جوگير نشويم!

در عالم سياست جوگير شدن يك آفت جدي است يعني جو حاكم بر جلسات سخنراني يا گفت‌وگو آدم را به گفتن سخناني وامي‌دارد كه ته آن جز پشيماني و پس گرفتن حرف‌ها نيست؛ بگذريم كه برخي شجاعت اين كار را هم ندارند و عمدا فراموش مي‌كنند كه چه گفته‌اند. همگان به خاطر دارند كه يك «سردار سياسي» گفته بود فرزندان فلان مسوول يك روز هم به زندان نخواهند رفت و اگر بروند من ريشم را از ته مي‌تراشم. دختر آن مسوول به زندان رفت ولي آن ريش كوتاه نشد و البته صاحب آن ريش هم خود را به فراموشي زد.
اين روزها هم وقتي به سراغ گفته‌هاي سياسيون مي‌رويد اينگونه عبارات را فراوان مي‌شنويم كه معلوم است گوينده تحت تاثير جو قرار گرفته و حرف‌هايي زده است كه اگر در شرايط ديگر بود قطعا بر زبان نمي‌آورد. همين جناب محمود صادقي را در نظر بگيريد كه در دانشگاه شيراز درباره رييس يك قوه الفاظ تندي را به كار برد و بعد مجبور شد در دانشگاه اراك آن را پس بگيرد و عذرخواهي كند. خدا را شكر كه شجاعت عذرخواهي داشت.
جناب نقوي حسيني ديگر نماينده مجلس هم گفته است: بنده پيش از برجام گفتم اگر امريكا تحريم‌ها را لغو كرد، مدرك دكتراي علوم سياسي‌ام را در سطل آشغال مي‌ريزم! ايشان هم يقينا اين مدرك را در سطل آشغال نخواهد ريخت و با هر استدلالي كه شده باز هم مدرك خودش را نگه خواهد داشت حتي اگر امريكا تمام تحريم‌هاي مرتبط با موضوع هسته‌اي را لغو كند. طبعا پيدا كردن يك نمونه از تحريم‌هاي باقي‌مانده امريكا براي دور نريختن مدرك دكتري ايشان كفايت مي‌كند.
جناب احمد توكلي هم در گفت‌وگويي اعلام كرد: «امروز هم با قاطعيت مي‌گويم اگر احمدي‌نژاد و هاشمي‌رفسنجاني كانديدا شوند بنده مي‌روم سوريه!» معلوم است كه توكلي در ايران مي‌ماند و در انتخابات هم شركت مي‌كند و احتمالا در ميان اين دو نفر هم به يكي راي خواهد داد. ايشان قبلا هم راي دادن به احمدي‌نژاد را حرام اعلام كرده بود ولي بعدا با ذكر دلايلي به او راي داد. شايد اين‌بار مي‌خواهد در ايران نباشد تا اصلا راي ندهد و الا انتظار پيوستن به مدافعان حرم از ايشان نمي‌رود!