خشم و هياهوي آقاي خاص در استمفوردبريج

مورينيو تنها چند ثانيه تا بازگشتي شكوهمند به ليگ برتر فاصله داشت. دقيقه 95 گذشته بود و از 6 دقيقه زمان اضافه شده، چيزي باقي نمانده بود كه باركلي روي يك رفت و برگشت موفق شد چلسي و ساري را از شكست نجات دهد. بازي 2 بر 2 شد. مورينيو كه يك برد حياتي را از دست داده بود، با عصبانيت رفت روي نيمكت نشست. در همين لحظه يكي از اعضاي كادر فني چلسي با سرعت از مقابل مورينيو رد شد و انگار ناسزايي به مرد پرتغالي گفت كه باعث شد او حسابي از كوره در‌برود. مورينيو به قصد زدن آن شخص از جاي خود جهيد اما با ممانعت ماموران كنترل نظم مواجه شد. درگيري بالا گرفت و به ميانه زمين هم كشيده شد. اما در نهايت طرفين به صلحي ظاهري تن دادند و بازي با همان نتيجه به پايان رسيد و همه رفتند توي رختكن.

اين بازي يكي از مهم‌ترين بازي‌هاي مورينيو در اين فصل بود، بازگشت به خانه. بازگشت به ورزشگاهي كه او بهترين دوران مربيگري‌اش را آنجا گذرانده بود. ورزشگاهي كه به واسطه حضور او بيشتر و بيشتر سر زبان‌ها افتاد. مورينيو بود كه به تيم چلسي شخصيت داد. زماني كه همه مي‌گفتند اين تيم بادكنكي است كه با پول ميلياردر روسي باد شده. اما مورينيو موفق شد اين تيم را به قهرماني‌هاي متعدد در ليگ جزيره برساند. او باعث شد آبي‌هاي لندن در زماني كه فوتبال انگلستان تحت سلطه فرگوسن و ونگر قرار داشت، سري ميان سرها در بياورد. با تمام اين تفاسير مورينيو مي‌دانست كه حضورش در استمفوردبريج به هيچ عنوان با خوشامدگويي همراه نخواهد بود. از هواداران چلسي انتظار نمي‌رفت، قدردان زحمات مربي سابق تيمشان باشند. انتظاري كه به واقعيت تبديل شد و هواداران چلسي در طول بازي مدام به سرمربي حريف فحاشي كردند. در كنار بازگشت مورينيو به ورزشگاه تيم سابقش و قدرناشناسي آبي‌هاي لندن، او از جهات ديگري هم به 3 امتياز اين بازي احتياج داشت. بعد از نمايش ضعيف او در ابتداي فصل و تا آستانه اخراج پيش رفتنش، منچستر موفق شد در مقابل نيوكاسل با يك كامبك تماشايي بازي باخته را ببرد و كمي خودش را از بحران جدا كند. برد در مقابل چلسي مي‌توانست به‌طور كامل ثبات را به اردوگاه شياطين سرخ برگرداند و هواداران را به آينده اميدوار كند. اتفاقي كه در شرف وقوع هم بود، اما به طور كامل موفقيت‌‌آميز اجرا نشد.

همه اينها، به علاوه پيش‌زمينه‌هاي متعدد ديگر باعث شدند كه مورينيو تحت فشار عصبي شديدي قرار بگيرد. اين فشار عصبي وقتي مارسيال را بيرون كشيد، بازيكني كه هر 2 گل تيمش را به ثمر رسانده بود، خودش را نشان داد. از نوع تشكر كردن مورينيو از مارسيال مشخص بود كه دبل مهاجم فرانسوي چقدر براي تيم مهم بوده. بعد هم كه داور 6 دقيقه زمان تلف شده اعلام كرد، خنده‌هاي هيستريك و دست بالا انداختن مورينيو خبر از درون پر‌آشوبش داد. تمام اين فشار منتظر جرقه‌اي براي فوران بود. فوراني كه مي‌توانست به مناسبت برد تيم باشد، البته توي رختكن، چرا كه مورينيو گفته بود در مقابل هواداران چلسي خوشحالي عجيبي نخواهد كرد و سعي مي‌كند نرمال رفتار كند. اما اين خشم به واسطه يك اتفاق ديگر رقم خورد.

چلسي و منچستر به تساوي 2 بر 2 رضايت دادند. نيمه اول متعلق به چلسي بود و نيمه دوم متعلق به شاگردان آقاي خاص. اين تساوي بيشتر از همه به نفع ساير مدعيان تمام شد. مورينيو بعد از بازي از نمايش تيمش ابراز رضايت كرد و در مورد جنجال انتهايي بازي گفت: بايد بگويم همه‌ چيز تمام شده است. مائوريتسيو ساري نزد من آمد و عذرخواهي كرد و گفت اين مساله را با دستيارش حل خواهد كرد كه من نيز عذرخواهي او را پذيرفتم. هرچند به نظر مي‌رسد همه‌ چيز به خوبي و خوشي تمام شده، اما احتمالا آتش كينه خوزه و هواداران چلسي پيش از پيش شعله‌ور شده و بايد ببينيم كه اين ماجرا در نهايت به كجا ختم خواهد شد.