بدون ظريف امريكا را برديم

در روزهايي كه تيم ملي واليبال ايران در ليگ جهاني گل مي‌كارد و خيلي خوب بازي مي‌كند دلواپسي دوستان دلواپس كماكان ادامه دارد. تاريكخانه خبرنگار خود را بين برخي تماشاچيان دلواپس فرستاد تا نظر آنها را جويا شود:
عسگر از راه دور: قبلا طرفداران دولت مي‌گفتند بدون ظريف ادامه مذاكرات هسته‌اي و پيروزي در اين مذاكرات نشدني و محال است. فوري هم ما را حواله مي‌دادند به تيم واليبال و مي‌گفتند اگر توپ‌گيري‌هاي ظريف نبود تيم واليبال برنده نمي‌شد. حالا همه ديدند كه واليبال ما بدون ظريف هم مي‌درخشد و خوب نتيجه مي‌گيرد. ما بدون ظريف امريكا را شكست داديم اما با ظريف در خاك امريكا باختيم. پس بدون ظريف هم مي‌توانيم در مذاكرات هسته‌اي موفق باشيم. ما دلواپسيم كه با ظريف بازي‌مان يكنواخت بشود و دشمن دست مان را بخواند. پيش به سوي مذاكراتي كه ظريف در آن نباشد و نفرات ما باشند.
سامان خيلي دور خيلي نزديك: من نگرانم عدم حضور بانوان در ورزشگاه باعث حذف تيم ما از ليگ جهاني واليبال بشود. چپ چپ نگاهم نكنيد. بله خود من موافق جلوگيري از ورود بانوان به ورزشگاه بودم و در راه اين عقيده‌ام هرجا لازم بود هم رفتم. تحصن هم لازم باشد مي‌كنم. اما به اين هم واقفم كه اقدام ما در جلوگيري از ورود بانوان درست است اما باعث محروميت ايران از ميزباني واليبال مي‌شود و دولت وظيفه دارد كاري كند. وظيفه ما مخالفت است اما اگر مسابقه‌اي نباشد ما با حضور چه كساني در ورزشگاه مخالفت كنيم؟ دولت چرا دست روي دست گذاشته؟
محسن: بنده واقعا از ته دل نگران تصميم‌هاي غلط و رفتار ارباب منشانه سرمربي تيم ملي واليبال هستم. واقعا چرا اين كي‌روش و كي‌روشي پورها واليبال را رها نمي‌كنند بروند سراغ يك رشته ديگر؟ چي؟ فوتبال؟ مربي فوتبال است؟ خارجي خارجيه ديگه چه فرقي داره؟
سهند: به‌شدت از اين موضوع دلواپسم كه نتايج خوب تيم ملي را بنويسند به نام مربيان خارجي تيم. غافل از اينكه نقش صمد بقال وطني سر كوچه كه شير دولتي براي ملي پوشان نگه مي‌داشت از سرمربي تيم بيشتر است.
مجيد: بنده دلواپس واژه‌هاي نامانوس واليبالم. به ويژه اين سرويس. زشت است. قبيح است. فرهنگستان يك فكري به حال اين واژه كند.