زنان انگليس چطور بر بام اروپا ايستادند؟
باشكوه‌ترين سرقت تاريخ ورزش انگلستان!
شيرزن‌ها (لقب تيم ملي زنان انگليس) چيزي را به دست آوردند كه هيچ تيم فوتبالي از اين جزيره پيش از اين به دست نياورده بود: يك سلسله قهرماني!
به گزارش روزنامه اعتماد، يكشنبه شب تيم ملي فوتبال زنان انگليس با برتري در ضربات پنالتي مقابل اسپانيا (قهرمان جام جهاني) جام قهرماني اروپا را بالاي سر برد. نشريه گاردين نگاه متفاوتي به اين قهرماني بزرگ انداخته است.
نشريه گاردين نوشت: بارها به نظر مي‌رسيد كه كار تمام است. بعد از بازي افتتاحيه مقابل فرانسه كه آنها را تمام شده دانستند؛ در يك‌چهارم نهايي برابر سوئد به خاك افتادند؛ در نيمه‌نهايي مقابل ايتاليا تا چند ثانيه مانده به پايان بازي عقب بودند و در فينال نيز از قهرمان جهان عقب افتادند. تيم ملي زنان انگلستان (شيرزن‌ها) در اين ماه در سوييس آنقدر از مرگ گريختند كه عملا ديگر بيمه‌كردني نبودند!
اما اين شيرزن‌ها فراركننده‌هاي ماهري هم هستند و در شبي خنك در بازل، باز هم آهنگ Sweet Caroline از بلندگوهاي ورزشگاه پخش شد و باز هم ليا ويليامسون جام قهرماني اروپا را بالاي سر برد. پيروزي در ضربات پنالتي مقابل اسپانيا رقم خورد؛ آخرين پيچش داستان در يكي از باشكوه‌ترين دزدي‌هاي تاريخ ورزش انگلستان!
پايان سه سال رنج
با اين قهرماني، دوران سه‌ساله درد و حسرت به پايان رسيد. تيم سارينا ويگمن به چيزي دست يافت كه هيچ تيم فوتبالي از بريتانيا تاكنون به آن نرسيده بود: يك سلسله. كارنامه‌اي پايدار از درخشش، شهرتي براي شجاعت و آرامش در اوج فشار، ميراثي كه نسل‌هاي آينده فوتبال انگلستان را تغذيه خواهد كرد. ستاره‌هاي جديدي چون هانا همپتون و ميشل آگي‌مانگ ظهور كرده‌اند. اگر قهرماني سه سال پيش، با بادهاي خوش‌بينانه ميزباني همراه بود، اين‌بار پيروزي در دل توفان به دست آمد. آيا تا به حال تيمي را ديده‌ايد كه اينچنين در دل سختي راحت باشد كه به راحتي در برابر فاجعه لبخند بزند؟ تيمي كه با وضعيت اضطراري خو گرفته؟ حتي اگر بخشي از مشكلات‌شان دست‌ساخته خودشان بوده باشد، كيفيتي شورانگيز در شيوه عبور آرام آنها از هر مانع وجود دارد. هر آنچه لازم بود، فراهم كردند: گل‌هاي دقيقه آخري، تاكتيك‌هاي اضطراري يا حتي وقتي تيم سوئد دسته‌جمعي فراموش كرد چگونه پنالتي بزند!
لحظه سرنوشت‌ساز كلوئي كلي
ساعت هفت و چهل‌وپنج دقيقه به وقت محلي، كلوئي كلي از آرسنال پشت توپ ايستاد. براي كلي، زن گلزن فينال افسانه‌اي ۲۰۲۲ در ومبلي، اين فصل داستاني باورنكردني بوده: از نيمكت‌نشيني در منچسترسيتي و حذف از تيم ملي در فوريه تا قهرماني ليگ قهرمانان با آرسنال. در اين تابستان، او برگ برنده انگلستان بود، كسي كه با ورودش به بازي‌ها برابر مدافعان خسته، ديناميك بازي را عوض كرد.
در اين بازي هم كلي اندكي قبل از پايان نيمه اول وارد زمين شد، زماني كه انگلستان بار ديگر در حال غرق شدن بود. ماريونا كالدنتي گل اول اسپانيا را زد، حاصل يك حركت خالص اسپانيايي: يك دقيقه پاس‌كاري صبورانه، فريب‌هاي هوشمندانه، دويدن‌هاي پوششي و در نهايت ضربه سر سهمگين. اين تمام جذابيت مرگبار اسپانياست در يك نگاه: صبوري، فريب، مالكيت توپ و در لحظه مناسب ضربه كاري.
