برتري پس از 87 سال

بارسلونا دوباره رئال مادريد را در سانتياگو برنابئو شكست داد تا با يك تير چند نشان زده باشد. بارسا با اين برد با 60 امتياز به صدرنشيني‌اش در لاليگا ادامه داد و اكنون 12 امتياز بالاتر از رئال مادريد قرار دارد. ولي شايد نكته مهم‌تر اين پيروزي، سبقت گرفتن بارسا از رئال در تعداد بردهاي دو تيم در ال‌كلاسيكو پس از 87 سال بود. تا همين پنج روز پيش، رئال مادريد 95 برد در ال‌كلاسيكو داشت و بارسلونا 94 برد. ولي پيروزي چهارشنبه شب بارسا، دو تيم را از حيث پيروزي در ال‌كلاسيكو برابر كرد و برد ديشب ياران مسي، سبب سبقت گرفتن بارسا از رئال مادريد پس از 87 سال شد. آخرين بار سال 1932 بود كه تعداد پيروزي‌هاي بارسلونا در ال‌كلاسيكو بيشتر از رئال مادريد بود. همچنين تا سال 2003 بارسا از 73 مصافش با رئال در برنابئو تنها 13 بار به پيروزي رسيده بود اما در 16 سال اخير 13 بار به اين مهم رسيده است. جالب‌تر اينكه 11 پيروزي از اين 13 پيروزي در يك دهه اخير و به لطف نسل درخشان اين تيم به رهبري مسي به دست آمده است. به هر حال اكنون رئال مادريد جام حذفي را از دست داده و به فتح لاليگا هم اميد چنداني ندارد.

رئال مادريد در بازي شنبه شب با نفرات زير به مصاف بارسلونا رفت: كورتوا- واران- راموس- كارواخال- رگيلون- كروس- مودريچ –كاسميرو- گرت بيل- وينيسيوس جونيور- بنزما. بارسلونا هم با اين نفرات وارد ميدان شد: تراشتگن- پيكه- لانگله- آلبا- سرخي روبرتو- راكيتيچ- آرتور- بوسكتس- دمبله- سوارز- مسي. مادريدي‌ها در اين بازي به مراتب بهتر از ديدار قبل ظاهر شدند و اجازه ندادند تيم‌شان پس از گل خوردن فرو بپاشد. آنها 17 شوت به سمت دروازه بارسا زدند و بارسا 10 شوت به سمت دروازه آنها. اما شوت‌هاي داخل چارچوب بازيكنان بارسا يكي بيشتر از شوت‌هاي داخل چارچوب بازيكنان رئال بود (4 به 3). اما رئال كه در بازي رفت، منطقه مابين بك چپ و دفاع وسطش (يعني بين رگيلون و راموس) متزلزل بود، در اين بازي هم از همان‌جا ضربه خورد. در دقيقه 26، سرخيو روبرتو با يك پاس دقيق توپ را راهي همين منطقه كرد و راكيتيچ در مصاف تك به تك با كورتوا، توپ را به قعر دروازه رئال فرستاد. همين تك گل كافي بود براي پيروزي بارسا و تضعيف بيش از پيش موقعيت سولاري روي نيمكت رئال مادريد. حالا مادريدي‌ها چشم اميدشان فقط به ليگ قهرمانان اروپاست. آنها آژاكس را در بازي رفت 2 بر 1 برده‌اند و براي صعود به يك‌چهارم نهايي در بازي برگشت كار چندان سختي در پيش ندارند چراكه ميزبان آژاكس هستند. رئالي‌ها فردا شب به مصاف آژاكس مي‌روند. اگرچه كار آنها چندان دشوار به نظر نمي‌رسد ولي دو باخت پياپي در ال‌كلاسيكو به فاصله سه روز، ممكن است موجب فروپاشي رواني رئال مادريد شده باشد و شكست آنها مقابل آژاكس و حذف شدن‌شان از ليگ قهرمانان اروپا را نيز رقم بزند. در بازي شنبه شب رئال مادريد و بارسلونا، كريم بنزما يك‌بار ديگر نشان داد كه مهاجم روزهاي بزرگ نيست يا دست كم چيزي از بزرگي كم دارد. پيشكسوتان