درباره دعواي تماشاگران استقلال و وزير ورزش
با هوادار برخورد امنيتي نكنيد
علي كربلايي
استقلاليها به هر دليلي از وزير ورزش شاكي هستند. از سلطانيفر و كساني كه او براي مديريت استقلال انتخاب ميكند، راضي نيستند و معتقدند اين افراد در حال خشكاندن ريشههاي يكي از بزرگترين تيمهاي تاريخ ايران هستند. به درست يا غلط بودن اين نظرات كاري نداريم. و اينكه نتايج استقلال در اين سه سال آيا واقعا اينقدر كه آنها ميگويند بد بوده يا نه، بماند. موضوع اين گزارش برخوردي است كه با اين هواداران ميشود؛ اتفاقات روز جمعه در ورزشگاه آزادي و همچنين مسائلي كه پيش از اين مقابل وزارت ورزش و جوانان رخ داده بود. زمزمههاي «وزير پرسپوليسي» را فنپيجها شروع كردند و رفتهرفته به سكوها هم كشيده شد. امروز كمتر هوادار استقلالياي پيدا ميشود كه به نقش وزير در قهرمانيهاي پرسپوليس اشاره نكند. البته بدون استدلالهاي منطقي و صرفا به دليل نتيجه گرفتن اين تيم. چراكه استقلال هم در طول اين سه سال اوضاع بدي نداشته و در ليگ برتر هميشه بين تيمهاي برتر بوده، اما ثبات پرسپوليس و برانكو باعث شده اوضاع استقلال از آنچه كه هست بدتر به نظر برسد.
اولينبار دو هفته پيش از شروع ليگ برتر، هواداران مقابل وزارت ورزش و جوانان تجمع كردند. خبرگزاري فارس درباره اين تجمع نوشت: «برخي هواداران استقلال از وضعيتي كه در اين باشگاه هست، ناراضي هستند امروز مقابل وزارت ورزش و جوانان تجمع كرده و با در دست داشتن بنرهايي اعتراضات خود را به گوش وزارتخانه رساندند. بعد از اين تجمع اعتراضآميز نيروي انتظامي در مقابل وزارت ورزش آمد و از هواداران استقلال خواست تا محل وزارت ورزش و جوانان را ترك كنند، اما وقتي اين اتفاق نيفتاد و تماشاگران استقلال روي درخواستهاي خود مبني بر حضور وزير در جمعشان پافشاري كردند نيروي انتظامي وارد عمل شد و اينبار با دستگيري چند هوادار تا حدودي مقابل ساختمان وزارت ورزش و جوانان را خلوت كرد.» برخورد نيروي انتظامي با هواداران در شبكههاي اجتماعي سروصداي زيادي به پا كرد و كاربران پرسيدند اين هواداران به چه جرمي دستگير شدند؟ اين تجمع عاري از شعارهاي تند و توهينآميز بود و تنها خواسته هواداران استقلال اين بود كه وزير يا يكي از مقامات بالاي وزارت با آنها ديدار كند.
زماني كه با تجمع اوليه هواداران برخورد شد، هواداران در فضاي مجازي قول و قرار گذاشتند تا با پر كردن استاديوم و سر دادن شعار عليه وزير، صداي اعتراضشان را خيلي رسا به گوش همه برسانند. طبيعي است كه وقتي اعتراض به ورزشگاه كشيده شود، ديگر شاهد سكوت و شعارهاي ملايم نخواهيم بود. هواداران پيش از شروع بازي و در دقايق ابتدايي، با بدترين لحن ممكن به وزير ورزش توهين كردند. فحاشيهاي زيادي انجام شد. اما موضوع عجيب نوع برخورد مديران باشگاه و حراست وزارت ورزش بود. طي گفتوگو با تعدادي از هواداران استقلال كه در ورزشگاه بودند متوجه شديم كه عدهاي با لباس شخصي، پس از آغاز شعارها عليه وزير، قصد درگيري با افرادي را داشتند كه به نوعي ليدر بودند؛ البته منظور ليدرهاي رسمي باشگاه نيست. آنها پس از درگيري با هواداران و دخالت پليس نتوانستند اين افراد را دستگير كنند. اما موضوع اين است كه يگان ويژه و نيروهاي انتظامي با دوربين از هواداران معترض فيلمبرداري كردند. اين فيلمبرداري را ابتدا يك كار معمول تعريف كردند كه هميشه توسط يگان ويژه براي شناسايي هواداران متخلف انجام ميشود. اما معمولا كسي از هواداران دستگير يا تهديد نميشد. حالا اما داورزني در گفتوگويي اعلام كرده: «تحريك هواداران و شايعهپراكني و تضعيف مديريت دو باشگاه پرطرفدار كشور كه سرمايه ملي محسوب ميشوند با هر نيتي صورت بگيرد، محكوم است و رفتار ضد ملي محسوب ميشود. افراد مشخصي با بلوا و هياهو به دنبال برهم زدن آرامش و روند موفقيتهاي استقلال هستند در حالي كه عملكرد و سوءمديريت آنها موجب گرفتاريهاي فراوان، بدهيهاي سنگين و پرونده مفصل در كنفدراسيون فوتبال آسيا و حتي مراجع قضايي عليه استقلال شده است. خوشبختانه عوامل اخير تحريكات توسط عوامل انتظامي و اطلاعاتي شناسايي شده و به زودي برخورد لازم با آنها انجام خواهد شد.» اين صحبتهاي آقاي داورزني چه توجيهي دارد؟ هوادار فوتبال، نهايتا به دليل مشكلاتي كه برايش به وجود ميآيد و تصميمات احساسي، شايد حرفهاي زشتي هم عليه وزير بزند. اما آيا بايد با او برخورد امنيتي بشود؟ صداوسيما اجازه نداد شعارها عليه وزير از تلويزيون پخش شود، اما باز هم ميبينيم كه قول برخوردهاي انتظامي و دستگيري شنيده ميشود. در اين بين مديرعامل استقلال كه طبيعتا بايد حامي هواداران تيمش باشد و آنها را با گفتن حرفهاي دلگرمكننده اميدوار كند در حمايت از وزير ورزش گفت: «ما بهشدت پيگير اين اتفاق هستيم و مطمئنا كساني را كه هواداران را تحريك كردهاند تا عليه وزير شعار دهند، پيدا كرده و با متخلفين برخورد خواهيم كرد.» اين مصاحبه باعث شد كه بين هواداران و سرپرست جديد تيمشان فاصله بيفتد و حالا معلوم نيست در ادامه چگونه ميخواهند اين شكاف را
پر كنند.
چيزي كه مشخص است اين است كه برخورد امنيتي با هوادار فوتبال جواب نميدهد. فضايي به وسعت استاديوم جايي نيست كه بتوان با زور و تهديد آن را كنترل كرد و مديران استقلال و وزارت ورزش بايد خيلي زود رويهشان را عوض كنند. گفتوگو، بهترين راهحل براي حل اين مشكل است .