براندازي رسم لاريجاني يا اميد به افق 1400

دور دورِ دست‌راستي‌هاست. هنوز پاي‌شان به «بهارستان» نرسيده اما آنها كه مثل رقباي اصلاح‌طلب‌شان نيستند، حتما بايد كرسي داشته باشند تا سكانداري كنند. اين‌ را از تجربه اين 4 سالي كه ظاهرا بيرون گود بودند، مي‌شود فهميد. اصلاح‌طلبان اما وقتي بيرون قدرتند البته در روزنامه‌ها و تريبون‌هاي حزبي نسبتا محدودي كه دارند، نقد سياسي مي‌كنند و اين سال‌هاي اخير هم به‌ويژه با استفاده از ظرفيت شبكه‌هاي اجتماعي به وضع مملكت انتقاد كرده‌اند اما همه اينها در قياس با رقيب دست‌راستي در مقاطعي كه بيرون دولت يا مجلس ايستاده‌اند، تقريبا هيچ است. هرچه نباشد جناح راست به ‌واسطه صداوسيما و چند خبرگزاري قدرتمند و البته بسياري تريبون‌هاي حاكميتي ديگر، وضع به ‌مراتب بهتري در نظارت سياسي و سياست‌ورزي بيرون قدرت دارند.  همين ديروز دو نفر از منتخبان جديد مجلس يازدهم، هنوز دوره جديد شروع نشده و آنها نيز نه اعتبارنامه‌اي دارند و نه به اين واسطه، وكالتي از ملت، مستقيما رييس 12 سال اخير مجلس شوراي اسلامي را به تغيير نهاد قوه مقننه به جايگاهي شخصي متهم كردند و جالب آنكه يكي از اين دو منتخب تهران در دوره يازدهم مجلس، مهم‌ترين سابقه سياسي‌اش در مقام مديريت يكي از مهم‌ترين خبرگزاري‌هاي اصولگرا خلاصه مي‌شود. خبرگزاري بزرگي كه ظرف 6، 7 سال اخير، از جمله جدي‌ترين منتقدان دولت بوده و اين روزها نيز پس از 4 سال نقد عملكرد اصلاح‌طلبان در مجلس، در گزارش‌هايي فراكسيون اميد را هدف حملات خود قرار داده است. فارغ از اين جنجال‌هاي رسانه‌اي اما آنچه حالا در آستانه تشكيل مجلس يازدهم و در حالي كه زمان چنداني به انتهاي كار دولت اعتدالي دوازدهم نيز نمانده، يكي از پرسش‌هاي مهم سياست داخلي ايران، آينده اصلاحات است و البته پرسش موازي ديگري كه همزمان مطرح شده و مي‌شود، پرسش از آينده كشور در آينده نزديكي است كه اصولگرايان آهسته آهسته ابتدا در مجلس و شايد از اواسط 1400 به بعد، در دولت همه‌كاره باشند. الياس نادران، منتخب اصولگراي تهران در مجلس يازدهم در توييتي «بزرگ‌ترين دستوركار مجلس يازدهم» را تبديل «مجلس لاريجاني به مجلس شوراي اسلامي» عنوان كرد. نادران همچنين نوشت: «مجلس دوباره به راس امور برمي‌گردد.» ساعتي بعد، سيدنظام موسوي كه پيش‌تر به او به عنوان مديرعامل سابق خبرگزاري اصولگراي فارس اشاره شد، در تاييد توييت نادران نوشت: «برادر انقلابي و استاد فرهيخته‌ام آقاي دكتر نادران تاكيد كرده‌اند كه مجلس لاريجاني را بايد به مجلس شوراي اسلامي تبديل كنيم. حرف بسيار درستي است، بنده هم اين گزاره را اضافه مي‌كنم كه «مجلس لاريجاني» فقط يك «اسم» نيست؛ بلكه يك «رسم» است. اسم مهم نيست، رسم را بايد برانداخت.» همزمان در روزگاري كه اصولگرايان خود را براي «براندازي رسم و رسوم حاكم» آماده مي‌كنند، اما ظاهرا اصلاح‌طلبان هم چندان بيكار ننشسته‌اند. اين را شايد بتوان از اظهارنظرهاي مطبوعاتي علي صوفي، از جمله وزراي دولت اصلاحات كه سابقه عضويت در شوراي عالي سياستگذاري اصلاح‌طلبان را نيز در كارنامه دارد، فهميد. صوفي كه ديروز در گفت‌وگوهايي جداگانه با ايسنا و خبرآنلاين از آينده اصلاحات و برنامه‌هاي انتخاباتي اين جريان سياسي خبر داده، تنها وقفه در بازگشت اصلاحات به كنشگري سياسي-انتخاباتي را همين بحران فراگير سلامت ناشي از شيوع كرونا در كشور دانسته است. اين عضو شوراي هماهنگي جبهه اصلاحات و شوراي عالي سياستگذاري اصلاح‌طلبان، ضمن تاكيد بر اينكه مسووليتي در دولت يا بخش خصوصي ندارد و مدتي است كه بازنشسته به حساب مي‌آيد، به ايسنا گفته: «‌جز مطالعه امور سياسي و مصاحبه با رسانه‌ها به فعاليت‌هاي سياسي خواهم پرداخت.» دبيركل حزب پيشروي اصلاحات با اشاره به برنامه‌هاي تشكيلاتي اين تشكل اصلاح‌طلب نسبتا نوپا جهت تكميل دفاتر حزبي در استان‌ها، همچنين با اشاره به شيوع كرونا در كشور و ايجاد شرايط غيرعادي به همين دليل تاكيد كرده كه «اگر شرايط عادي شود، جلسات‌مان، باتوجه به نزديكي انتخابات رياست‌جمهوري قطعا شكل مي‌گيرد و خيلي فشرده كار خواهيم كرد.» صوفي همزمان در همين رابطه به خبرآنلاين گفته است: «نمي‌دانم تا ۱۴۰۰ چه خواهد شد و مردم چه رويكردي از خود نشان مي‌دهند. الان نمي‌توانيم مبنا را بر چيزي كه در سال ۹۸ اتفاق افتاده بگذاريم. اصلا در سال ۹۸ اتفاقي كه افتاد اين نبود كه اصلاح‌طلبان به ميدان آمده و راي نياورده باشند.» او تاكيد كرده است: «آنها كه به ميدان آمده بودند، از سوي جريان اصلاح‌طلب معرفي نشده بودند؛ بلكه از سوي احزاب اصلاح‌طلب معرفي شده بودند. در واقع اصلاح‌طلبان اصلا وارد بازي نشدند.» صوفي بر همين اساس، خواستار بازسازي اعتماد بدنه راي جريان اصلاحات به بزرگان اين جريان شده، گفته است: «پيش‌بيني ما اين است كه اگر اجازه دهند كانديداي موردنظرمان را وارد صحنه كنيم، اوضاع تغيير خواهد كرد. اما مردم ديگر با كانديداهاي دست دوم، اجاره‌اي و... پاي صندوق نمي‌آيند. ممكن است كانديداي اصلي ما وارد صحنه شود، مردم تصميم بگيرند كه پاي صندوق بيايند.» صوفي البته با تاكيد بر شرايط خاص كرونايي كشور، گفته كه از هم‌اكنون نمي‌توان درباره انتخابات 1400 اظهارنظر كرد اما به هرحال به نظر مي‌رسد چشمان او و دست‌كم بخشي از همفكرانش در جريان اصلاحات از هم‌اكنون به افق 1400دوخته شده و اميدوارند با تغيير شرايط، بار ديگر امكان حضور در عرصه قدرت را به دست بياورند.