شروط قيمت‌گذاري
يكي از چالش‌ها، عدم مديريت قيمت در بازار كالاهاي اساسي است. چالشي كه در حال حاضر نيز دولت با آن مواجه است و اگر فكري به حال آن نكند، رفاه اجتماعي به خطر مي‌افتد و شكاف بين دهك‌ها بيشتر مي‌شود.
همان طور كه عنوان شد يكي از راه‌هاي كنترل قيمت در بازار به خصوص كالاهاي اساسي، اختصاص ارز دولتي به آنها است. در حال حاضر صرف اختصاص مبلغي براي تامين كالاها نمي‌تواند بازارها را مديريت كند، بلكه بايد يك نظام يكپارچه تامين و توزيع ارز طراحي و اجرا شود تا در سايه آن اطمينان خاطر كنيم كه منابع ارزي براي تامين كالاهاي اساسي، منحرف نمي‌شوند. براي اين كار بايد در ابتدا نيازهاي اولويت‌دار و جدي را شناسايي كنيم. در گام بعدي افرادي كه واجد شرايط دريافت هستند، بشناسيم. گام سوم اين است كه افرادي كه تجربه و صلاحيت كافي براي واردات دارند و قابل اتكا هستند، انتخاب كرده و واردات كالاهاي اساسي كه با جان افراد در ارتباط است، مانند دارو، به آنها واگذار كنيم. مرحله بعدي كه بسيار مهم است تخصيص ارز در زمان مناسبي كه بازار نوسان و تكانه‌اي ندارد، است. وقتي بازار دچار تلاطم است، هر گونه تاخير يا انحرافي در تخصيص‌ها، نه تنها ممكن است جوابگوي نياز بازار نباشد بلكه تلاطم‌ها را در بازار افزايش دهد.
اگر مراحل فوق به خوبي طي شود، مي‌توان اميد داشت كه طرح تخصيص ارز دولتي به كالاهاي اساسي براي جلوگيري از هر گونه افزايش قيمت ناگهاني، موفقيت‌آميز خواهد بود.