آلودگي هوا يكشبه حل نميشود
يوسف رشيدي/ در كشور دو منشأ اصلي آلودگي براي هواي شهرهايي مانند تهران، اراك و اهواز وجود دارد. اول منابع طبيعي و بعد هم منابع انساني. منابع طبيعي شامل خشكسالي، عدم بارش باران و... و منابع انساني مانند توليد خودروهاي بي كيفيت، ايجاد صنايع در شهرهاي بزرگ، سياستهاي غلط و... ميشود. بحث اصلي مد نظر سياستگذاران اين بوده تا جايي كه امكان دارد منابع انساني كنترل شود اما در اين ميان وجود مديراني كه اهميت كمي براي زمين و آلودگي هوا قايل هستند باعث شده است كه روند كنترل منابع انساني كند پيش رود.
يك سري از راهكارهايي كه به كاهش آلودگي هوا در شهرهايي مانند اراك، اهواز و به ويژه تهران كمك ميكند سيستم حمل و نقل عمومي است. حتي ميشود محدوديتهاي بيشتر و جديتري براي خودروهاي شخصي وضع كرد كه به راحتي در سطح شهر حضور پيدا نكنند. در شهرهاي بزرگ شاهكليد اصلي براي كاهش ترافيك و آلودگي هوا، ايجاد حمل و نقل عمومي است. اينكه همه دستگاهها بدون هيچ اختلافي به توسعه حمل و نقل عمومي كمك كنند اما آنچه كه از شرايط فعلي كشور ما برآورد ميشود اين است كه دستگاههاي مربوطه در اين امر تمايل زيادي به بحث كردن بر سر اختلافات خود دارند تا توجه جدي و بدون حاشيه به مساله آلودگي هوا. به همين دليل در شرايط فعلي ايجاد سيستم حمل و نقل عمومي جامع در كشور سخت است. از طرفي در رابطه با صنايع و كارخانهها ميشود اقداماتي فني انجام داد، اقداماتي كه ديگر كشورهاي دنيا براي فرار از آلودگي هوا انجام ميدهند. علاوه بر راهكارهاي فني بايد به فكر راهكارهاي انساني نيز باشيم. مانند سيستم دوركاري كه در كاهش ترافيك و آلودگي هوا خيلي تاثيرگذار خواهد بود.
در كل مردم بايد بدانند كه آلودگي هوا امري نيست كه يكشبه برطرف شود و كاري زمانبر است. براي رسيدن به هوايي پاك بايد برنامهريزي شهري داشته باشيم.
امسال كيفيت سوخت در كلانشهرها استاندارد خوبي نسبت به گذشته پيدا كرده و اين قطعا در كاهش ذرات معلق در هوا تاثيرگذار بوده است چرا كه تعداد روزهاي سالم در شهر تهران امسال بيشتر از سال گذشته بوده است و اين امر با گذر زمان اتفاق افتاده است. اما اين حرف به معناي اين نيست كه اقدامات جديتري در رابطه با آلودگي هوا و حفظ سلامت شهروندان انجام نشود.