هر دلي از حلقه‌اي در ذكر يارب يارب است
شب‌هاي قدر و شهادت حضرت علي(ع) توييتر فارسي را سياه‌پوش كرده است. آنچه مي‌خوانيد بخشي از پيام‌هايي است كه با هشتگ شب قدر توسط كاربران توييتر فارسي منتشر شده است:
«مرا هزار اميد هست و هر هزار تويي...»، «اي خواجه چه جويي ز شب قدر نشاني؟ هر شب، شب قدر است اگر قدر بداني!»، «به جز از علي كه گويد به پسر كه قاتل من/ چو اسير توست اكنون به اسير كن مدارا»، «مرا در كمندت بيفكن كه ديگر /گرفتار عشقت رهايي ندارد/ خوشا آنكه غير از ظهورت نگارا/ شب قدر ديگر دعايي ندارد...»، «شب قدر، گشاينده پنجره كشف و شهود بر منظر روح عارفان است»، «مرغ از قفس پريد، ندا داد جبرئيل؛ اينك شما و وحشت دنياي بي‌علي»، «يارب اگر نگذري از جرم و گناهم چه كنم ؟ ندهي‌گر به در خويش پناهم چه كنم؟ گر براني و نخواني و كني نوميدم/ به كه روي آرم و حاجت ز كه خواهم؛ چه كنم؟»، «امشب اين دل ياد مولا مي‌كند/ ليله‌القدر است و احيا مي‌كند/ بشنويد اي گوش‌هاي بي‌صدا نغمه فزت و رب الكعبه را»، «براي اجابــت دعـاهامون توي شب‌هاي قدر، اول بايـــد موانع استجابت دعا رو برطرف كنيم. يكي از راه‌هاي رفع موانع استجابت دعا، يه «توبه» حقيقي و جانانه است»، «آن شب قدري كه گويند اهل خلوت امشب است/ يا رب اين تاثير دولت در كدامين كوكب است/ تا به گيسوي تو دست ناسزايان كم رسد/ هر دلي از حلقه‌اي در ذكر يارب يارب است»، «اين خبر را برسانيد به عشاق نجف/ بوي سجاده خونين كسي مي‌آيد...»، «شب قدر يك حقيقت پنهان است بايد جانت آماده باشد تا آن حقيقت متعالي بر قلبت تجلي كند...»، «محراب لحظه‌هاي دعايت چه ديدني است/ قرآن بخوان چقدر صدايت شنيدني است/ آقا بگو قرار شما با خدا كي است؟ آيا حيات ما به زمانت رسيدني است؟»، «شب قدر حقيقتي است كه براي دركش تزكيه و بصيرت و تعالي نياز است»، «شيعه بدون تو، به كدام ديوار تكيه كند؟ آنقدر در نگاه اهل آسمان عزيزي كه شب تولدت به آغوش خدا را... شب قدر نام گذاشته‌اند»، «شب‌هاي قدر، توبه حقيقي ميخواد! يعني قلبا از گناه پشيمون باشي و ديگه اصراري به انجام دادنش نكني! شب‌هاي قدر، همه رو ببخش اينجوري به توبـه واقعي نزديك‌تري»، «آتش اشكي اگر در غزلم شعله‌ور است/ بي‌گمان قطره‌اي از درد فراوان علي است»، «سكوت مي‌وزد و بادها پريشانند/ در به در همه در كوچه‌هاي بارانند/ شب است و تشنگي نخل‌ها نمي‌خوابند/ يتيم‌هاي خدا هم گرسنه نانند» و«شب‌هاي قدر هم رسيد و من همچنان بي‌قدر و بي‌توبه. خدايا ! مرا آن ده كه آن بِه...».