اصولگرايان انگليسي مي‌شوند
فعالان مجازي جريان اصولگرا در توييتر به بهانه پخش فيلم «ساعت تاريكي» كه به زندگي وينستون چرچيل مي‌پردازد، موضوع مذاكره و امريكا را به اين مساله پيوند زدند و سياست چرچيلي را (نه فقط براي آن زمان) كه براي امروز ما ستودند.
فارغ از اينكه چرچيل با نگاهي به متن جامعه انگليس به دنبال مقاومت در مقابل هيتلر رفت و از سوي ديگر تمام تلاشش را براي ورود امريكا به جنگ انجام داد و با موفق شدن در اين كار به پيروزي رسيدن اين مساله ابتدا در صفحات مجازي و بعد در صفحه اصلي روزنامه صبح نو به مساله مذاكره پيوند خورد.
صبح نو گزارش اصلي خود را با عنوان «چرچيل، هيتلر، ترامپ و مذاكره!» منتشر كرد و در آن نوشت:«اين فيلم به خوبي به مساله مبارزه با دشمنان و همچنين مقاومت در برابر مستكبران پرداخته است. دوگانه مذاكره يا جنگ، موضوعي است كه به طور مفصل در اين فيلم بيان شده است. از قول چرچيل در اين فيلم چند ديالوگ مهم نقل مي‌شود. او مي‌گويد:«جزيره ما پاياني دارد. حتي اگر آن پايان اين باشد كه هيتلر اينجا را تصرف كند، بهتر است ما در دفاع از خاك خودمان و در خون خودمان غلتيده باشيم.» يا در جاي ديگري درباره مذاكره با دشمن در زمان فشار مي‌گويد:«وقتي سرت در دهان ببر است، مذاكره معنا ندارد.»
با اين حال نويسنده كه خود متوجه شده تا چه اندازه ميزان شيفتگي انگليسي متن بالا رفته در پايان تلاش مي‌كند از آن برائت جسته و اعلام كند:«ذكر تجربه تاريخي وينستون چرچيل در مواجهه با هيتلر نه با نيت تجويز الگوي حكومت‌داري چرچيل براي ايران امروز بلكه با اين هدف است كه نشان داده شود در شرايط بحران و سختي و جنگ، مسيري كه ملت‌ها را به پيروزي مي‌رساند، تقويت انسجام دروني و مقابله متحدانه و مدبرانه با دشمن عهدشكن است.»
كيهان: از برجام خارج شويد
سرمقاله روزنامه كيهان به بهانه پيروزي دموكرات‌ها در كنگره به مخالفان داخلي خود حمله كرده و معتقد است كه آنها نبايد از اين پيروزي خوشحال باشند. كيهان با فراموش كردن خوشحالي اصولگرايان از پيروزي ترامپ در انتخابات رياست‌جمهوري كه آن را زمينه‌ساز پيروزي خود در انتخابات 96 مي‌دانستند، مي‌نويسد:«رسيدن اكثريت كرسي‌هاي مجلس نمايندگان به دموكرات‌ها طبيعتا بايد باعث خوشحالي دموكرات‌هاي امريكا شود و حداكثر بايد باعث شادي هواداران اين حزب نيز شده باشد. اما گروهي در ايران خودمان هستند كه از اين پيروزي بيش از دموكرات‌ها خوشحالند! همين خوشحالي بزرگ‌ترين دليل شكست‌خوردگي اين جريان سياسي است.»
گفتني است، موضوع خوشحالي اصولگرايان از پيروزي ترامپ حتي در سخنراني انتخابات رييس‌جمهور در سال 96 نيز به صراحت بيان و از آن با دسته‌هاي گاز‌انبري كه يك طرف آن در انتخابات امريكا و طرف ديگر در انتخابات تهران است، ياد شده بود.
محمد صرفي، دبير سياسي كيهان در پايان مقاله صراحتا توصيه مي‌كند از برجام خارج شويم. او مي‌پرسد:«چرا در حالي كه هنوز جوهر امضاي ترامپ روي برگه بازگشت تمام تحريم‌هاي به ظاهر لغو شده با برجام خشك نشده، عده‌اي مي‌گويند بايد به تعهدات برجامي‌مان همچنان ادامه دهيم؟»
اصولگرايان نگران نزديكي دولت و مقاومت
مهدي محمدي در سرمقاله روزنامه وطن امروز به بحث انتشار ليست تحريم‌هاي امريكا پرداخت و در مقاله‌اش اعترافات مهمي را بيان مي‌كند كه حائز اهميت است. او از يك سو اعتراف مي‌كند كه «تحريم‌ها بدون اجماع جهاني» قابليت اجرايي ندارد و از سوي ديگر در مورد نزديك شدن دولت به مقاومت احساس نگراني مي‌كند.
نويسنده مقاله معتقد است كه «راز اثرگذاري تحريم‌ها وجود اجماع بين‌المللي و تفرقه داخلي است. تحريم به عنوان يك مكانيسم توليد فشار و تغييردهنده محاسبات كار نمي‌كند؛ اگر براي اعمال آن در جهان اجماع وجود نداشته باشد.» هر دو عاملي كه او از آنها نام برده است در دوره تحريم‌هاي گذشته وجود داشت و در اين دور از تحريم‌ها اصولگرايان هستند كه بايد اعتراف كنند امريكا در انزوا قرار گرفته است.
نويسنده در ادامه معتقد است كه جامعه ايران فهميده كه تحريم‌ها بخشي از يك پروژه است كه مي‌خواهد «پسر سلمان را مانند صدام به جان مردم ايران بيندازد» با همين مقدمه سوال مهمي را مطرح مي‌كند:«چرا بايد كساني كه تا آستانه كاخ پوشالي بن‌سلمان و نتانياهو رفته‌اند، كار را تمام نكرده به خانه بازگردند؟» وطن امروز در پايان مقاومت دولت را با نگاه مقدمه‌چيني براي مذاكره تحليل كرده و مي‌نويسد: مهم‌ترين آسيب در ماه‌هاي آينده اين خواهد بود كه بخش‌هايي از دولت نگاه تاكتيكي به مقاومت داشته و به آن به مثابه مقدمه و زمينه‌چيني براي مذاكره نگاه كنند. نگاه استراتژيك به مقاومت تنها گزينه منطقي پيش روي ايران است. تنها در اين صورت است كه مذاكره يا ديپلماسي هم جايگاه واقعي خود را پيدا خواهد كرد».