چهره شهر را سبز كنيم
ايرج راد
روزگار كودكي من، همه خانه‌ها در تهران حياط‌هايي با درخت‌هاي بزرگ و تنومند داشت. خيابان‌ها پر بود از درخت‌هاي سبز و تا چشم كار مي‌كرد همه‌جا باغ بود و بستان. اما رفته رفته آپارتمان‌ها جاي درخت‌ها را گرفتند و حالا هم كه برج‌ها جاي همان آپارتمان‌ها را گرفته‌اند و ساختمان‌ها سر به فلك كشيده‌اند. اين روزها حتي در خيابان‌هايي كه پهن نيستند و فقط به اندازه همان خانه‌هاي حياط‌دار و باغ‌هاي مسطح بودند، برج‌هاي بلندي ساخته شده. سازندگان اين آپارتمان‌ها، حتي به اين موضوع توجه نكردند كه حداقل عرض خيابان‌ها را پهن‌تر كنند تا رفت و آمد ساكنان و اتومبيل‌ها در كوچه‌هاي تنگ با اين همه مشكل مواجه نشود. به اين ترتيب چهره امروزي شهر تغيير كرده و گريزي هم از آن نيست. در چنين وضعيتي بايد تلاش كنيم تا فضاهاي سبزي كه وجود دارد حفظ و نگهداري شود و بيشتر از اين از دست نرود. در قدم بعدي بايد در فضاهاي ممكن، درخت، درختچه و... كاشته شود. بدون شك وجود اين فضاهاي سبز علاوه بر تاثيرات مثبت و نشاط‌آوري كه بر روحيه انسان‌ها مي‌گذارد، شايد تا حدي، هر چقدر كم و كوچك، به هواي آلوده تهران و مشكلات آن كمك كند. واقعيت اين است كه كاشت درخت در زماني خاص، سنتي قديمي بوده و ما بايد دوباره به اين سنت قديمي بازگرديم. درختكاري نبايد مختص يك روز خاص در تقويم باشد و شيوه موثرتر اين است كه به طور اساسي به فكر احداث پارك‌هاي مختلف، مكان‌ها و فضاهاي سبز باشيم و فرهنگ نگهداري از اين فضاها را هم ترويج دهيم. بايد بدانيم فقط كاشتن درخت‌ها مهم نيست؛ بايد به نگهداري و گسترش اين فضاها تا حد ممكن فكر شود و براي انجام هرچه بهتر آن برنامه‌ريزي‌هاي هدفمندي انجام شود. تمام اين اقدامات يك عزم كلي مي‌خواهد تا در نهايت اين فضاي شهري تازه ساخته شده، به بهترين شكل ممكن با طبيعت پيوند داشته باشد و چهره‌اش سبز شود.