نمايشگاه نقاشي‌هاي ناصر اويسي با انتخاب نقاش
ناصر اويسي، از پيشگامان مكتب سقاخانه‌اي، بعد از سال‌ها نمايشگاهي انفرادي از آثارش را در موزه هنرهاي زيباي سعدآباد برپا كرده است.
موزه هنرهاي زيباي سعدآباد كه همواره يكي از محل‌هايي بوده كه آثار بزرگاني از هنر را در خود جاي داده، اين‌بار نمايشگاهي انفرادي از آثار نقاش زيبارويان و اسب‌ها، ناصر اويسي، برپا كرده است.
ويژگي مهم اين نمايشگاه اين است كه بسياري از آثار نه از طريق مجموعه‌داران، بلكه از طرف خود اويسي به اين نمايشگاه راه يافته و او در آخرين روزهاي سال مخاطبان خود را به ديدار با مجموعه‌هاي چاپ و نقاشي خود دعوت كرده است.
در نمايشگاه اويسي علاوه بر موتيف‌هاي هميشگي‌اش، بخشي از آثار طراحي او نيز به‌نمايش درآمده كه شايد روي ديگر هنر اويسي باشد. اويسي كه او را با مناظر دلنشين خورشيد خانم‌هاي ايراني مي‌شناسيم يا با اسب‌هايي كه زيبايي خاص و دلنشين دارند، اين‌بار در يكسري از آثارش مناظر دلخراشي از مرگ گاوهاي ماتادورها را نيز به نمايش درآورده است.
نمايشگاه نقاشي و چاپ‌هاي دستي ناصر اويسي در سعدآباد يادآور آثاري است از هنرمندي كه بيش از 30 سال است در ايران زندگي نمي‌كند و اگرچه حقوق خوانده، ولي بي‌شك در زمره سردمداران مكتب ريشه‌دار سقاخانه است. اين نوع نگاه حاكي از بينش شرقي است كه برابري خير و شر را همزمان مي‌بيند.
آنچه اويسي را نقاش نگه مي‌دارد نگاه مستمر او به تزيين و دريافت درست و دقيق سليقه است كه اين بسته به شامه اجتماع و ستودني است، چراكه درك درست اجتماع به نوعي درك دقيق فرهنگ حاكم بر آثارش و بر جامعه اطرافش است.
عمده موضوع آثار اويسي، زن و اسب است. او با واژگاني محدود سال‌هاي سال است كه شعر رنگي‌اش را بر صفحه نقش مي‌كند و با وسواس و دقت، واژگان تصويري‌اش را از دل تاريخ هنر ايران استخراج كرده است. فضاي آثار اويسي به سرزميني رويايي شبيه است كه در آن نه دشنامي رد و بدل مي‌شود و نه خشمي مي‌تركد. در اين سرزمين، دلدادگان، اميرزادگان و سواركاران در تابش نوري طلايي و در متن رنگ‌هايي ارغواني از مقابل چشم مي‌گذرند.
استنباط اويسي از ايران و هنر ايراني جلوه‌اي فاخر و چشم‌نواز از نام ايران و فرهنگ ايراني را در معرض نگاه مردم دنيا قرار مي‌دهد. ناصر اويسي با نگاهي ژرف و عالمانه به تاريخ هنر ايران خيره شده و با حساسيتي هنرمندانه به صيد زيباترين كرشمه‌هاي هنر ايراني پرداخته است.
رنگ‌هاي تابناك نگارگري ايراني آنچنان با جان او درآميخته كه او به رواني و مهارت هرگاه كه بخواهد تابشي درخشان از آنها را بر بوم خود منعكس مي‌سازد. اويسي در ملتقاي سنت و مدرنيسم، در شرايطي كه نو شدن و با هنر نو درآميختن به عنوان يك مد فرهنگي مطرح مي‌شود، نه از نو شدن سرباز مي‌زند و نه الزاما در قيد سنت متوقف مي‌شود. او از جمله نقاشاني است كه «حقيقت» هنر ايراني و «واقعيت» تكنيك غرب را در جشني اغواگر به هم مي‌آميزد.
كارلوس آرين، مدير موزه هنرهاي معاصر مادريد، درباره اين ويژگي آثار اويسي مي‌نويسد: «در كار ناصر اويسي، نقاش فيگوراتيو، آن آرامش سنت فيگوراتيو هنر ايران وجود دارد، حتي در نشاط‌‌انگيزترين صحنه‌هاي او. ناصر در پرده‌هاي خود از گاوها، در زنان دلفريبش، در پادشاهان و ملكه‌ها و در تصاويرش از برخي شخصيت‌هاي افسانه‌اي تاريخ اسپانيا، زمان را ايستا نگه داشته است.»
نمايشگاه آثار اين هنرمند بزرگ نقاشي ايراني كه تاكنون جوايز متعددي را از بينال‌ها و نمايشگاه‌هاي بين‌المللي كسب كرده است و آثارش در موزه‌هاي آتن، بارسلونا، بلگراد، بروكسل، رم، تهران، مادريد، نيويورك، پاريس، لندن، زوريخ، برلين و چند شهر ديگر نگهداري مي‌شود، از جمعه 22 اسفند ماه شروع به كار كرده و تا 15 فروردين‌ماه در موزه هنرهاي زيباي سعدآباد ميزبان بازديدكنندگان خواهد بود. در اين نمايشگاه 79 اثر از اين هنرمند به نمايش درآمده است.