نگاهي ديگر به
گفت‌وگوي رييس‌جمهور
ابراهيم عمران
گمشده اين روزهاي كشور در همه زمينه‌ها، اعم از سياسي و اجتماعي و اقتصادي، نبود آرامش و به طريق اولي، ستاندن امور از طريق «ستيز كلامي» است كه در پيرامون‌مان به‌وفور شاهد چنين صحنه‌هايي هستيم كه طرفين درگير ماجرا، تا حرف و سخني دور از انديشه خود، مي‌شنوند، در طرفه‌العيني به اقبال و زمين و زمان، خدشه وارد مي‌كنند كه خدشه در اينجا در معناي بسيار ادبي‌اش! به كار مي‌رود؛ چه همگان آگاهند مراد از آن چيست... مقصود اين چند خط، نقبي است به مصاحبه هفته قبل جناب روحاني با تلويزيون كه گروه‌هاي چندگانه سياسي، چه مخالف و چه موافق، بر آن خرده‌هايي ايراد داشتند.
از سوي طرفداران تدبير و اميد، ايرادي كه وارد شده از گارد نگرفتن رياست جمهور در مقابل دلواپسان «پسابرجام» است كه در قبل برجام نيز كارنامه‌شان مشخص بود و در پي آن بوده و هستند كه به هر طريق ممكن، كوچك‌ترين «ثمره» اين «جام» چندين ساله را هم نبينند و در اين وادي چون سروصدا و جنجال، بيشتر به چشم مي‌آيد؛ لاجرم چنين نگرشي در توده مردم نيز رسوخ كرده و جامعه، افسوسانه به سمت و سوي «جبهه‌گيري» منفي‌وار سوق
پيدا مي‌كند.
كردار رفتاري منتخب مردم در سال 92، چه خود خواسته و چه ناخواسته، در پي آن است كه «اخلاق و منش» خاصي از جايگاه خويش نشان دهد و تا آنجا كه مي‌تواند وارد چالش‌هاي «جهت‌دار» رسانه‌هاي خاص نشود و چه امري از اين نيك‌تر و كاراتر كه شخص دوم كشور، كاراكتر مخصوص به خود در برخورد با وقايع را
داشته باشد.
هر چند شايد در كلان و نگاه متاسفانه سياسي، اين‌گونه بودن جوابگوي طرفداران منتقد نباشد ولي چه باك كه حيطه اخلاقي اجتماع، اگر بخواهد مي‌تواند از اين «آرامش و متانت» نكته‌ها بياموزد كه ثمره آن براي كليت زندگي و لامحاله «اجتماع آدميان» سودمند است. اگر باور شود كه رياست‌جمهوري فقط سخنرانان «هيجاني» و توده‌پسند نيستند و وظيفه‌اي هم، مستقيم و غيرمستقيم در قبال عامه مردم دارند. جدا از خوب و بد چنين مصاحبه‌هايي با تمام ايرادهاي ماهوي و «تبسم‌هاي» موتيف‌وار مجري هميشگي، اگر از منظر آموزش سپهر سياسي، بدان نگريسته شود، دستاوردش بسيار فراتر از بگومگوهاي سياسي زودگذر است.
توانايي بالاي سخنوري رييس دولت بر همگان آشكار است و نيم‌قرني در اين عرصه فعال هستند كه اگر بخواهند بهتر از همه مي‌توانند جواب «هوچي»گران سياسي را بدهند ولي جناب ايشان بهتر از همه واقف هستند كه آرامش در كلام و رفتار، گوهري است كه «مهرورزان» فاقد آن هستند و براي به دست آوردنش تلاشي ندارند و ديگران را نيز، مشتاقند به سوي جار و جنجال بكشانند كه با تيزهوشي ذاتي شخص رياست جمهور خنثي شد كه به قول صاحب سياستنامه «بردباري» نيكوست وليكن به وقت
«كامكاري» نيكوتر...