تفاهم براي حمايت اجتماعي از بيماران ايدز

 اعتماد| در حالي كه بنا بر آخرين تفاهم صورت گرفته بين وزارت بهداشت، كميته امداد و سازمان ملل متحد، قرار است مبتلايان به ايدز نيازمند، تحت پوشش حمايت‌هاي اجتماعي قرار گيرند، ناهماهنگي عملكرد منابع آماري و اطلاع‌رساني درباره آسيب‌هاي اجتماعي، اين نتيجه را در پي داشته كه با وجود شيوع اپيدمي ايدز بين گروه‌هاي با رفتار پرخطر همچون زنان آسيب‌ديده و معتادان تزريقي، وزارت بهداشت اپيدمي ايدز در گروه‌هاي خاص را منكر شده است. علي اكبر سياري، معاون بهداشتي وزير بهداشت روز گذشته در مراسمي كه به مناسبت روز جهاني ايدز – 10 آذر – برگزار شد، تاييد كرد: «20 درصد از جمعيت 20 الي 30 هزار نفري معتادان تزريقي كشور، همچنان از سرنگ و سوزن غير استريل استفاده مي‌كنند و شيوع ايدز در جمعيت 15 تا 60 ساله كشور 15 صدم درصد اما بين معتادان تزريقي 15 درصد و در زنان با رفتار جنسي پرخطر 5/4 درصد است. »با اين حال اين مقام مسوول، اپيدمي ايدز را حتي در گروه‌هاي با رفتار پرخطر، تكذيب و صرفا به استفاده از قيد «بحراني بودن شيوع بيماري» اكتفا كرد آن هم در حالي كه به علت بالارفتن تعداد مبتلايان ايدز در جمعيت معتادان تزريقي و زنان آسيب ديده خياباني از مرز 5 درصد و ابتلاي حدود 15 درصد از معتادان تزريقي كشور به ايدز، اپيدمي و تمركز بيماري در اين دو گروه غيرقابل انكار است.مسوولان دفاتر منطقه‌يي ايدز سازمان ملل متحد ضمن تاييد غالب بودن ابتلا از طريق اعتياد تزريقي در ايران  اما نگرانند كه جابه‌جايي ارقام جداول گزارش‌هاي سه ماهه وزارت بهداشت و جايگزيني معتادان تزريقي مبتلا با افراد با رفتارهاي جنسي پرخطر در اين جداول، سرعت قابل توجهي دارد. اما نگراني مهم و در اولويت دوم مسوولان وزارت بهداشت پس از كنترل الگوهاي انتقال بيماري، متوجه ناشناخته ماندن مبتلاياني است كه هر كدام مي‌توانند مانند يك بمب ساعتي، براي جامعه و خانواده خطرساز باشند. به گفته سياري، كشورهاي جهان و از جمله ايران، اين بازه زماني را مورد توافق قرار داده‌اند كه تا سال 2020، 90 درصد مبتلايان ايدز در كشورها شناسايي شوند. اين نگراني وجود دارد كه هشدارهاي مسوولان كشوري و متوليان سلامت درباره مراقبت و پيشگيري از ابتلا به ايدز به گوش تمام جمعيت هدف نرسد. در ايران و در حالي كه بنا بر آخرين رقم اعلام شده، بيش از سه برابر 28 هزار و 663 بيمار شناسايي شده، ناشناس مانده و به علت ناآگاهي، از مراجعه براي انجام آزمايش خودداري مي‌كنند يا به پرخطر بودن رفتارهاي خود باور ندارند، و همچنين به علت تنوع و تغيير الگوي اعتياد، شيوع مصرف روانگردان‌ها از عوامل موثر در افزايش تصاعدي مبتلايان ايدز در ايران به شمار مي‌رود، به نظر مي‌رسد كه 5 سال باقي مانده از اين بازه زماني چندان مهلت قابل توجهي براي دسترسي به تمام افراد با رفتار پرخطر در كشور نيست. البته بي‌خبري بيماران از ابتلاي خود صرفا مختص ايران نيست، چنانكه روز گذشته بان كي مون، دبير كل سازمان ملل متحد هم در پيامي به مناسبت اول دسامبر هشدار داد كه از جمعيت 35 ميليون نفري در اقصي نقاط جهان كه با ايدز زندگي مي‌كنند، 19 ميليون نفر از بيماري خود بي‌خبرند.