اجلاس ژنو 3 و یک پرسش بی‌پاسخ در بحران سوریه
امریکا را به خاطر دسته‌بندی تروریسم خوب و تروریسم بد مورد نکوهش قرار دادند.
با توجه به نقاط فوق طرح این پرسش بسیار ضروری است که قدرت‌های بزرگ جهانی نظیر ایالات متحده و کشورهای اروپایی و حتی روسیه به عنوان حامی وحدت و تمامیت ارضی سوریه با وجود حجم بسیار بالای نیروهای درگیر در جنگ داخلی سوریه و رنگ‌آمیزی بسیار متنوع و حتی متضاد نیروهای اپوزيسيون مسلح تروریست و غیرتروریست و اپوزيسيون ملی و غیرمسلح در سوریه و نیز با وجود تنوع و تضاد موجود در صفوف نیروهای حامی همه انواع اپوزيسیون این کشور و نیز تنوع و تضاد موجود در راهبردهای حامیان منطقه‌ای و جهانی دولت بشار اسد، چگونه می‌خواهند سرنوشت یک کشور و یک ملت را (با فرض موفقیت در سرنگونی دولت سوریه چه از طریق عملیات نظامی و چه از طریق فرمول دوره گذار انتقال مسالمت‌آمیز قدرت در این کشور) به نمایندگان نیروهایی بسپارند که هم با یکدیگر و هم به صورت جمعی با دولت سوریه می‌جنگند و هم به صورت منفرد متحد غرب به‌ویژه امریکا یا متحد روسیه و هم متحد با عربستان سعودی و هم مخالف سرسخت سعودی شناخته می‌شوند.
امروزه حتی رهبران کشورهای مداخله‌گر در بحران سوریه در چگونگی دسته‌بندی نیروهای اپوزيسيون مسلح و غیرمسلح، تروریست و غیرتروریست، میانه‌رو و تندرو، اسلامگرا و سکولار، ناسیونالیست و غیرناسیونالیست دچار سردرگمی آشکار هستند. برخی رهبران کشورهای غربی عضو ائتلاف بين‌المللی علیه تروریسم در سوریه از توانایی شمارش این نیروها و ارايه تعریف شناسنامه‌ای از این نیروها عاجز بوده و در برخی موارد دچار لکنت زبان می‌شوند! اگر دایره پرسش محوری یاد شده را کمی بازتر و این نکته را مطرح کنیم که اگر مقاومت جمهوری اسلامی ایران و متحدان منطقه‌ای‌اش و نیز اگر پافشاری مسکو در برابر شعار به شدت تکراری ضرورت کناره‌گیری بشار اسد از قدرت در ماه‌های نخستین بحران سوریه نبود و دولت اسد در اثر عملیات نظامی ده‌ها توده و سازمان مسلح آن هم از اتباع ده‌ها کشور جهان سرنگون می‌شد، سوریه به عنوان یک سرزمین و دولت این کشور به عنوان سازمان بروکراتیک سامان‌دهنده اوضاع داخلی و ارتش این کشور به عنوان قدرت بازدارنده با چه سرنوشتی مواجه می‌شد؟ این پرسش همچنان و به‌رغم دگرگونی‌های حاصله در فرمول‌های ارايه شده از سوی امریکا به عنوان رهبر ائتلاف بين‌المللی و عربستان سعودی به عنوان پدر معنوی اپوزيسيون مسلح جهادی و تکفیری و تقدم راه‌حل‌های سیاسی برون‌رفت از بحران بر فرمول‌های خشک و چوبین گذشته، بی‌پاسخ مانده است، حتی اگر نشست ژنو 3 با موفقیت برگزار شود.