آقاي فروهر براي اين كشور زحمات زيادي كشيد

اواخر سال‌هاي دهه 1370 آقاي فروهر تشويقي براي اولين‌بار به ستاد مبارزه با مواد مخدر آمد. آن زمان من رييس اداره درمان اعتياد ستاد بودم و در آن زمان، هنوز اداره كل درمان در ستاد نداشتيم، بلكه يك واحد پيشگيري داشتيم و مركز پژوهش‌ها در ستاد، كار درمان را انجام مي‌داد. آقاي فروهر در چنين شرايطي به ستاد آمد. ستاد مبارزه با مواد مخدر، در آن زمان يك نهاد خشك بود. من اولين پزشكي بودم كه وارد ستاد شدم و بحث درمان را مطرح كردم و پيش از آن، هيچ پزشكي در ستاد مبارزه با مواد مخدر حضور نداشت و كاري در مورد درمان اعتياد انجام نمي‌شد. بعد از آنكه به سمت مديركل اداره درمان ستاد منصوب شدم، آقاي فروهر براي دومين‌بار به ستاد آمد و اين‌بار گفت كه مي‌خواهد درمان به شيوه جلسات 12 قدمي را در ايران اجرا كند، ولي در اين زمينه با مشكلاتي مواجه است و از‌جمله اينكه دولت اصلا فعاليت‌هاي ايشان را قبول ندارد. آقاي فروهر، پيش از اينكه به ستاد مبارزه با مواد مخدر بيايد، به سازمان بهزيستي رفته بود و مساله درمان به شيوه 12 قدمي و معتادان گمنام را مطرح كرده بود، ولي سازمان بهزيستي زير بار اين فعاليت‌ها نرفته بود. البته شرايط دو دهه قبل هم با شرايط امروز خيلي فرق مي‌كرد. در آن زمان، وزارت بهداشت هم هيچ واحد خاصي براي درمان اعتياد و فعاليت‌هاي مشابه نداشت، بلكه تعدادي روانپزشك در يك چارچوب بسته، درمان‌هاي فوق تخصصي ارائه مي‌دادند و با ورود پزشكان عمومي به حوزه درمان اعتياد مخالف بودند و بنابراين، ورود سازمان‌هاي مردم‌نهاد به اين حوزه را هم قبول نمي‌كردند. آقاي فروهر در همان ديدار دوم، گفت كه در امريكا زندگي مي‌كرده و در همان كشور اعتيادش را ترك كرده و حالا مي‌خواهد در ايران براي هموطنان هم اين درمان‌ها را ارائه بدهد. از نظر من هم فعاليت ايشان مورد تاييد بود ولي در ستاد مبارزه با مواد مخدر، مخالفت‌هاي زيادي با اين شيوه درماني وجود داشت و بنابراين در مقابل تصميم من هم مخالفت‌هاي زيادي مطرح و به من اعلام شد كه زياد به اين مسائل ورود نكنم، چون معلوم نيست اين افراد چه كساني هستند. من هم آقاي فروهر را كاملا نمي‌شناختم ولي به مسوولان ستاد گفتم اجازه بدهيد ايشان كار كند. بالاخره، ايشان در شرق تهران چادري براي درمان اعتياد به شيوه 12 قدمي برپا كرد و من هم در آن زمان هفته‌اي يك بار به اين چادر مي‌رفتم و شاهد بودم كه فعاليت خوبي داشتند. به تدريج بحث راه‌اندازي جمعيت خيريه تولد دوباره مطرح شد و گروه‌هاي مختلفي مشغول به فعاليت شدند و شعب اين فعاليت در شهرهاي مختلف اضافه شد. البته در همان زمان، به موازات فعاليت آقاي فروهر، افراد ديگري از سازمان‌هاي مردم نهاد كارهايي انجام دادند كه پايدار نبود و آقاي فروهر با تلاش و زحمت خودش فعاليت‌هايش را به نتايج موفقيت‌آميز رساند. ايشان بنيانگذار جمعيت خيريه تولد دوباره بود و تعداد زيادي از افرادي كه اعتيادشان را ترك كردند، وامدار ايشان هستند. به جرات بايد گفت كه اگر بخش خصوصي و سازمان‌هاي مردم‌نهاد نبود، امروز ايران در اين جايگاه مبارزه با مواد مخدر نبود، چون از يك ميليون نفر جمعيتي كه امروز تحت پوشش درمان اعتيادند، فقط 5درصد زيرنظر دولتند و 95درصد از بخش خصوصي خدمت مي‌گيرند و به ‌طور مشخص، در حال حاضر حدود 150 هزار نفر در جمعيت خيريه تولد دوباره خدمت درمان اعتياد دريافت مي‌كنند. تاكيد من بر اين است كه اگر در همان زمان، مانع از فعاليت افرادي ازجمله آقاي فروهر در حوزه درمان اعتياد مي‌شديم، حتما به نتايج مثبت بهبودي اين تعداد زياد از افراد نمي‌رسيديم. البته نكته مهم اين است كه آقاي فروهر هم صاحب فكر و برنامه بود و چون در امريكا اين برنامه درماني را ديده و تجربه كرده بود، حالا قصد داشت نسخه ايرانيزه اين برنامه را براي هموطنان اجرا كند كه ما هم به ايشان كمك كرديم اگرچه كه نهادهاي مختلفي مخالف فعاليت ايشان بودند. آقاي فروهر براي اين كشور زحمات فراواني كشيد.  روحش شاد.
مديركل درمان ستاد مبارزه با مواد مخدر در سال‌هاي 1378 تا 1390