كه ما گرفتيم مربوط مي‌شود به پاداش براي اولين صعود تاريخ تيم ملي زنان به مسابقات جام ملت‌هاي آسيا كه هزار دلار بود كه حدود بيست‌و‌هفت يا هشت ميليون تومان مي‌شد، اين مبلغ به عنوان پاداش براي تمام پيروزي‌هاي ملي و صعودمان به جام ملت‌ها در نظر گرفته شده بود و احساس مي‌كنم كه اين نهايت كم‌لطفي به فوتبال زنان است.
اگر سخني با مردم داري مي‌تواني اينجا بگويي.
مي‌دانيم كه فوتبال محبوب‌ترين ورزش در ايران است و اين ورزش مورد اقبال عموم مردم است، اينكه ما را در كوچه و خيابان مي‌شناسند و نسبت به ما لطف دارند باعث مي‌شود كه بيش از پيش و دوچندان تلاش كنيم و به دنبال پيشرفت بيشتر براي شاد كردن دل آنها باشيم، در آخر هم اميدوارم كه شرايط در جامعه طوري پيش برود كه تنها دغدغه مردم، چيزهايي شبيه فوتبال و سرگرمي‌هاي اينچنيني باشد.