در حريم جانان: هم‌نوايي با نيايش‌هاي سنايي
ادب فارسي با ظهور سنايي غزنوي مسير نويني را در پيش گرفت كه با ميراث عطار نيشابوري و مولوي بلخي به تكامل رسيد. گنجينه بي‌زوال ادب تعليمي و عرفاني فارسي‌زبانان، تجربه‌هاي نوظهوري را در مثنوي‌ها، غزل‌ها و قصايد اين شوريده غزنه به خود ديد كه بدون او دانسته نيست ميراث معنوي عطار و مولوي در كدام پله از ترقي باز مي‌ماند. يكي از وجوه شخصيت سنايي در تمام آثارش به‌ويژه در ساحت الهياتي‌اش، زمزمه‌هاي عاشقانه‌اي است كه گاه و بي‌گاه با معبود خويش دارد. وي در اين نوع از اشعار به‌ويژه در قالب غزل، بي‌آلايش‌ترين پيوندها را با مركز هستي برقرار مي‌كند و با زيباترين واژه‌ها و تصاوير كه ريشه در تربيت قرآني او دارد با پروردگار خويش به گفت‌وگو مي‌نشيند. چهل‌وسومين نشست از مجموعه درس‌گفتارهاي سنايي در روز چهارشنبه دوم آبان، ساعت ۳۰:۱۶ به تحليل و بررسي نيايش‌هاي سنايي اختصاص دارد كه با سخنراني دكتر ابراهيم خدايار در مركز فرهنگي شهر كتاب واقع در خيابان شهيد بهشتي، خيابان شهيد احمد قصير(بخارست)، نبش كوچه سوم برگزار مي‌شود.