رئال مادريد بعد از شكست 3 بر صفر اين تيم مقابل بارسا در هفته گذشته، تاكيد كردند كه رئال به يك مهاجم درجه اول مثل سوارز نياز دارد. بنزما مهاجمي است در حد و اندازه دانيل ماسارو. زماني كه ماركو فان باستن فوروارد درخشان آث ميلان بود، ماسارو هميشه كنار فان باستن فيكس بازي مي‌كرد. او اگرچه گلزن بزرگي نبود و در روزهاي بزرگ معمولا بازي متوسطي ارايه مي‌كرد، ولي بازي‌هاي فراواني براي ميلان انجام داد. بنزما هم به وفور براي رئال مادريد به ميدان رفته است اما او در هر صورت فوروارد متوسطي است در جمع مهاجمان تراز اول فوتبال اروپا. فرصت گل صد در صدي كه او شنبه شب در برابر دروازه بارسا هدر داد، بهترين بخت رئال مادريد براي ممانعت از برتري مجدد بارسلونا در سانتياگو برنابئو را نابود كرد. نكته ديگر بازي شنبه‌شب، بازي ضعيف مسي در ال‌كلاسيكو بود. ليونل مسي هفته گذشته در ال‌كلاسيكو كم‌فروغ بود و در اين يكي بازي هم هيچ كار مهمي انجام نداد. او در بازي رفت جام حذفي هم، كه چند هفته قبل برگزار شد، كاري از پيش نبرد. مسي در بازي شنبه شب، فقط يك شوت خطرناك در دقايق پاياني مسابقه راهي دروازه رئال كرد كه توپش با اختلاف اندكي از كنار دروازه كورتوا به اوت رفت. او در چهار بازي اخير بارسا مقابل رئال، بازي رفت لاليگا را به علت مصدوميت از دست داد ولي يارانش توانستند رئال مادريد را 5 بر 1 ببرند، سه بازي بعدي را هم بي‌فروغ پشت سر گذاشت. اينكه چرا مسي نمي‌تواند در ال‌كلاسيكو بدرخشد، محتاج بررسي و تجزيه و تحليل است اما در اين دو بازي اخير، به نظر مي‌رسيد كه تمايل او به حركت به قلب خط دفاعي رئال در زماني كه بارسا توپ را در اختيار داشت و نرم‌نرمك به دروازه رئال نزديك مي‌شد، موجب گم شدنش در بين مدافعان و هافبك‌هاي رئال مادريد مي‌شد. در واقع مسي با جاگيري در ميانه خط فوروارد بارسا در زمان حمله، به نقطه كور بازي مي‌رفت و همين موجب مي‌شد توپ چنداني به او نرسد. در حالي كه مسي علي‌القاعده بايد در سمت راست خط حمله بارسا بازي مي‌كرد و مركز خط حمله را به سوارز مي‌سپرد. جابه‌جايي مسي و سوارز، به نفع مسي تمام نمي‌شد ولي برعكس به سود سوارز بود (مثلا در لحظه گل دوم بارسا به رئال در بازي چهارشنبه شب دو تيم). شايد بهتر باشد مسي قيد شكستن قلب خط دفاعي رئال مادريد را بزند و بيشتر از سمت چپ يا راست به دروازه رئال مادريد نزديك شود. احتمالا والورده وظيفه اصلي مسي را گلزني تعريف كرده بود و به همين دليل انتظار داشت او بيشتر به سمت قلب خط دفاعي رئال مادريد بيايد. حتي اگر بگوييم مسي خودش بيشتر تمايل به بازي‌سازي دارد تا گلزني، باز بايد گفت او كه در بازي‌سازي هم كيفيت چنداني نداشت و برخلاف بازي‌هاي بارسا با ساير تيم‌ها، در ال‌كلاسيكو نمي‌توانست نقش يك ژنرال را ايفا كند. دست كم در اين سه ال‌كلاسيكوي اخير از ايفاي چنين نقشي ناتوان بود. به هر حال، مسي در طول اين سه بازي اخير چندان به چشم نيامد و قاعدتا والورده بايد فكري به حال عدم درخشش مسي در ال‌كلاسيكو بكند.