اما چگونه بايد با آن مقابله كرد؟ دو سال پيش در فينال جام جهاني در سيدني، انگلستان پاسخي نداشت. ولي قهرماني غيرمنتظره آرسنال مقابل بارسلونا در مه امسال، الگويي ارايه داد: صبر و حفظ توپ تحت فشار، تهاجم بي‌امان براي بازپس‌گيري آن. نيمه اول اما انگلستان برعكس بود: بيش از حد آشفته در حمله، بيش از حد منفعل در دفاع. لارن جيمز كه مشهودا ناآماده بود، جاي خود را به كلي داد و بلافاصله تهديد مستقيمي در جناح چپ شكل گرفت و فضاهاي تازه‌اي باز شد. كيرا والش كه در تمام بازي توسط آلكسيا پوتياس كنترل شده بود، در لحظه‌اي كه پوتياس رهايش كرد، فرصت يافت تا بچرخد و جورجيا استنوي را پيدا كند. استنوي، كلي را ديد و سانتر كلي با ضربه سري حيرت‌انگيز از السي راسو به گل نشست: در حالتي نامتعادل، در حال دور شدن از دروازه، گردني از جنس فولاد، پيشاني‌اي چون سندان، گلي حاصل از تمرين، تكنيك و بالاتر از همه، اشتياق. دقيقه ۵۷، بازي مساوي شد.
بازي‌اي در سطح فينال
اين يكي از بهترين بازي‌هاي تورنمنت از نظر كيفيت بود. درخشش از همه سو: ويليامسون، استنوي، راسو، والش، جس كارتر كه به تيم بازگشته بود و همپتون درون دروازه. اما اسپانيا، با هدايت آيتانا بونماتي و پاتري گيخارّو در ميانه ميدان، همچنان خلق موقعيت مي‌كرد: ۲۲ شوت در مقابل ۸ شوت انگلستان، نمادي از برتري تهاجمي‌شان و يادآوري اتكاي انگلستان به دفاع جان‌فشان، بلاك‌كردن‌ها، واكنش‌هاي سريع و گاهي شانس محض. سالما پارايوئلو از دو قدمي در وقت اضافه توپ را بيرون زد؛ لحظه‌اي كه اسپانيايي‌ها را تا مدت‌ها خواهد آزرد.
و در نهايت، پنالتي‌ها
با نوعي اجتناب‌ناپذيري تلخ، بازي به ضربات پنالتي كشيد. اما اين‌بار بدون آن ترسي كه معمولا تيم‌هاي انگلستان را در گذشته تسخير مي‌كرد. تحت رهبري ويگمن، انگلستان تاكنون در سه ضربه پنالتي شكست‌ناپذير بوده است. پيروزي برابر سوئد در هفته پيش - هر چند با چاشني طنز - هنوز تازه در ذهن‌ها بود و اين‌بار هم، در مقابل تيمي كه يقين داشت بايد در وقت معمول پيروز مي‌شد، انگلستان باور بيشتري داشت، آرام‌تر بود و پنالتي‌ها را نه به عنوان بقا، بلكه لذت تجربه مي‌كرد. بث ميد پنالتي نخست را از دست داد. طبيعي بود! چراكه بدون كمي درام اين تيم «انگلند» واقعي نمي‌شد! همپتون، دروازه‌باني كه در اين تورنمنت درخشيد، ضربات كالدنتي و بونماتي را مهار كرد و برتري را به انگلستان داد. ويليامسون پنالتي‌اش را خيلي نزديك به كاتا كول زد. پارايوئلو توپش را بيرون كوبيد و باز همه نگاه‌ها به كلي. او قبلا برابر ايتاليا پنالتي را خراب كرده بود، اما اينجا، هيچ شكي نبود. توپ را به كنج بالاي دروازه فرستاد و خودش هم انگار در آن لحظه ناپديد شد؛ در ميان چمن‌هاي سبز و آغوش ياران سفيدپوش و شادي ملت قدردان.
شيرزن‌ها و صعود فوتبال زنان
در اين سه سال، فوتبال زنان در انگلستان وارد جريان اصلي شده است. بازيكنان روي جلد مجلاتند، ورزشگاه‌ها سال‌به‌سال پر مي‌شوند و دم باقي مانده از شك و تبعيض خاموش شده است.
البته فوتبال زنان هنوز ورزش بي‌نقصي نيست؛ هنوز با قبيله‌گرايي، نابرابري، مشكلات نمايندگي و دسترسي دست به گريبان است. اما كساني كه سه سال پيش در ومبلي براي بيداري نخست حضور داشتند، حق دارند از خود بپرسند: آيا مي‌شود آن تجربه را دوباره تكرار كرد؟ آيا باز هم مي‌شود به همان ارتفاع اوج گرفت؟
و پاسخ اين بود: آنقدر خوب بود كه بايد دوباره اتفاق مي‌افتاد.