اين سينماي مظلوم
مگر دولت نمي‌تواند با منطق و استدلال خود و فعالان فرهنگي بحث حقوق مولف را در اين كشور به سرانجام برساند؟ مگر مي‌توانيم اينقدر ذليلانه با تكنولوژي‌هاي اطلاع‌رساني و نمايش فيلم رفتار كنيم؟ اين چه منطقي است كه نه دولت و نه صنوف نمي‌توانند به يك راه‌حل درست براي امنيت توليد داخلي برسند و البته احترام و امنيت سرمايه‌گذار خارجي را هم به رسميت بشناسند تا شاهد اين وضعيت تاسف‌انگيز نباشيم؟ حفظ حق‌الناس چيست در اين سرزمين نزد مديراني كه فقط شعار مي‌دهند؟
نيروي خلاق و سرمايه‌گذار علاقه‌مند به اين مرز و بوم اگر حمايت شوند ، در بستر وظيفه ذاتي دولت كه همان حفظ امنيت‌شان است، مي‌توانند از درآمدهاي مشروع خود به توليدات ديگر بپردازند و براي دريافت كمك سمت دولت نيايند اما گويا اراده‌اي وجود دارد تا توليد‌كننده ايراني نتواند در حوزه فرهنگ مستقل شود. اگر هم اراده‌اي نيست پس حتما كاهلي و سهل‌انگاري عظيمي اين وسط در كار است! صنوف توليدي حوزه فرهنگ و هنر و بالاخص سينما را نيز خوابي عميق درگرفته و گويا حالا حالا‌ها قصد ندارد از اين خواب برخيزند تا بتوانند جلوي تاراج را بگيرند!
موخره: به عنوان يك مدير دولتي كه ساليان سال در حوزه سينما فعال بوده‌ام شرمندگي خود را از توليد‌كنندگان نجيب ايراني براي اين همه بي‌مبالاتي اعلام مي‌دارم و اميدوارم مشمول بي‌توجهي به «حق‌الناس» در روز جزا نشوم.