آقاي عطايي! اين عادت زشت را ترك كنيد!

تيم ملي واليبال ايران روز گذشته مقابل ايتالياي قدرتمند سه بر صفر بازنده شد. تيم ملي در ست نخست به جز چند صحنه عملكرد خوبي نداشت، در ست دوم كلا بد بود و در ست سوم به واسطه بازي بازيكنان و كوچينگ سرمربي روي اعصاب مردم رژه رفت تا يك اتفاق باورنكردني رقم بخورد. بچه‌هاي تيم ملي در شرايطي كه بازي خوبي به نمايش گذاشته بودند و با نتيجه 24 بر 19 جلو بودند، نتوانستند در 7 سرويس پياپي جيانلي يك امتياز هم بگيرند و درنهايت با نتيجه 26 بر 24 شكست خوردند!
شكست تيم ملي ايران برابر ايتاليا كه در هفته دوم ليگ ملت‌ها با همه توان وارد مسابقات شده است محتمل بود اما نه با نتيجه سه بر صفر و نه درحالي كه ملي‌پوشان 24 بر 19 جلو بودند! از تيم ملي و بهروز عطايي انتظار مي‌رفت بتوانند بازي برابرتري را با لاجوردي‌پوشان به نمايش بگذارند كه خب اين اتفاق نيفتاد!
فارغ از عملكرد فني تيم ملي مقابل ايتاليا كه جاي بحث زيادي دارد، آنچه امروز مي‌تواند مورد اشاره قرار بگيرد صحبت‌هاي بهروز عطايي بعد از برد مقابل آلمان است. جايي كه سرمربي تيم ملي دقيقا بعد از نخستين برد درست و حسابي تيم در ليگ ملت‌ها فرصت را براي حمله به منتقدين مناسب ديد. انگار او منتظر بود تيم يك برد خوب به دست بياورد بعد با منتقدينش تسويه حساب كند.  عطايي كه تيمش در هفته نخست ليگ ملت‌ها نتايج خوبي نگرفت بعد از برد برابر آلمان گفت: «اصولا عادت داريم كه به غريبه‌ها توجه بيشتري داشته باشيم. كارشناسان بازي‌هاي ما را در هفته اول تحليل كردند و براي من جالب بود كه به نظر مي‌رسد از وقتي من سرمربي تيم شده‌ام، آنها اطلاعات بيشتري از تيم‌هاي حريف نسبت به ايران دارند. هيچ كس نگفت كه تيم ايران چند بازيكن باكيفيت گذشته خود را از دست داده است. بعضي از آنها خداحافظي كردند و برخي ديگر مصدوم شدند. ايران نسبت به تيمي كه در المپيك بازي كرد هفت بازيكن را دراختيار ندارد. به جز اين مساله، اكنون هم برخي بازيكنان كه مي‌توانند كنار تيم باشند، حضور ندارند. هيچ كس اين موضوع را منتقل نكرد. ميلاد عبادي‌پور و علي‌اصغر مجرد دو بازيكن باكيفيت ايران در كنار تيم نيستند و ميثم صالحي به آمادگي كامل نرسيده است. در واقع ايران پنجاه درصد قدرت داخل زمين خود را از دست داده است. در صورتي كه وقتي ايران مقابل لهستان بازي مي‌كند اگر يك بازيكن حريف نباشد، از آن نام مي‌برند. فكر مي‌كنم نوعي بي‌توجهي به بازيكنان مي‌شود اما تمام تلاش خود را انجام مي‌دهيم.» عطايي سال قبل هم دقيقا اين كار را انجام داده بود براي همين به نظر مي‌رسد اين به نوعي عادت سرمربي تيم ملي يا حربه اوست. سال گذشته وقتي تيم خوب نتيجه نمي‌گرفت و كارشناسان و مردم انتقاد مي‌كردند عطايي توضيحي ارايه نمي‌داد اما به محض كسب چند نتيجه خوب سرمربي تيم ملي گلايه‌هايش را شروع كرد. اين دقيقا رفتاري است كه عطايي بايد ترك كند. 
به هر حال عطايي پتانسيلي دارد و تيم ملي هم ظرفيتي. مردم و كارشناسان هم آنجايي كه تيم نتيجه نمي‌گيرد انتقاد مي‌كنند و وقتي تيم مي‌برد حمايت. به جز چند نفري كه احيانا مساله شخصي دارند. در اين شرايط اينكه انتقادات را بشنويم اما پاسخ‌دهي به آنها را به روز كاميابي موكول كنيم كار قشنگي نيست. چون هميشه نتايج بعدي هم هستند كه از راه مي‌رسند. درست مثل ديروز كه تيم ملي بعد از برد خوب برابر آلمان با يك نتيجه بد برابر ايتاليا تن به شكست داد.
بهتر است بهروز عطايي نگرش انتقام‌گيرانه خود را كنار بگذارد و در روز شكست و پيروزي به يك شكل برخورد كند. سكوت در روز باخت و حمله به منتقدين در روز پيروزي چيزي به واليبال ايران اضافه نمي‌كند.