شانسي كه عادلانه تقسيم نشده است
كملطفي فدراسيون جهاني به آسياييها
پرتو جغتايي / با پايان رقابتهاي واليبال انتخابي المپيك در دو قاره اروپا و منطقه نورسكا امريكاي شمالي، سه حريف ديگر تيم ملي واليبال ايران در مسابقات انتخابي المپيك ژاپن هم مشخص شدند تا گروه هشت تيمي حاضر در اين پيكارها، كه تيم ملي كشورمان هم در آن حضور دارد، تكميل شود.
مليپوشان واليبال ايران در حالي از هشتم خرداد سال آينده، نبرد خود را براي نخستين المپيكي شدن و پرواز به ريودوژانيرو آغاز ميكنند كه بايد با تيمهاي استراليا، ژاپن، چين، فرانسه، لهستان، ونزوئلا و كانادا در يك گروه و به صورت دورهاي رقابت كنند. رقابتي كه در پايان آن سه تيم نخست به همراه بهترين تيم آسيايي جواز حضور در مسابقات المپيك 2016 را كسب كرده و راهي ريو ميشوند.
اما سوالي كه سالهاست ذهن كشورهاي آسيايي را مشغول كرده است اين است كه آيا شانس صعود تيمهاي ملي واليبال به مسابقات المپيك در بين قارههاي جهان عادلانه تقسيم شده است يا نه؟ قارههاي اروپا، امريكاي شمالي، آفريقا و امريكاي جنوبي به طور مجزا رقابتي را با عنوان انتخابي المپيك برگزار ميكنند و تيم نخست هر كدام از اين پيكارها مستقيما راهي المپيك خواهد شد و تيمهاي دوم و بعضا دوم و سوم آنها راهي شانس مجدد در مسابقات بينقارهاي ميشوند. در اين بين تنها قاره آسيا از برگزاري چنين رقابتي محروم است و سه تيم برتر اين قاره در رنكينگ جهاني، به اضافه ميزبان تنها اجازه حضور در مسابقات انتخابي بينقارهاي را دارند و بايد با تيمهايي از ديگر قارهها رقابت كنند. هرچند در اين بين شانسي ديگر هم براي آسياييها در نظر گرفته شده و آن هم قرار گرفتن در بين سه تيم نخست گروه خود است. اتفاقي كه به حضور تيمهاي قدرتمند از اروپا و امريكا تقريبا بعيد به نظر ميرسد.
شايد بتوان اذعان داشت تعيين اين سازوكار براي راهيابي تيمها به رقابتهاي المپيك از سوي فدراسيون جهاني واليبال FIVB، يك كم لطفي بزرگ به قاره آسياست. قارهاي كه در بين 20 تيم نخست رنكينگ جهاني و در ميان تيمهاي بزرگ جهان، چهار جايگاه براي خود دست و پا كرده است. به نظر ميرسيد درخشش چند سال اخير تيم ملي كشورمان در نبردهاي بينالمللي و قرار گرفتن اين تيم بالاتر از تيمهايي نظير صربستان، فرانسه، كوبا و... در رنكينگ جهاني، شرايطي را مهيا كند تا فدراسيون جهاني واليبال دست به تغييراتي در نحوه صعود تيمها به المپيك بزند. اتفاقي كه در اين دوره از رقابتها هم رخ نداد و تيمهاي آسيايي بايد بازهم با كمترين ميزان شانس نسبت به ديگر قارهها جنگ خود را براي المپيكي شدن آغاز كنند.
بي عدالتي فدراسيون جهاني واليبال با هيچ دليلي قابل چشمپوشي نيست. شايد قارههايي مانند اروپا و امريكاي شمالي شرايط بهتري در مقايسه با قاره آسيا داشته باشند، اما زماني كه وضعيت واليبال در دو قاره آسيا و امريكاي جنوبي را در يك ترازو قياس ميكنيم، نهتنها پاسخي براي چرايي شيوه صعود آسياييها به المپيك پيدا نميكنيم، بلكه دليلي هم براي اين كملطفي از سوي فدراسيون جهاني نمييابيم. آن هم در حالي كه كشوري مانند ژاپن كه در قاره آسيا واقع است ارتباط بسيار خوبي با فدراسيون جهاني دارد و در گرفتن ميزباني و كمكهاي مالي به FIVB همواره پيشتاز بوده است. از طرفي انتظار ميرود حضور روساي فدراسيون كشورهايي نظير ژاپن، ايران و حتي چين در كرسيهاي بينالمللي فدراسيون جهاني واليبال شرايطي را فراهم كرده كه اين نفرات از نفوذ خود استفاده كنند و حق تيمهاي آسيايي را براي صعود به مسابقات المپيك بگيرند تا شايد در ادوار بعدي المپيك آسياييها هم بتوانند با برگزاري رقابتهاي مجزا و درون قارهاي از سهمي برابر با ديگر قارهها برخوردار شوند.