فرزندان ما سختكوش نيستند
امان‌الله قرايي‌مقدم
از نظر جامعه‌شناسي رفتار، نتيجه رفتار نادرست در خانواده و آموزش و پرورش اين است كه فرد يك شبه مي‌خواهد از هر راهي كه ممكن است، سرمايه‌دار شود يا سرمايه‌اش را چند برابر كند. از نظر رفتار‌شناسي اين به شيوه تربيت افراد مربوط مي‌شود. اگر مطالعه‌اي دقيق بر اين مساله داشته باشيم اين رفتار را در جامعه شهري بيشتر از جامعه روستايي و در نسل گذشته كمتر از نسل امروز مشاهده مي‌كنيم.
در سيستم آموزش و پرورش و همچنين در خانواده سهل‌انگاري و ضعف كنترل و نظارت حاكم است و افراد به گونه‌اي تربيت مي‌شوند كه همه‌چيز آماده در اختيارشان قرار مي‌گيرد، در اين شرايط بروز چنين رفتاري بعيد نيست. ما به فرزندان‌مان وظيفه‌مداري و سختكوشي را آموزش نمي‌دهيم. از سوي ديگر منابعي كه كشور ما در اختيار دارد، افراد را از تلاش بي‌نياز كرده است. در دنيا دو كشور از لحاظ منابع طبيعي فقيرترين كشورها هستند. ژاپن در آسيا و دانمارك در اروپا، اما هردو كشور از پيشرفته‌ترين كشورها هستند. به دليل اينكه اتكا به يك منبع لايزال مثل نفت ندارند و تلاش مي‌كنند تا پيشرفت كنند. ريسك كردن در زمينه سرمايه‌گذاري اشكالي ندارد، ايرادي كه وجود دارد ناتواني در مديريت اين ريسك است. جهان امروز جهان ماديات است، اينكه همه تلاش مي‌كنند يك‌شبه ره صد‌ساله را بپيمايند از سويي به نظام اجتماعي بر‌مي‌گردد و از سوي ديگر الگوهايي كه وجود دارد و افراد مي‌بينند ديگران بدون تلاش به جايگاه‌هاي بالاي اجتماعي مي‌رسند و آنها هم مي‌خواهند با دريافت سود بانكي و راه‌هاي ديگر به همين جايگاه‌ها برسند.
جامعه‌شناس