روستاي «مير» واقع در شهرستان طالقان از توابع استان البرز
روستاي مير
عليرضا جعفري - روستاي مير - شهريور 1394 / روستاي مير در غرب شهرستان طالقان از توابع استان البرز (پايين طالقان) قرار داشته و حدودا داراي بيش از 150خانوار و در 170 كيلومتري تهران قرار دارد. (مير) در لغت به معني بزرگ و از نظر لغوي مخفف امير نيز آمده و در گذشته و حال از بزرگ‌ترين روستا‌هاي پايين طالقان محسوب مي‌شود.
با احداث سد طالقان جاده دسترسي به منطقه پايين طالقان كه از راه دوراهي زيدشت بود، به زير آب رفته و هم‌اكنون جاده فعلي دسترسي به پايين طالقان از ضلع جنوبي روستاي گيلينك يا از طريق جاده موسوم به آنجيلاق در 20 كيلومتري اتوبان كرج - قزوين است.
روستاي «مير» در بين 84 روستا شهرستان طالقان تنها روستايي است كه فاقد معبر داخل روستا جهت ورود خودرو است و اين در حالي است كه در قرن 21 مشكلات عديده‌اي را براي اهالي به وجود آورده به‌طوري‌كه امكان زندگي و رفاه را عملا غيرممكن كرده و مخاطرات جاني و خسارات مالي و عدم امنيت را براي سكنه در پي‌داشته است.
وقتي واجبي با اولويت مبدل به مستحبي بي‌اولويت مي‌شود؟! پاسخگو كيست؟
شتاب روز افزون تكنولوژي و عصر
ابر كامپيوترها و تبلت و فبلت و گوشي‌هاي هوشمند كه با هروله‌اي تكنولوژي جديد تكنولوژي روز قبل را نسخ مي‌كند قرن حاضر را قرن ارتباطات معرفي مي‌كند در چنين عصري كه به عصر ارتباطات معروف است وجود شبكه‌هاي مجازي و اجتماعي هر روز بهتر از ديروز ارتباطات افراد را در فضايي
غير حقيقي پيوند داده است. انسان عصر حاضر جهت برآورده شدن نيازها و ضرورت‌ها ميل و اراده خودرا از طريق فضاي مجازي و شبكه‌هاي اجتماعي اعلام كرده و براي نيل به مقصود، ارتباطات حقيقي و غيرمجازي و در فضايي واقعي است كه تمايلات و خواست انسان را محقق مي‌سازد. انسان عصر ارتباطات علاوه بر فضاي مجازي نيازمند ارتباط فيزيكي و حقيقي جهت رفع حاجات روز‌مره‌اش را داشته و اين ممكن نيست جز از طريق ارتباطات هوايي و زميني و دريايي.
روستاي «مير» در 45 كيلومتري مركز اصلي شهرستان (شهرك) قرار گرفته و فاقد هرگونه معبري براي ورود خودرو به داخل روستاست و ورود خودروهاي شخصي، عمومي و امدادي منجمله آمبولانس و
آتش نشاني به داخل روستا عملا غيرممكن است اهالي جهت حمل و نقل و تردد و رفع حوايج از چهارپايان، موتور يا فرقان استفاده مي‌كنند كه نه تنها هزينه گزاف حمل و نقل را در پي داشته بلكه با شيب بسيار تند روستا عملا تردد سالخوردگان و بيماران و كودكان مقدور نيست. درخصوص احداث معبري جهت دسترسي محلي هفت سال است كه ضمن تهيه استشهاد با مسوولان محلي اعم از فرمانداري، بخشداري و شوراي بخش مكاتبه شده اما دريغ از يك پاسخ مكتوب يا بررسي و رسيدگي؟! آيا اين مغاير با تكريم ارباب رجوع و حقوق شهروندي نيست كه نه تنها اقدامي به‌عمل نمي‌آورند بلكه پاسخي هم داده نمي‌شود؟ سالي كه مزين شده به كلام رهبر معظم انقلاب حضرت آيت‌الله خامنه‌اي، «سال همدلي و همزباني دولت و ملت» كم اهميت دادن معضلي به اين بزرگي كه از بدويات زندگي بشري است و همه‌چيز را تحت‌الشعاع خود قرار داده درچيست؟ مردماني مومن و معتقد به اسلام و ولايت فقيه و تمكين نسبت به دولت آيا خواست نابجايي دارند؟ سيل يا آتش‌سوزي يك بار حادث مي‌شود كما اينكه آتش‌سوزي در سال‌هاي قبل حادث شده به حول قوه‌اللهي و نصرت امام زمان و مساعدت اهالي مهار شد اما در صورت وقوع مجدد چه كسي مسوول است؟ در اين خشكسالي‌هاي اخير چنانچه اين روستا دچار حريق شود تمام روستا در آتش بي‌توجهي و مسامحه مسوولان محلي خواهد سوخت يا تاوان بيماراني كه با مرگ دسته و پنجه نرم مي‌كنند و معلولين و ناتوانان جسمي كه بايد يا بر دوش يا در فرقان و موتور و ويلچر در كوچه‌هاي صعب‌العبور «روستاي مير» محقرانه حمل شوند يا هزينه بسيار‌بسيارگزاف حمل آذوقه تا مصالح ساختماني و ساك و كيف دستي را چه كسي متقبل مي‌شود؟ برق روستا به همت جهاد سازندگي و اهالي در سال 1368 براي 60 خانوار نصب شد اما اكنون جمعيت روستا نزديك به 150 خانوار شده در حالي كه از ساعت هفت‌بعدازظهر به بعد زير 180 ولت است والحق و الانصاف اداره برق مساعدت براي نصب ترانس كرده اما به دليل عدم ورود خودرو به داخل روستا نصب ترانس به‌وسيله جرثقيل ميسور نيست. فضولات چهارپايان در معابر ورودي توام با خاك و سنگ لاخ چهره‌اي نامطلوب از اين روستا باقي گذارده و عدم رعايت بهداشت معابر نيز در جاي خود محفوظ.
كلنگ 29 طرح عمراني در هفته دولت در شهرستان طالقان زده شده و بنرتبليغاتي آن در ميدان جلال‌آل‌احمد به شرح تصوير ذيل رويت شد.
ضمن تشكر از مسوولان و
صاحب منصبان محترم شهرستان طالقان و خرسندي از توجه به اهالي، با امعان نظر به اجراي 29 طرح عمراني در روستا‌هاي مختلف به شرح فوق سوالي مهم در ذهن متبادر مي‌شود: آيا طرح احداث معبر در داخل روستاي مير جهت دسترسي محلي كه مخاطرات جاني و مالي و عدم امنيت را براي اهالي روستاي مير به ارمغان آورده (با وجود مكاتبات از سال 87 تاكنون با مسوولان محلي) آيا طرحي واجب و اولويت‌دار نبوده و نيست؟! چه چيز مهم‌تر از اين امر كه تنها روستايي بين 84 روستاي شهرستان طالقان كه فاقدمعبر داخل روستا بوده و سالخوردگان يا بيماران و ناتوانان جسمي را بر چهار پايان يا بر پشت افراد يا در فرقان يا موتور با شيب بسيار زياد روستا حمل كرده و در حالي كه با رويت هر بيننده‌اي چيزي جز شكسته شدن حرمت انسان در پي ندارد. در حقيقت اين موضوع واجبي است و داراي اولويت كه توسط مسوولان امر مستحبي بي‌اولويت و غير قابل رسيدگي و بي‌اهميت قلمداد شده است. با مداقه در ليست مزبور آيا طرح احداث جاده واجب‌تر بود يا روكش آسفالت يا احداث ديوار ساحلي و بهسازي معابر در چند روستا؟ البته هرچيز در جاي خود نيكوست اما اهم و مهم وجود دارد و قضاوت امرو اولويت طرح به‌عهده مسوولان و مردم.
با وجود دستور فرماندار اسبق شهرستان طالقان مبني‌بر تخصيص بودجه در سال 92 و اولويت طرح هيچ‌گونه مصوبه‌اي در اين خصوص تصويب نشد و هيچ آثاري از دستور ايشان مشهود نيست در حقيقت با پايان ماموريت، دستوراقدام ايشان نيز به باد فراموشي سپرده شد. تنها پاسخ شفاهي اشاره به غيرقانوني بودن دستور فرماندار وقت بود. مردم ضامن قانوني بودن يا قانوني نبودن دستورات مسوولان نيستند. مردم رفاه و ابتدايي‌ترين حق بشري يعني (راه) مي‌خواهند كه همه‌چيز را تحت تاثير قرار مي‌دهد. به اميدحق وتوجه و مساعدت مسوولان محلي شهرستان طالقان براي رفع مشكلات و معضلات مردم و پيگيري مطالبات بحق و واجب اهالي روستاي مير و رعايت حفظ حقوق شهروندي و تكريم ارباب رجوع و توسعه و پيشرفت شهرستان طالقان و ياري و مدد از رييس محترم دولت تدبير و اميد جناب آقاي دكتر روحاني مبني برصدور دستور رسيدگي و اقدام ويژه و تسريع در اجابت خواسته بحق مردم روستاي مير.