جشنواره فيلم صلح و دوستي ايران و هيروشيما در ژاپن
هنرمندان ايراني به ژاپن رفتند
به همت جانبازان شيميايي موزه صلح تهران و همكاري صميمانه هنرمندان مشهور سينماي كشور دومين دوره جشنواره صلح و دوستي ايران و هيروشيما همزمان با مراسم هفتادمين سالگرد بمباران اتمي هيروشيما در بزرگ‌ترين سالن سينماي اين شهر (هاتكوزا) برگزار شد. امسال حضور هنرمنداني همچون رخشان بني اعتماد با فيلم گيلانه، سيدرضا ميركريمي با فيلم يك حبه قند، محمدعلي طالبي با فيلم باد و مه، محمد علي
باشه آهنگر با فيلم فرزند خاك، نمايش سه فيلم بدون مرز از اميرحسين اصغري، فيلم حوض نقاشي اثر مازيار ميري ، فيلم مهمان داريم از محمد مهدي عسگرپور با خواندن پيامي غيرحضوري از آنان و همچنين دبير دايمي جشنواره پرويز پرستويي توسط شهره گلپريان، سينماگر مقيم ژاپن آغاز شد. طي چهار روز برگزاري جشنواره همراه با نقد در هيروشيما و سه روز در توكيو، هنرمندان ايراني ديدگاه‌هاي خود را درجلسات پرسش و پاسخ مطرح كردند. رخشان بني اعتماد كه به همراه تسويا، رييس گروه صلح طلب ژاپني MOKT به سوالات حاضرين پاسخ مي‌داد اعلام كرد كه فيلم گيلانه را به پاسداشت مادران چنين رزمندگاني ساخته‌ام كه هشت سال با دست خالي نه فقط در مقابل صدام، بلكه همه آنان كه ناجوانمردانه به كمكش شتافته بودند، مقاومت كردند كه امروز هم خوشبختانه تعدادي از آنان در اين سالن حضور دارند و از صميم قلب اعلام مي‌كنم كه اگر همه ما هنرمندان و ملت ايران، سال‌هاي سال به آنان در زندگي و كار هنري‌مان توجه نشان دهيم باز هم فرسنگ‌ها از قدرداني بحق در مقابل كار بي‌نظيري كه آنان براي ما و جامعه و كشورمان انجام داده‌اند فاصله خواهيم داشت. وي در ادامه از همه حضار ژاپني درخواست كرد تا يك دقيقه به پا خاسته و به اين رادمردان اداي احترام كنند. محمدعلي طالبي نيز پس از نمايش فيلم باد و مه از رنج و اميد در اين فيلم و مشكلات امروزين در كشورهاي خاورميانه سخن گفت. سيدرضا ميركريمي نيزپس از نمايش فيلمش در هيروشيما چنين گفت: «سال‌ها از جنگ تحميلي عليه ايران مي‌گذرد، فجايع بسياري به ملت مظلوم كشور ما طي سال‌هاي متمادي جنگ تحميل شد، سلاح‌هاي غير متعارف و بمب‌هاي شيميايي در سطحي وسيع و بدون هيچ‌گونه ممانعت جهاني و حتي با پشتيباني، بي‌پروا عليه نظاميان و غيرنظاميان ما به‌كار رفت و در شرايطي كه جوانان، كودكان و مردم ايران تنها و تنها به بهانه دفاع از كشور خود ناعادلانه كشته و زخمي مي‌شدند، فضاي تبليغاتي در كشورهاي غربي، مردم ما را جنگ‌طلب معرفي مي‌كرد، امروز ما سينماگران و جانبازان شيميايي ايراني به اينجا آمده‌ايم براي افشاي مظلوميت و اعلام صلح‌طلبي همراه باخواست عدالت ايرانيان، ولي اين صلح‌طلبي رويكرد امروز ما نيست بلكه ريشه در باورها و تاريخ‌مان دارد و بهترين گواه بر آن، نوع عملكرد اخلاقي رزمندگان ما در جنگ و سينماي صلح‌طلب و اخلاق‌گراي ما در جهان است.»محمدعلي باشه‌آهنگر، كارگردان فيلم فرزند خاك و ملكه نيز آمار تاسف بار
يك صد هزار مصدوم ثبت شده شيميايي و 60 هزار نفر درگير با مشكلات و عوارض ناشي از استنشاق اين گازها را ننگين و تاسف بار خواند و از جهانيان خواست تا از سرفه‌هاي مظلومانه جانبازان حاضر در اين سالن و در هنگام نمايش فيلم‌ها كه سندي بي‌چون و چراست كمي درس عبرت بگيرند.