روش جديد مبارزه با امپرياليسم
سيد علي ميرفتاح
دلسوزانه مي‌نويسم، از سر درد مي‌نويسم، خيرخواهانه مي‌نويسم، برادرانه و متواضعانه و صادقانه و دوستانه مي‌نويسم كه رسم مبارزه با امپرياليسم آمريكايي اين نيست كه «دهانش را سرويس كنيم.» مديران روزنامه «اعتماد» البته مرا برحذر داشته‌اند كه در اين باره بنويسم. حق هم دارند.
مي‌گويند اين حرف‌ها سوءتفاهم‌برانگيز است و كج‌تابي دارد و ممكن است چنين تلقي شود كه ما آمريكا دوستيم و با نظام سلطه كنار آمده‌ايم و دست از مبارزه شسته‌ايم.
در حالي كه من معتقدم نوشتن پلاكارد «دهان آمريكا را سرويس مي‌كنيم» اتفاقا مخالف مبارزه است و باعث لوث شدن مبارزه مي‌شود و روحيه ضدامپرياليستي ملت را تا حد يك شوخي مبتذل پايين مي‌آورد.
از اين‌روست كه من اصرار دارم در اين باره بنويسم و به بزرگان مملكت هشدار بدهم اين روش و منش جديد مبارزه با سلطه و اين ادبيات غيرمحترمانه نه فقط در شأن جمهوري اسلامي نيست بلكه باعث وهن است و ما را به بيراهه مي‌برد.
چند بانوي محجبه با امضاي دندانپزشك، زشت و قبيح است كه بخواهند دهان آمريكا را سرويس كنند. ضمن اينكه پزشكان - حتي دندانپزشكان- سوگند پزشكي خورده‌اند و مريض‌شان را هر كه باشد موظف به مداواي او هستند.
ضمن اينكه مي‌دانيد ما از كجا به اينجا رسيده‌ايم؟ مقايسه كنيد اين جمله را با جمله شهيد بهشتي كه خطاب به امپرياليسم گفت «از ايران عصباني باش و از اين عصبانيت بمير».
مقايسه كنيد اين جمله را با عكسي از اعتراضات اخير كه توي شبكه‌هاي مجازي دست به دست مي‌شود و نوشته‌اند خطاب به آمريكا كه «برو بينيم باااا...».
فرمود لكم في رسول الله اسوه حسنه، رسول الله(ص) با دشمنانش چطور مواجه شد، ائمه با دشمنان‌شان چطور مواجه شدند، در انقلاب اسلامي امام خميني(ره) چطور با امريكا مواجه شد و با چه ادبياتي با آنها سخن گفت و مقام رهبري چطور... دوستان معترض به مذاكره هسته‌اي چطور؟ ضمن اينكه يادمان باشد جمهوري اسلامي پرچمدار مبارزه با امپرياليسم است و همه مبارزان جهان نگاهي به اين جغرافيا دارند.
تصور بفرماييد مستضعفان جهان تلويزيون را بگيرند و ببينند ما داريم دهان امريكا را...، بگذريم.
بحث دلواپسي و رقابت سياسي و نقد عملكرد دولت در خصوص هسته‌اي يك چيز است، مبتذل كردن مذاكره يك چيز ديگر است.
اينكه در همه شبكه‌هاي مجازي نهضتي راه بيفتد كه دولت را تخطئه كنند و به‌رغم نظريات صريح سران نظام خائن‌شان بنامند، كار خطرناكي است كه ممكن است آسيبش به خودمان بيشتر باشد. رقابت سياسي راه دارد، ادبياتش هم معلوم است.
سي و شش سال است ما رقابت سياسي داشته‌ايم هيچ وقت به اين حد از بددهني و توهين و افترا نرسيده‌ايم كه حالا. يعني انگار هيچ ملاحظه‌اي نيست و هيچ خط قرمزي وجود ندارد. اگر مذاكره‌كننده‌ها نبايد از خط قرمز نظام عبور كنند، گروه‌هاي سياسي هم به طريق اولي نبايد از خط قرمز عبور كنند.
بد و زشت و ناپسند است كه مردم را از آنچه اتفاق افتاده دلسرد كنيم و مسوولان عالي‌رتبه را خائن و وطن‌فروش بناميم. سياه‌نمايي اگر بد است فقط براي چهار تا روزنامه‌نگار كه بد نيست؛ براي همه بد است و...
سخن مرا مطمئنم كه مخالفان مذاكره وقعي نمي‌نهند. مخاطب من (اگر اين سخنان مخاطبي داشته باشد) در اصل كساني‌اند كه جلوي دوستان را باز گذاشته‌اند تا هر كجا كه دل‌شان بخواهد، بروند و هرچه به زبان‌شان رسد
بگويند.