اتوبوس قرمز
الهام معيني جزني
در روزهاي آخر سال گذشته، اتوبوسي قرمزرنگ، در خيابانهاي پايتخت به قصد انتقال گردشگران و بازديد از اماكن ديدني كشور به حركت درآمد. اتوبوس قرمز دو طبقه كه چند ماهي هم در گمرك معطل بود تا وارد ايران شود، بالاخره به تهران رسيد تا در آستانه تعطيلات نوروز، مسوولان شهرداري سوارش شده و با آن عكس يادگاري بگيرند. بنا شد كه اتوبوس قرمز، در روزهاي ابتدايي سال، در دو مسير حركت كند. نخستين ايستگاه در مسير «بافت تاريخي تهران»، از ميدان امام خميني(ره) و حسنآباد شروع شده و در حلقه مركزي شهر به چهارراه گلوبندك ميرسيد؛ اما دومين مسير از شمال تهران و ميدان تجريش آغاز و پس از گذر از برج آزادي در باغ فردوس به پايان ميرسيد. تا اينجا، تهران و اتوبوس قرمزش روزهاي خوبي را با شروع بهار آغاز كردند، اما قسمت نهچندان جالب ماجرا بعد از تعطيلات نوروز فرارسيد. فعاليت اتوبوس قرمز متوقف شد و واردكننده آن، نداشتن پلاك دايم را دليل اين توقف عنوان كرد. داستان اتوبوس قرمز كه با سرمايهگذاري بخش خصوصي وارد كشور شد تا پايتخت تهران پس از سالها تاخير، به فضاي بسياري از شهرهاي توريستي جهان نزديك شود، اقدامي جالب و مصداق بارز ماهي را هر زمان از آب بگيري تازه است، ميباشد. اما نكته قابل توجه شايد اين باشد: شهرهايي چون تهران، شيراز، اصفهان و هر مكان توريستي ديگر، براي اينكه مانند تمام شهرهاي دنيا داراي اتوبوس گردشگري شوند، به زيرساختهاي موردنياز در حوزههاي عمراني و تاسيساتي احتياج دارند. براي رسيدن به اين هدف، بافتهاي تاريخي و شهري، بايد آماده پذيرايي گردشگران شده، حلقههاي ايمن ترافيكي ايجاد، ايستگاههاي مخصوص تعبيه شده و الزامات توضيح و ترجمه در اختيار گردشگران قرار گيرد. تمامي اين موارد به انضمام تسريع مراحل قانوني مربوط به گمرك، بيمه و پلاك بديهيترين اقدامي است كه بايد از قبل، براي آن برنامهريزي شود. بنابراين نمايشهاي تبليغاتي و فصلي كوتاهمدت كه اغلب با بينظميهاي عجيبي هم همراه است، نهتنها ره به جاي مطمئني نبرده بلكه باعث دلسردي سرمايهگذاران نيز خواهد شد.