تبعات يك حمله تكراري
سهيم شدن دوباره ايران در اتهاماتي ناحق
گروه سياسي|مخالفت چهار سال پيش رهبري به تسخير سفارت انگليس در تهران هنوز در يادها زنده است كه سفارت كشور ديگري هم تسخير ميشود و هم به آتش كشيده ميشود. در ساعاتي كه نوك پيكان حملههاي بينالمللي با اعدام شيخ نمر به سمت حكومت عربستان چرخيده بود، عدهاي در تهران و مشهد دوباره نگاهها را متوجه ايران كردند؛ نگاههايي با ديده اعتراض. سفارت عربستان در تهران مورد حمله قرار گرفت و به آتش كشيده شد تا ابعاد شهادت شيخ نمر و اقدام دولت عربستان سعودي قدري زير دود اين آتشسوزي پنهان شود. اينگونه بود كه دبيركل سازمان ملل در پيامي كه با اعتراض به اعدام شيخ نمر شروع ميشد باز هم معترض حركتي در ايران شد. از جمله مثالهاي ديگر آن تغيير موضع فدريكا موگريني، مسوول سياست خارجي اتحاديه اروپا و همينطور وزارت خارجه امريكا بود كه تا پيش از حملات شب يكشنبه تنها به محكوميت اقدام سعوديها ميپرداختند و بعد از آن در موضعي همدلانه با اين كشور در قبال حمله به سفارت عربستان در تهران و مشهد، پيكان انتقادات خويش را به سوي كشورمان چرخاندند. به عبارتي حمله به سفارت عربستان و آتش كشيدن آن در تهران و مشهد، اجازه نداد تا شكاف بين اين كشور و متحدان اصلياش بعد از اعدام شيخ نمر حتي به اندازه چند ساعت ادامه پيدا كند. سران عربستان كه تاكنون نزد كشورهاي جهان محكوم به نقض حقوق بشر و آزادي بيان بودند اينك امكان آن را يافتهاند تا از موقعيت متهم به شاكي تغيير جايگاه دهند و با فضاسازي و جريانسازي رسانهاي خود نقض حقوق بينالملل را برجستهسازي كنند. ايران از سال 1353پس از تصويب مجلس شوراي ملي به كنوانسيون وين پيوست و متعهد به اجراي مفاد مندرج در آن شد. برپايه ماده 22 كنوانسيون وين مكانهاي ماموريت غيرقابل تعرض خواهند بود. اين در حالي است كه شيخ نمر در طول دوره اعتراضي خود هرگز دست به سلاح نبرد و در اعتراض به سياستهاي سركوبگرايانه و تبعيضآميز آل سعود مبارزه مسلحانه را جايز نشمرد. حالا با اين حركتها نگاههاي بينالمللي از اصل قضيه، يعني اعدام شيخ نمر و 46 نفر ديگر به دست رژيم آل سعود برداشته شده و قسمت زيادي از تمركز متوجه اتفاقات تهران و مشهد شده است. با اين ترتيب در روزهايي كه انگشت اتهام جهانيان به سمت عربستان سعودي اشاره رفته بود، باز هم بسياري از بيگانگان امكان آن را يافتند تا آنچه آنان از نقش ايران در شكافها و اختلافات و درگيريهاي منطقه مينامند بگويند.