برادوي و سينماگران ياد و خاطره سم شپرد را گرامي داشتند
شيوه فكر كردن مردم را مي‌نوشت
بهار سرلك
ساعت 7:45 دقيقه عصر روز چهارشنبه چراغ‌هاي سردر سالن‌هاي تئاتر برادوي براي گراميداشت ياد و خاطره نمايشنامه‌نويس و بازيگر بزرگ امريكايي، سم شپرد، يك دقيقه خاموش شدند.
به گزارش هاليوود ريپورتر؛ شارلوت سنت مارتين، رييس اتحاديه تئاتر برادوي در بيانه‌اي نوشته است: «سم شپرد داستان‌سرايي پركار بود كه آثار تكان‌دهنده، متفكرانه و مهيجي را براي اجرا روي صحنه و روي پرده نقره‌اي خلق كرد. مخاطبان سينما و تئاتر در سبك او گيرايي خاصي ديدند و اين سبك روي باقي هنرمندان تاثيري غيرقابل انكار گذاشت.»
شپرد نخستين‌بار در سال 1969 با همكاري جمعي از هنرمندان از جمله ساموئل بكت، جان لنون، جولز فايفر و... نمايشنامه موزيكال «آه! كلكته!» را براي تئاتر برادوي نوشتند و سپس در سال 1970 نمايش دوپرده‌اي «peration Sidewinder» را نوشت. شپرد سال 1976 نمايش «آه! كلكته!» را مورد بازبيني قرار داد و پس از آن نمايشنامه «كودك مدفون» را در سال 1978 نوشت كه جايزه پوليتزر را از آن خود كرد.
در همين سال «روزهاي بهشت» به كارگرداني ترنس ماليك و با بازي شپرد و ريچارد گي‌ير روي پرده رفت. گي‌ير در يادداشتي كه براي زنده كردن ياد و خاطره شپرد به وب‌سايت هاليوود ريپورتر سپرده، نوشته است: «قبل از اينكه در «روزهاي بهشت» بازي كنم در دو نمايشنامه از شپرد بازي كرده بودم. در يكي از نمايش‌ها به نام «سر قاتل» نقش كسي را بازي مي‌كردم كه روي صندلي الكتريكي نشسته و دست و پاهايش را به آن بسته‌اند و همچنين چشم‌هايش را هم بسته بودند. هيچي نداشتم. بدنم را به صندلي بسته بودند. فقط مي‌توانستم از صدا و احساساتم بهره ببرم. قطعا اين نقش من را به جايگاه ديگري در بازيگري رساند و با استقبال روبه‌رو شد؛ ايفاي اين نقش مثل سكوي پرش بود و جايگاه متفاوتي به بازيگري من در نيويورك داد... او مثل يك بازيگر مي‌نوشت. مونولوگ مي‌نوشت. او شيوه فكر كردن و حرف زدن مردم را مي‌نوشت. او مي‌خواست به شخصيت‌هايش فضايي براي ابراز خودشان بدهد. او نمي‌ترسيد مردم از خودشان بگويند.»
گي‌ير آخرين بار شپرد را در جشنواره ونيز ديده بود، جايي كه فيلم هر دوي آنها نمايش داده مي‌شد. او مي‌نويسد: «اتفاقي يكديگر را ديديم و حس خوبي بود. احساس مي‌كنم او بخشي از روند يادگيري من بود. او يكي از نمايشنامه‌نويس‌هايي بود كه مسائل مختلف را امتحان كرد.» سال 1983 شپرد در درام تاريخي «مردان واقعي» به كارگرداني فيليپ كافمن، نقش چاك ييگر ژنرال نيروي هوايي امريكا را ايفا كرد كه نامزد جايزه نقش مكمل مرد آكادمي اسكار شد. كافمن نيز در يادداشتي درباره انتخاب شپرد براي ايفاي اين شخصيت نوشته است: «او برنامه شعرخواني در تئاتر اينترسكشن سان‌فرانسيسكو داشت. من و همسرم در اين برنامه شركت كرديم. در آن زمان فيلمنامه «مردان واقعي» را نوشته بودم اما نمي‌دانستم چه كسي براي بازي در نقش ييگر مناسب است. وقتي شپرد شعر مي‌خواند، همسرم گفت: «خودشه. » گفتم: «كي رو مي‌گي؟»
«ييگر بلندبالا و ژنرال ارتش بود، به نوعي شبيه به رابرت دووال اما دووال سنش بالاتر از آن چيزي بود كه من مي‌خواستم. به صداي شعرخواني سم گوش دادم، فهميدم همسرم چه مي‌گويد، چون حتي با وجودي كه قدبلندي و لاغري سم هيچ شباهتي به ييگر نداشت اما او ويژگي‌اي كه من مي‌خواستم را داشت، حقيقتي محض در شخصيت او بود. نقطه خوبي براي شروع داستاني درباره مردي به نام ييگر بود كه ستاره‌شناس و خلبان آزمايش است و همچنين درباره ويژگي‌اي به نام «مردان واقعي. ابتدا سم ايفاي اين نقش را نمي‌پذيرفت. فكر مي‌كرد مناسب اين نقش نيست اما وقتي مشغول خواندن فيلمنامه شد و درباره آن فكر كرد، به تدريج متوجه شد براي ايفاي اين نقش مناسب است.»