به مناسبت چهلمين روز درگذشت محمود رزاقي
شاعر به روايت فرزند
پروين رزاقي
رو به ويراني نهاد آباديم
عشق هم از من گرفت آزاديم
آرزوهايم شده نقش بر آب
گشت دست‌آموز غم‌‌ها شاديم
استاد محمود رزاقي (ارم)، زاده 1325، كاشان، كارشناسي ادبيات عرب خود را از دانشگاه تهران دريافت كرد. او كارهاي متفاوتي را در عرصه شعر انجام داده كه بايد به طور ويژه به ترجمه منظوم قرآن كريم، نهج‌البلاغه و نهج‌الفصاحه اشاره كرد.
تسلط به زبان عرب و دايره لغات بالا (به دليل حساسيت ورود به كارهاي مذهبي و حفظ امانتداري) دو مشخصه جدانشدني براي تبديل ترجمه نثر به نظم باعث شد كه به خلق اين آثار روي آورد.
قالب شعري رايج در اشعار ايشان، بحر هزج، مفاعيلن مفاعيلن فعولن مي‌باشد.
يكي از ويژگي‌هاي شعري ايشان مطنطن بودن و استفاده از كلماتي كه به راحتي در شعر نمي‌گنجد.
خالق شعر با هر موضوع در زماني كوتاه
از ويژگي‌هاي شخصيتي:
1- حافظه‌اي بسيار قوي
2- عشقي كه به نوشتن داشت را با پشتكاري بسيار ستودني ممزوج مي‌كرد و واژه را به تسبيح مي‌كشيد.
3- هرگز مجيزگوي كسي نبود و به خاطر منافع شخصي زير بار تملق نمي‌رفت.
4- بسيار صريح‌اللهجه و رك بود.
5- هر چه بود را مي‌گفت، به دور از كم و كاست
6-هيچ‌گاه نديدم در مجلسي بنشيند كه سخني به ناسزا از كسي به ميان رود.
از اين اديب جاويدنام 17 عنوان كتاب به زيور طبع آراسته شده و آثار بسيار ديگري در گنجينه منزل ايشان هنوز منتشر نگرديده است.
واژه‌ها در فضاي رقصانند/ در پي ثبت خود به سامانند
كو ارم، شاعري كه بنگارد/ بي پدر مانده، روي مژگانند