زاويه نگاه را باز كنيم

وزير اقتصاد و دارايي، استاندار و شهردار اصفهان موافقت ضمني كردند تا يك بناي ارزشمند تاريخي در اصفهان، تبديل به بخشي از سرمايه هتل عباسي شود و اين هتل گسترش پيدا كند؛ اتفاقي كه همين ديروز و همراه با نامه اعتراضي انجمن دوستداران ميراث فرهنگي اصفهان منتشر شد تا مشخص شود ميدان‌گاه كوچك روبه روي هتل عباسي در خيابان «آمادگاه» اصفهان، ممكن است در آينده‌اي نزديك از دست شهر و مردمش برود و تبديل به اتاق‌هايي براي اسكان گردشگران شود. انگار نه انگار كه اين محدوده كوچك با كتاب‌فروشي‌ها و چند مغازه فرش و عتيقه‌فروشي، يكي از مهم‌ترين نقطه‌هاي آرامش و آسايش شهر شلوغ اصفهان است و در نوع خود نظير ندارد.
 اگر بعدازظهرها سري به اين محدوده بزنيد، حجم آدم‌هايي كه روي سكوهاي اين ميدان نشسته‌اند و لحظه‌اي آرام مي‌گذرانند، شگفت‌زده‌تان مي‌كند. كتاب‌فروشي‌ها هميشه شلوغ است و يك كافه كوچك در ضلع شرقي ميدان هم همين‌طور.
 اين مغازه‌ها و كافه و آدم‌هاي رهگذرش در كنار هم مجموعه‌ دل‌نشين شهري ساخته؛ مجموعه‌اي كه قدمت تاريخي دارد و به دوران پهلوي اول برمي‌گردد و حالا سرنوشتش در خطر است؛ خطري كه آن را از مكاني براي همه مردم شهر به محلي براي اقامت توريست‌ها و گردشگران و سود بيشتر اهالي هتل عباسي تبديل مي‌كند. تا اين لحظه نامه انجمن دوستداران ميراث فرهنگي به تمام نهادها و ارگان‌هاي مربوط فرستاده شده و امضاكنندگان اين نامه درخواست كردند اين ميدانك كوچك كه مجتمع تجاري- تفريحي عباسي نام دارد، از خطر تخريب در امان بماند و حتي پيشنهاد كردند كه مديران هتل عباسي با اهداف بلندمدت خود، نگاهي به قديمي‌ترين هتل اصفهان، هتل «جهان» كه حالا غيرقابل استفاده است، بيندازند و آن را دوباره زنده كنند. متن اين نامه منطقي، نرم و دلسوزانه است. اتفاقي كه اگر به آن توجه شود، مي‌تواند مقابل يك ناخوشايندي بزرگ بايستد؛ ناخوشايندي كه روايت مي‌كند اگر تا امروز مرز تخريب بناهاي تاريخي و فرهنگي به بناهاي غيرقابل استفاده ختم مي‌شد، حالا وسعت تخريب (حالا حتي به اسم تغيير كاربري) به مكان‌هايي رسيده كه مورد استفاده مردم است و بخشي از زندگي شهري حساب مي‌شود. اين تغييرات ممكن است به سرمايه‌گذاري پرسودي براي هتل عباسي تبديل شود، اما از آنجايي كه گسترش تنها يك هتل خاص ربط چنداني به افزايش توريست در حوزه گردشگري ندارد، حتي از منظر گردشگري براي شهري كه هميشه و همواره گردشگران خاص خودش را دارد هم فايده چنداني ندارد.
 تنها اهميت اين اتفاق از دست رفتن يكي ديگر از مكان‌هاي گردشگري عمومي اصفهان است و نمايش اينكه همچنان در اين سرزمين، نگاه ابزاري و بازاري به مكان‌هاي تاريخي، بيشتر از نگاه فرهنگي و مراقبت از سرمايه‌هاي تاريخي، فرهنگي و شهري اهميت دارد؛ فرقي هم نمي‌كند كه مدير دولتي باشيم يا مدير يك هتل يا يك مغازه‌دار ساده. همه براي اندكي سود بيشتر در يك زاويه نگاه محدود و بسته، مي‌خواهيم سريع‌تر به سود و سرمايه بيشتر برسيم و براي گسترش يك هتل، مركز خريد و... يا فروش چند برابري مغازه به يك هتلدار، يك پاساژساز و... ميراث فرهنگي و ميراث عمومي را دستخوش تغيير و تخريب كنيم. اين زاويه نگاه عمومي و فرهنگ عمومي است كه بايد تغيير كند تا وقتي مديرهتل عباسي به خيابان روبه روي هتلش نگاه مي‌كند انديشه تغيير در سرنپروراند و مغازه‌دار نشسته در خيابان روبه روي هتل هم در روياي فروش مغازه به هتلدار و پركردن بي‌دردسر حساب بانكي به قيمت تعطيلي مغازه و بسته شدن يك مكان
 تفريحي- تاريخي نباشد.