به برزيل باختيم و حذف شديم

پرونده تيم ملي واليبال ايران در ليگ ملت‌هاي واليبال 2019 بسته شد. شاگردان ايگور كولاكوويچ اگرچه با سروصداي فراوان راهي ينگه دنيا شدند، اما نسخه اين تيم خيلي زود و در همان بازي دوم مرحله نهايي اين رقابت‌ها پيچيده شد. غيرقابل پيش‌بيني، شوكه‌كننده اما احتمالا زمينه‌ساز نتايج مثبت در آينده براي اين تيم.

تيم ملي واليبال ايران ليگ ملت‌هاي واليبال 2019 را درخشان آغاز كرد. ياران سعيد معروف كه همواره تورنمنت‌ها را با شكست آغاز مي‌كردند، امسال و از همان ابتداي رقابت‌ها حريفان را يكي پس از ديگري شكست ‌دادند تا ضمن خوشحالي اهالي ورزش در ايران، فدراسيون جهاني را هم شگفت‌زده كنند. اگرچه اهالي ورزش به خوبي مي‌دانستند كه اين مسابقات عيار واقعي واليبال ايران را مشخص نمي‌كند، چون امسال فقط سال ليگ ملت‌ها و حتي جام جهاني كه 3 ماه ديگر آغاز مي‌شود نيست؛ سالي است كه بزرگان واليبال جهان براي حضور در المپيك با يكديگر مي‌جنگند. كسب سهميه المپيك در سالي كه المپيك پيش روي تمامي كشورهاست، اولويت نخست قطب‌هاي واليبال جهان است. امريكا، فرانسه، لهستان، برزيل، ايتاليا، صربستان و روسيه اگرچه نيم‌نگاهي به ليگ ملت‌ها دارند اما عزم‌شان را براي كسب سهميه دهكده توكيو جزم كرده‌اند و همين موضوع هم سبب شد تا در مرحله نخست اين تورنمنت يعني ليگ ملت‌هاي واليبال با تمام قوا ظاهر نشوند. براي بعضي تيم‌ها كه اين استراتژي در مرحله نهايي هم صدق كرد؛ مثلا لهستان و روسيه حتي در اين مرحله بدون تيم اصلي خود به امريكا آمدند و اتفاقا نتايج خوبي هم گرفتند. اما براي ايران، تيمي كه تا به حال تنها يك المپيك ديده، جام جهاني‌هاي كمي را تجربه كرده و سابقه‌اش براي حضور در ليگ ملت‌هاي واليبال به يك دهه هم نمي‌رسد، اوضاع فرق داشت. اين تيم در مرحله نخست درخشيد و براي رسيدن به سكوي ليگ ملت‌ها به شيكاگو رفت اما رتبه‌اي بهتر از پنجمي عايدش نشد.

شاگردان ايگور كولاكوويچ در اين مرحله از رقابت‌ها در بازي نخست مقابل لهستان بازي را واگذار كردند. قطعا ملي‌پوشان در اين بازي يكي از بدترين عملكردهاي خود را در ليگ ملت‌ها داشتند. حتي پاس‌هاي سعيد معروف هم در اين بازي به جايي كه بايد نمي‌رسيد. دريافت‌ها پر از اشتباه بود و حملات نمي‌خوابيد. با اين نتيجه ياران سعيد معروف بايد مقابل برزيل به پيروزي مي‌رسيدند تا به فينال راه پيدا كنند، چراكه لهستان جوان، برزيل باتجربه را هم شكست داده بود. اما اين اتفاق نيفتاد. اگرچه تيم ملي واليبال ايران 2 ست‌ عقب افتاده را جبران كرد اما در ست پنجم با وجود اينكه 3 امتياز جلو بود، نهايتا ست پنجم و كل بازي را از دست داد.

سمبه پرزور حاشيه

دست از سر ورزش ايران برنمي‌دارد

تصور اينكه واليبال ايران با چند سال حضور در ميدان‌هاي بزرگ بتواند از پس رقبايي همچون برزيل و لهستان، آن هم در مرحله‌هاي نهايي مسابقات بربيايد، قطعا تصوري دور از استانداردهاي ورزش حرفه‌اي است اما چيزي كه شب گذشته و در مصاف با برزيل تامل‌برانگيز بود، واكنش تيم ملي و بازيكنان در حساس‌ترين لحظه بازي و در
ست پنج بود. جايي كه بازيكنان تيم ايران ناگهان شروع به اعتراض به داوري كردند. اتفاقي كه روند بازي را تغيير داد و بعد از جابه‌جايي زمين، تيم ايران تنها 2 امتياز گرفت ولي حريفش به امتياز 15 رسيد؛ صحنه‌اي آشنا كه براي ورزش‌دوستان يادآور بازي نيمه نهايي فوتبال جام ملت‌هاي آسيا بود. مصاف ايران و ژاپن. بازيكنان مشغول اعتراض به داوري بودند كه توپ وارد دروازه ايران شد. تجربه تلخي كه انگار براي ورزش ايران تبديل به درس نمي‌شود و هنوز هم سمبه حاشيه بر بار فني ورزشكاران پرزورتر است.

تركه گزارشگران صداوسيما

به تن همه سرمربيان خارجي

حاشيه ديگر بازي ايران و برزيل بدون شك جملات گزارشگر صداوسيماي ايران بود. محتشميان، كسي كه هيچ سرمربي‌اي، حتي ولاسكو، از گزند انتقادات تند‌وتيزش در امان نبوده است، در لحظاتي از بازي گفت: «كولاكوويچ بيشتر از اينكه تيم را مديريت كند، نظاره‌گر بازي است.» جمله‌اي كه از ديد بسياري چندان منصفانه به نظر نمي‌رسيد. شكي نيست كه بخشي از شكست اين بازي روي دوش سرمربي خواهد بود، اما با چنين رويكردي، بايد بار پيروزي‌ها را هم به سرمربي نسبت داد؛ چيزي كه هيچ‌گاه بعد از پيروزي‌هاي تيم ملي و از سوي گزارشگران صداوسيما اتفاق نمي‌افتد. مثل روزهايي كه واليبال ايران با ولاسكو راه صعود را مي‌رفت و هر بار گزارشگران، تكنيك «دوتعويضه‌هايش» را به باد تمسخر مي‌گرفتند.

واليبال ايران ليگ ملت‌هاي 2019 را درخشان شروع كرد اما خاكستري به انتها رساند. مي‌گوييم خاكستري چون اين تيم روزهاي مهم‌تري را پيش روي خود دارد. غير از مسابقات جام جهاني كه در مهرماه سال جاري آغاز مي‌شود، رقابت‌هاي سهميه المپيك در پيش است و قطعا مهم‌ترين توقع مردم و مسوولان از اين تيم، كادر فني و فدراسيونش كسب همين سهميه است. فدراسيوني كه البته خود اين روزها رييس ندارد و مدت‌هاست با سرپرست اداره مي‌شود.